Film 'Don't look up': scherpe satire over het einde van de wereld

Don’t Look Up is geschreven en geregisseerd door de Amerikaan Adam McKay, en ligt in de lijn van diens eerdere films The Big Short (2015) en Vice (2018). De toon is weer uitgesproken politiek, het tempo ligt hoog, de humor is inktzwart. Recensenten zijn vaak verdeeld over McKays werk: sommigen vinden zijn satire te bot, te links, te prekerig, anderen smullen ervan.

Ik behoor zelf tot het laatste kamp. En heb ook weer erg genoten van Don’t Look Up. Het verhaal draait om twee astronomen (Leonardo DiCaprio en Jennifer Lawrence) die ontdekken dat al het leven op aarde over zes maanden zal worden vernietigd door een inslaand stuk ruimtesteen. Wanneer ze dit nieuws openbaar maken, wordt er verbazend laks op gereageerd. De Trump-achtige president (komische rol van Meryl Streep) verzucht dat ze elke dag dit soort alarmerende boodschappen ontvangt, en de media hebben meer interesse voor roddels over beroemdheden.

Die meteoriet is duidelijk een metafoor voor iets anders: de klimaatcrisis. McKay wil 21e-eeuwse westerlingen een spiegel voorhouden – of beter gezegd: met een spiegel voor het hoofd slaan. We zijn zo oppervlakkig en egocentrisch, betoogt hij, zo geobsedeerd door geld, roem en genot, dat we de grootste ramp die ons ooit bedreigde nauwelijks serieus nemen.

Dat is geen fijne boodschap. Don’t Look Up is ten diepste een compromisloos ernstige, boze en verdrietige film. Maar het is ook een film tjokvol sterke (soms grove) grappen en aanstekelijk acteerwerk. Met een oprecht ontroerend slot, dat zelfs een verrassend christelijk tintje heeft. Al met al een wonderlijke productie, die nog wel even nadreunt.

Don't look up