'Gezegend met diagnose autisme en burnout'

Annemarie Zandt: “Ik had een opleiding tot bloemist gedaan, maar was na een vakantiebaantje in de zorg gerold. Er werd mij een vast contract aangeboden en dat pak je dan aan. In het begin was de complexiteit niet zo groot. Mensen hadden een heup gebroken of waren een beetje ziek. Maar naarmate de jaren vorderden, moest ik steeds vaker snel schakelen tussen de ene en de andere situatie. Dat werd me te veel. Zo’n twintig jaar geleden werd de diagnose autisme nog niet snel gesteld.  Ik dacht daar ook niet aan. Ik raakte uitgeput en kreeg een burn-out.

Omweg

Na de burnout heb ik een psychologisch onderzoek laten doen. Daar kwam uit dat ik een vorm van autisme heb. Ik vind het bijvoorbeeld lastig om te schakelen in nieuwe situaties met mensen. Ik wil wel helpen, maar ik vind het lastig om aan te voelen wat mensen nodig hebben.

Na twee jaar ben ik begonnen met een reïntegratietraject. Je kunt daarbij aangeven waar je interesses liggen en wat je eigenlijk wilt. Ik wilde nu eindelijk doen wat ik echt wilde: in de bloemen werken. Met een omweg kwam ik toch op de plek waar ik wilde zijn. Een diagnose autisme en een burn-out rijker.

'Pluk de vruchten van je diagnose'

Ik vind het altijd jammer dat mensen zo negatief doen als je iets hebt. ‘Oh, dan kun je dít niet doen. En dát lukt je dan niet zo goed.’ De diagnose autisme heeft me juist heel veel duidelijkheid gegeven. Ik begrijp mezelf nu veel beter en door mijn autisme en de burn-out heb ik mijn creatieve kanten leren kennen. Ik zeg altijd: pluk de vruchten van je diagnose. Dan zijn het geen beperkingen meer, maar kom je juist achter de dingen waar je goed in bent. Je kunt op een andere manier van betekenis zijn voor de mensen om je heen.

De afgelopen weken ben ik begonnen bij een tuincentrum op de afdeling snijbloemen, dankzij het reïntergratiebureau. De eerste dag moest ik wel even wennen, maar na dag twee kwam alles wat ik op de opleiding had geleerd, alweer terug. Ik wist welke kleuren mooi bij elkaar pasten, welke bloemen elkaar mooi aanvullen in een boeket, ga zo maar door.

Meer creatief dan communicatief

Ik put hier echt energie uit. Ik kan lekker creatief bezig zijn, dat ligt me veel beter dan de communicatieve sector. Na twintig jaar mag ik eindelijk bezig zijn met datgene wat ik altijd al wilde doen: boeketten samenstellen en bloemstukken maken.

Het heeft dus een omweg gekost, maar ik geloof wel dat ik dit ook nodig heb gehad. God heeft deze weg voor me uitgestippeld. Ik moest er eerst achter komen hoe ik in elkaar zat. In het maken van de bloemstukken probeer ik Hem daarom ook te eren. Ik probeer mensen stil te laten staan bij de mooie dingen die Hij gemaakt heeft in de natuur. Ik mag dat gebruiken om prachtige kunstwerken te maken voor mensen.”

Gedicht van Annemarie: 'Ontvankelijkheid'

Omhoog kijkend zie ik de regenboog.

Een diep gevoel van dankbaarheid overvalt me.

Ik ontvang het zomaar!

Ik kijk naar beneden, mijn hoofd is zo zwaar.

Mijn handen zijn zo zwaar en te moe om iets vast te houden.

De grond is zwart.

Ik ontvang het zomaar!

Dagen verstrijken.

Ik heb een nieuwe bril ontvangen.

Het merk heet Agape.

Ik kijk naar beneden, mijn hoofd is zo zwaar.

Mijn tranen vallen naar beneden op de glazen.

De sterkte van het glas wordt vergroot.

De grond is zwart,

Ik kijk,

ik zie wat groen.

Wat zal het worden?

Een prachtbloem, onkruid?

Ik ontvang het zomaar!

Ik strooi het zakje zaad in de zwarte grond.

Mijn tranen maken de zwarte grond nat.

Dankbaar ben ik, voor mijn tranen.

Gegroeid ben ik,

In mijn ontvankelijkheid voor dankbaarheid.

Zomaar ontvangen!

Gedicht bij een bloemwerk gemaakt voor Dankdag 2018

Annemarie Zandt