Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Gij zult doodslaan

Blog van Adrian Verbree

De man is het hoofd, maar de vrouw is het nekje waar alles om draait. Dat is in ons huwelijk ook zo, of ik ben gewoon de ideale echtgenoot. Ik denk het laatste.

Deel:

Wij wonen nu 22 jaar in onze huidige woning. De echtelijke slaapkamer was klein, met aan mijn kant van het bed precies dertig centimeter tot de buitenmuur, terwijl mijn vrouw ruim een meter had. Ik kon mijn leger slechts zijwaarts schuifelend benaderen. Welke man pikt zoiets? 22 jaar?! Ik.

Maar zelfs het incasseringsvermogen van de allerheiligsten kent grenzen. Onze slaapkamer hoefde namelijk al zo’n tien jaar niet meer zo klein te zijn. Toen onze jongste op kamers ging, stelde ik op mijn eigen, bescheiden wijze voor zijn en onze slaapkamer samen te trekken. Niks ervan, hare Hoogheid was van mening dat elk van de kinderen een bed moest kunnen betrekken als zij tegelijk wilden blijven overnachten. Dat gebeurt inderdaad elk tweede schrikkeljaar en dan interesseert het mij niet óf en wáár ze die nacht een oog dichtdoen.

Maar goed, je bent de ideale echtgenoot of je bent het niet. Ik ben het. Dus schikte ik me. Tot ik dit voorjaar mijn grote teen zo allergruwelijkst stootte in voornoemde krappe ruimte, dat onze slaapkamer een trosje nieuwe woorden leerde. Ik heb een klusser benaderd (M). Wij waren het meteen eens: zo kon het niet langer. Ik verleidde mijn vrouw met een paar dagen meivakantie in een bungalowpark en toen we terugkwamen, was het wonder geschied: ruimte in overvloed.

Gea, mijn eega, moest toegeven acht jaar in zonde te hebben geleefd door mijn wijsheid te negeren. Nu zijn wij dus volmaakt gelukkig en heeft onze slaapkamer de naam die hem Bijbels gezien vanaf dag één had moeten sieren: masterbedroom.

Nou ja, helemaal gelukkig? Onze vernieuwde slaapkamer is maagdelijk wit gesausd. En het is zomer en er zijn rotbeesten. In onze oude slaapkamer sloeg ik dat zoemend en stekend ongedierte ongeremd dood. Overal zaten rode vlekjes op het vergelend behang. Nog 22 jaar en dat was design op zich geworden. Ik leefde me uit in dit doodslaan, genoot ervan, ontlaadde mijn slaapkamerfrustraties in de moordpartijen. Ik houd van gebod 6B.

Maar dat mag niet meer. Dus lig ik omringd door ruimte en wit mijn lot te ondergaan, want ik ben veel lekkerder dan mijn vrouw. En natuurlijk zijn het alleen vrouwelijke muggen die steken. Bah.

--:--