Groot gezin met tien kinderen: ‘We zien elk kind als een geschenk van God!’

Dirrie: “In ons gezin is liefde de spil waar alles om draait. ‘Ik heb liefde genoeg voor een klas vol kinderen’, zei ik weleens gekscherend. Ik zie elk kind als een geschenk van God en als wij twintig kinderen van God hadden gekregen, dan waren ze nog steeds allemaal welkom geweest in ons hart en in ons huis. Ik had pas een gesprekje met één van mijn dochters over ons grote gezin. Nu zij zelf drie kinderen heeft en ervaart dat het moederschap veel van een vrouw vergt, vroeg ze mij of het een bewuste keuze van ons is geweest om tien kinderen te krijgen en of ik nog wel zo blij was naarmate wij meer en meer kinderen kregen."

‘We hebben een grote boerderij, dus voldoende ruimte voor een groot gezin’

"Het was een interessante vraag en ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit de behoefte heb gevoeld om een zwangerschap te voorkomen. Niet dat ik dom ben en nog nooit van voorbehoedsmiddelen had gehoord of daar vanwege principiële redenen afwijzend tegenover stond, maar ik heb nooit een reden gehad om hierover na te denken. Mijn man en ik houden erg veel van kinderen. We hebben een grote boerderij met voldoende ruimte. We konden onze kinderen persoonlijke aandacht, liefde, kleding en eten geven, dus er was voor ons geen reden om tegen een volgende zwangerschap op te zien. Ik vond het geweldig om zwanger te zijn en voor mijn kinderen te mogen zorgen.”  

Boerderij

“We zijn in 1985 getrouwd en een jaar later werd onze oudste zoon geboren. We begonnen in Nieuw Lekkerland in een piepklein huisje met twee slaapkamers. Om het jaar werd er een kind geboren en al gauw lagen onze oudste drie jongens met elkaar in een piepklein kamertje, in een stapelbed van drie hoog.

In 1995 konden we de boerderij van mijn ouders overnemen en kregen we opeens zeeën van ruimte in en rondom het huis. Het was echt een verademing om van zo’n klein huisje naar een grote boerderij te verhuizen. De kinderen vonden het boerenleven geweldig. Ze waren elke dag uren op het erf aan het spelen en groeiden op tussen de dieren.”

Vroeg uit de veren

“Mijn wekker ging ‘s morgens om vijf uur. Er was eigenlijk altijd wel een baby, dus ik stond vroeg op om de baby in bad te doen en te voeden. Als ik daarmee klaar was, ruimde ik alles op en ging naar de stal. Nadat ik in de stal was geweest, maakte ik de kinderen wakker en zorgde ik dat iedereen klaar was om naar school te gaan. Als ze ’s middags uit school kwamen, trokken ze allemaal hun overall en laarsjes aan. Dan gingen wij met z’n allen naar de stal om de koeien te melken en de dieren eten te geven. Iedereen hielp van jongs af aan mee op de boerderij. Nadat we klaar waren in de stal, gingen de overalls weer uit, stopte ik alle kinderen in bad en gingen wij avondeten."

‘Met tien kinderen draait de wasmachine de hele dag door’

"Of het allemaal even kindvriendelijk was, weet ik niet, maar wij wisten in die tijd niet beter. Het hoorde bij het boerenleven. De kinderen hebben er in ieder geval niet onder geleden, want ze zeggen dat ze een fijne jeugd hebben gehad en mooie herinneringen hebben aan die tijd.”

Ik draaide zes wassen per dag. Gelukkig kreeg ik hulp van mijn moeder; zij schilde kilo’s aardappels per dag en deed de strijk voor mij. We hadden twee wasmachines, twee droogtrommels en twee vaatwassers. Toch was er gelukkig ook nog tijd om de kinderen aandacht te geven. We hebben heel wat spelletjes met elkaar gedaan. Gezellige gezinsmomenten, waar ik met heimwee aan terugdenk."

Middagdutje

"Ik ben inmiddels 56 jaar en nu ik het allemaal overdenk vraag ik mezelf af hoe ik het heb gedaan in die tijd. Ik besef nu pas hoe druk ik het had toen ze alle tien nog thuis woonden. Tijd om me te vervelen had ik in ieder geval niet; ik zorgde voor de kinderen, deed het huishouden en hielp mijn man op de boerderij. We maakten lange dagen. Om het allemaal vol te kunnen houden ging ik elke middag met de jongste kinderen een middagdutje doen."

Kleinkinderen

"Op dit moment wonen er nog vijf kinderen thuis. De jongste is inmiddels 14 jaar. Vijf kinderen zijn getrouwd en we hebben 8 kleinkinderen tussen 3 jaar en 2 maanden. Wekelijks mag ik op mijn kleinkinderen passen. Ik vind het heerlijk dat gekeutel van die kleine kinderen achter mij aan op het erf.  Toch vind ik het tegenwoordig ook fijn om er even uit te zijn en iets te kunnen betekenen voor andere mensen. Daarom ga ik twee dagen in de week andere gezinnen helpen in de huishouding. Dat geeft echt voldoening.”

‘Het werd steeds minder vanzelfsprekend dat er een gezond kindje geboren zou worden’

“Toen ik zwanger was van onze jongste drie kinderen, was ik al wat ouder en stond ik niet meer zo onbezorgd in het leven als bij de oudste kinderen. Het was niet langer meer vanzelfsprekend dat een zwangerschap voorspoedig zou gaan en het kindje gezond geboren zou worden. Ik had inmiddels al zoveel ellende om mij heen gezien dat ik goed besefte dat een goede zwangerschap en een gezond kindje een groot geschenk van God waren. Ik vond het steeds spannender worden, eerlijk gezegd."

Opvoeding

“In de afgelopen jaren heb ik veel geleerd. Toen de kinderen nog klein waren, maakte ik mijzelf wijs ik het er nog aardig goed vanaf bracht qua opvoeding van de kinderen. Maar toen de kinderen in de puberteit kwamen en hun eigen identiteit gingen ontwikkelen, kwam ik er al gauw achter hoe moeilijk het is om je kinderen op de juiste manier op te voeden. Bij de oudste kinderen keek ik overal nog erg zwart wit tegenaan, maar toen er discussies begonnen te ontstaan en regels werden overtreden, begon ik te leren dat ik mijn kinderen in gebed bij God kan brengen."

‘God waakt over onze kinderen’

"Ik weet nu dat alleen God mijn kinderen kan bewaren voor alle verleidingen en alle gevaren die er in het leven zijn. Een moeilijke les voor iemand die alles graag zelf wil regelen, maar het geeft enorm veel rust om te weten dat ik mijn zorgen bij God mag brengen en dat Hij over onze kinderen waakt.”

Lees ook: wat als je zelf geen kinderen hebt?

Foto: Laura Reijm