Henk Westbroek: 'Mocht er tóch een hiernamaals zijn, dan zeg ik: sorry, God'

Henk werd atheïstisch opgevoed. Zijn vader had een bloedhekel aan elke vorm van religie. Heeft Henk in zijn leven ooit aan dat atheïsme getwijfeld? “Ik geloof zelf ook niet in een God die schept. Ik geloof meer in toeval. Ik ben hier ook toevallig. Dingen zijn toeval, of een samenloop van omstandigheden. Nooit heb ik Gods aanwezigheid gevoeld.”

Wonderlijk

Sommige dingen vindt Henk wel wonderlijk. De geboorte van zijn dochter bijvoorbeeld. “Eigenlijk wilde ik geen kinderen. De schrijver Drs. P. zei ooit tegen me: 'begin er niet aan, ze janken en ze stinken en er komt geen zinnig woord uit'. Toen dacht ik: ja, daar zit wel wat in! Maar op een gegeven moment was ik radicaal om. Mijn dochter is het grootste geluk in mijn leven. Wonderbaarlijke dingen bestaan, maar wijzen niet per se op een hogere macht.”

Eenzaamheid

Van nature is Henk geneigd tot somberheid en met het ouder worden groeit het gevoel van eenzaamheid. Veel mensen om hem heen zijn overleden. “Ik denk dat elk mens uiteindelijk eenzaam is. Iedereen waar ik van houd, wordt iemand waar ik van hield. Al mijn tantes, ooms, zusters, ik heb ze allemaal begraven. Ik mis ze, en dat bezorgt me een gevoel van eenzaamheid. Als je de mazzel hebt om ze allemaal te overleven, dan is de straf dat je vervolgens intens eenzaam bent."

Hiernamaals

Henk heeft geen angst om dood te gaan. “Maar het lijkt me ook geen feest. Ik hoop dat ik een keer gewoon niet wakker word. Ik heb familieleden met helse pijnen dood zien gaan; dat gun je niemand. En mocht er tóch een hiernamaals zijn, dan zeg ik: 'sorry God, ik heb me mijn leven lang vergist. Maar ik hoop dat Hij mij dat vergeeft."

In zijn tuin heeft Henk een grafzerk, met de tekst: ‘Hier ligt Henk, een Godsgeschenk’. Wat is het verhaal daarachter?