Het jaar van presentator Renze Klamer: ‘Spannend én knettergek’

2020 op z'n kop

19 december 2020 · Leestijd 5 min ·

2020 was vanwege corona voor iedereen een jaar om nooit te vergeten. Maar voor sommigen stond het leven nóg meer op z’n kop dan voor anderen. Hoe kijkt presentator Renze Klamer terug op het afgelopen jaar en wat verwacht hij van 2021?

“Waar in 2019 mijn persoonlijke leven door een scheiding drastisch veranderde, was het in 2020 mijn carrière die 180 graden draaide. Het begon al in februari met mijn eerste eigen en zelfbedachte latenighttalkshow Laat op vrijdag: een droom die uitkwam. En toen kwam dat telefoontje op een middag in mei. Of ik wilde meedoen aan een pilot voor een nieuw tv-programma op het tijdslot van De wereld draait door. Een prestigieuze plek, met de grote legende Matthijs van Nieuwkerk als voorganger. Ik wist wel dat ze een nieuwe presentator zochten, maar had niet de illusie dat ík daar kans op zou maken.

Hoe ik met kritiek omga? Shake it off!

Niets bleek minder waar: de ene pilot volgde op de andere en na een paar proefuitzendingen besloot de NPO in al zijn wijsheid dat toch een duo het programma moest presenteren. Zo kwam Fidan Ekiz erbij. Na twee pilots was de kogel door de kerk: de NPO zag het zitten – en opeens waren Fidan en ik de presentatoren van De vooravond!”

Alle meningen

“Túúrlijk vond ik het spannend wat de kijkers ervan zouden vinden. Maar gelukkig is het programma heel positief ontvangen. Ik heb sinds de start in augustus zó veel leuke mailtjes, brieven en appjes gehad. Tegelijk moet je een tv-programma niet van alle meningen laten afhangen, want met zo’n groot podium zijn er ook altijd mensen die het afkraken. Bij de EO ervaarde ik dat al, toen ik achter de schermen werkte voor Knevel & Van den Brink. Op Twitter hield ik tweets met de hashtag #KvdB in de gaten, dus wat mensen over zich heen kunnen krijgen – en zeker uitgesproken presentatoren als Tijs en Andries – wist ik goed. Hoe ik zelf met die kritiek omga? Shake it off! Als iemand het helemaal niks vindt, dan zij dat zo. Moet ik daar nu minder om slapen? Sowieso moet je altijd kiezen aan wiens mening je waarde hecht.”

Mooie woorden

“Een uitzending die ik het liefst zou willen inlijsten, is met de cabaretier Martijn Koning en zijn vader Bram. Als redactie hadden we bedacht om een aantal ouder-kindgesprekken te voeren vanwege het dertigjarige jubileum van ‘Papa’, het bekende nummer van Stef Bos. Martijn en zijn vader zaten op de vrijdag van onze eerste uitzendweek in de studio. Wat bleek? Bram Koning stond aan de vooravond van een operatie, waardoor hij niet meer zou kunnen praten. Hij had kanker, met uitzaaiingen in zijn keel: om in leven te blijven, moest hij de daaropvolgende maandag zijn stem inleveren. Dit weekend konden ze dus voor het laatst met elkaar praten. Vol kwetsbaarheid en met humor deelden ze wat ze voor elkaar betekenden. Dat we in de geënsceneerde setting van een studio toch zulke wezenlijke dingen konden bespreken, vond ik prachtig.”

Terugkijken: Fragment 'De vooravond' met Martijn Koning en zijn vader Bram

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

‘Rust op carrièregebied’

“Bij de EO werkte ik lange tijd voor NPO Radio 1 en zocht ik het avontuur. Nu ik op een miraculeuze wijze via BNN-VARA bij De vooravond ben terechtgekomen, ontstaat er opnieuw een soort rust op carrièregebied. Als er niets geks gebeurt, ga ik dit de komende jaren doen. Ik vind dat wel een lekkere gedachte: in 2021 kunnen we verder uitbouwen waar we dit jaar aan begonnen. Dat ik dit mag presenteren terwijl ik nog maar 31 ben, is zowel superleuk, als spannend én knettergek.”

Emotionele kant

“Ook op persoonlijk gebied voel ik me goed. Ik ben altijd groeiende en zoekende. Zo probeer ik – een jaar na de scheiding – veel te leren over mijn emotionele kant. Dat heeft tijd nodig. Zo nu en dan ga ik naar een therapeut en in gesprekken met vrienden stel ik me kwetsbaarder op."

Lees ook: Mireille de Jonge: 'Hugo zette zijn bureau bewust in de woonkamer'

"Momenteel ga ik niet naar de kerk. Als het om geloof gaat, gebruik ik vaak het woord ‘latent’: het is er, maar het suddert op de achtergrond. Ik bid wel met mijn dochtertje Naomi (5) aan het eind van de dag, omdat ik haar dankbaarheid wil leren. Maar zelf bid ik nu niet. Geloof was zo lang een vast onderdeel van mijn leven, maar wie ben ik als ik dat even loslaat? Daar ben ik nieuwsgierig naar. Als puntje bij paaltje komt, vind ik het nog steeds een aannemelijke gedachte dat God bestaat, maar op dit moment stel ik die vraag überhaupt niet. Misschien komt dat ooit weer, maar nu vind ik het fijn om het los te laten.”