'Zonder mijn kindje had het leven totaal geen zin meer'

Genae is inmiddels 15 jaar en zit dan in de eindexamenklas. “Ik dacht: een abortus is de enige oplossing. Ik zit nog op school, ik heb geen werk, ik ben alleen," vertelt Genae. "En dus heb ik mijn kindje weg laten halen.”

Schuldgevoel

Het lijkt op dat moment de enige oplossing, maar Genae wordt sinds de dag van de abortus verteerd door schuldgevoelens en verdriet. “Ik had me nog nooit zo depressief gevoeld. Het intense verdriet overheerste alles. Het was alsof ik een gat in mijn hart had.”

Suïcide

Genae kan met niemand over haar gevoelens van spijt en pijn praten. “Ik kon er niet meer mee omgaan. Zonder mijn kindje had het leven totaal geen zin meer.” Genae besluit een einde aan haar leven te maken en bereidt alles zorgvuldig voor. Maar de suïcidepoging mislukt en Genae belandt in het ziekenhuis. Ze probeert haar leven opnieuw op te pakken, maar haar depressieve gevoelens blijven.

Kerk

In haar jonge jaren is Genae door haar tante een keer meegenomen naar een kerk. Wanhopig op zoek besluit ze juist naar die plek terug te gaan. Als de voorganger haar verhaal hoort, stelt hij voor dat ze een tijdje naar Zuid-Afrika gaat. in Kaapstad volgt Genae een speciaal programma voor vrouwen die een abortus hebben ondergaan.

Wat doet dit alles met Genae? Kan ze na al die jaren met zichzelf in het reine komen?