Hoop doet leven
1 april 2020 · 16:30
Update: 15 november 2024 · 08:45
Excuus voor deze tuttige kop. Wat een platgetreden pad, zeg. Dat kun je echt niet boven een column zetten. Behalve dan dat ik, misschien voor het eerst van mijn leven, vóél dat het klopt.
Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik beleef deze crisis in fases. Fase 1 was toen de berichten over corona ver weg opdoken: het zal allemaal wel. Ver weg – komt vast niet hierheen.
Fase 2 was al heel anders: geen handen meer geven, geen sportwedstrijden meer, geen kerkdiensten meer. Dat eerste ging nog wel, dat tweede en derde al veel minder. Echt balen: geen voetbal kijken, geen wielrennen. Het niet doorgaan van de kerkdienst voelde zelfs als een kleine schok. Wat nou? Geen ankerpunt meer?
Maar dit was pas het begin. Fase 3 deed (en doet) echt pijn: papa en mama mogen niet meer bij elkaar op bezoek. Mama in het verpleeghuis, papa woont zelfstandig. Wat ontzettend verdrietig.
Fase 4: de verhalen over de totale chaos in Italie. Vastgelopen IC-s, filmpjes van wanhopige artsen en het ergste: beelden van kerken vol met lijkkisten, in de wetenschap dat de doden mogelijk in eenzaamheid zijn heengegaan. Niemand om je bij te staan. Hier regeert de dood. Hier is geen hoop meer. Hier verslaat het virus het leven. En vooral ook: geen zicht op verbetering. Geen licht aan het einde van de tunnel. Integendeel: het komt deze kant op…
Kyrie Eleison. Heer ontferm U. Over ons.
Fase 5: in de dagen erna deed (en las) ik pogingen om te rationaliseren en te relativeren: er overlijden elk jaar veel ouderen aan de griep, wees blij dat het niet over je kinderen gaat, er zijn heel veel mensen die niet ziek worden van corona.
Het hielp niet. Pas toen ik (fase 6) Jacco Wallinga, hoogleraar modellering van infectieziektes, hoorde zeggen dat hij een kentering in de cijfers dacht te zien en de dodencijfers in Italie stabiliseerden, klaarde m’n gemoed een klein beetje op. Het. Wordt. Beter.
In de dagen daarna kwamen er, hoewel nog heel broos, meer lichtpuntjes. Ik vrat ze, merkte ik. Cijfertjes, grafiekjes, getalletjes die aangaven (of slechts suggereerden?) dat het beter gaat. Het gaf (en geeft) een beetje hoop, al gaat het nog per dag op en neer.
Volgende week zondag is het Pasen. Dat wordt fase 7!
Ik geloof dat de dood gaat niet winnen.
Ik geloof dat het leven, ik geloof dat Jezus Christus, sterker is dan de dood.
Meest gelezen
- Column Elbert: 'Wat haalt papa toch allemaal uit op tv?'
Elbert over alle kinderprogramma's die zijn gezin kijkt
Column Elbert: 'Wat haalt papa toch allemaal uit op tv?'
- Bernice Klein verloor bij een brand vier broertjes
‘Een van m’n zussen riep: ‘Jezus, red onze broertjes!’’
Bernice Klein verloor bij een brand vier broertjes
- Rachel Rosier zoekt naar antwoorden in de Gazaoorlog: 'Wie is goed, wie is fout?'
'Het graf van Rachel': 6 mei om 22.20 uur bij de EO op NPO 2.
Rachel Rosier zoekt naar antwoorden in de Gazaoorlog: 'Wie is goed, wie is fout?'
Lees ook
- Zien: 3 acteurs over hun rol in EO-serie 'De Vuurwerkramp'
Zien: 3 acteurs over hun rol in EO-serie 'De Vuurwerkramp'
- 'Verheerlijking van het moederschap (in het kader van moederdag) is zooooo stom!'
‘Ons leven samen is leuk’
'Verheerlijking van het moederschap (in het kader van moederdag) is zooooo stom!'
- Heb ik het genormaliseerd? Ik hoop toch van harte van niet
Column van Tijs van den Brink
Heb ik het genormaliseerd? Ik hoop toch van harte van niet
Schrijf je hier in voor de Visie-nieuwsbrief
Als christelijke gids willen we je helpen om te leven met God. We brengen je persoonlijke verhalen, verdiepende thema’s, christelijk nieuws en mediatips. In onze wekelijkse nieuwsbrief willen we je inspireren om hoopvol te leven en te geloven.
Lees onze privacyverklaring.