I Still Believe; gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Jeremy Camp ★★★☆☆

Een tranentrekker over hoop, verlies en liefde

23 juni 2020 · Leestijd 4 min ·

· · · ·

In de film I still believe wordt het waargebeurde verhaal van de christelijke zanger Jeremy Camp en zijn vrouw Melissa verteld. De film is vernoemd naar het gelijknamige lied dat Camp schreef en waar miljoenen albums van werden gekocht.

Jeremy, jong en ambitieus, wil het gaan maken als singer-songwriter. Met goede moed begint hij zijn studie aan de Calvary Chapel Bible College. Daar ziet hij tijdens een concert een jonge vrouw met haar handen in de lucht. Reikend naar de hemel met een glimlach op haar gezicht.

Als hij haar na het concert opzoekt blijkt het om de bevlogen Melissa te gaan. Jeremy valt als een blok voor haar. Met zijn humor en aanstekelijk ondeugende pretoogjes weet hij haar in te pakken, maar Melissa blijkt niet zo gemakkelijk over te halen. Bovendien strijdt er nog een andere man om haar hart.

Voor de romanticus

Het eerste gedeelte van de film is wat traag, maar voor romantische zielen is dat geen afknapper. De chemie tussen hoofdrolspelers KJ Apa (bekend van onder andere Riverdale) en Britt Robertson spat van het scherm af. Liefhebbers van Jeremy Camp en Hillsong-achtige nummers zullen bovendien genieten van de muziek in de film.

Op het moment dat Jeremy steeds meer begint door te breken met zijn nummers, slaat het noodlot toe. Melissa is ziek. Heel ziek. Een enorme tumor in haar maag moet verwijderd worden. Er volgen verschillende behandelingen, tests en allerlei medicijnen moeten haar beter gaan maken. De dokters proberen alles.

Totdat er alleen nog een wonder haar kan genezen. Juist in deze fase van haar leven wijkt Jeremy niet van Melissa’s zijde. Zijn ouders (gespeeld door Gary Sinise, en niemand minder dan zangeres Shania Twann) twijfelen eerst of dit wel zo’n verstandige keuze is. Hun twintigjarige zoon die vrijwillig meegaat in een lijdensweg die zijn jonge leven voorgoed zal veranderen.

Echtheid

Net als je begint te denken dat het geloof van Jeremy en Melissa niet te breken is, zie je eindelijk hun pijn en verdriet. Zoals het leven kan zijn, zoals het leven is. Je ziet de eenzaamheid. De angst voor de pijn en het onwetende. De woede die je voelt als gebed niet lijkt te helpen. Als God heel ver weg lijkt. Als je gelooft in wonderen, maar het wonder uitblijft.

Het zijn die momenten in het verhaal waardoor het lied I still Believe uiteindelijk zoveel harten heeft weten te raken. Het is geweldig als iemand over zijn geloof kan zingen als alles goed gaat, maar als iemand naar God uitroept terwijl het overal om hem heen duister lijkt te zijn, dan voel je dat pas echt. Over het nummer zei Jeremy Camp: “Ik wil de echtheid van dit verhaal delen, mijn pijn en worstelingen. Ik wil hoop bieden aan anderen die door een zware tijd heengaan.”

En verhalen van hoop, zijn de verhalen die regisseurs Jon & Andrew Erwin zo graag maken. De broers hoorden het verhaal van Jeremy persoonlijk en wisten dat zij diegene moesten zijn om van dit verhaal een film te maken. De Amerikaanse stijl van vertellen is goed terug te zien in de film. Voor nuchtere Hollanders kunnen sommige dialogen wellicht wat overdreven overkomen, maar de filmmakers schuwen de rauwe randjes van het leven niet, en dat zorgt ervoor dat I still believe een hoopvolle en eerlijke film over liefde, geloof en verlies is geworden.