Iddo van der Giessen: ‘Ik heb een muzikale honger’
In deze eerste aflevering van een nieuw seizoen ‘Alle Registers Open’ gaat Elsbeth Gruteke in gesprek met organist Iddo van der Giessen. Al vanaf jongs af aan was Iddo gefascineerd door het orgel. ‘Een orgel kan fluisterend zacht, maar ook donderend hard zijn. Ik heb een muzikale honger, ik krijg nooit genoeg van de mogelijkheden.’ Elsbeth ontmoet hem achter het Van Leeuwen/Kramer-orgel in de Goede Herderkerk in Rotterdam.
Iddo had al vroeg interesse in het orgel. ‘Mijn vader was organist’, vertelt hij. ‘Ik zat op het orgelbalkon te luisteren en dacht vrij snel: dat wil ik ook! Het leek me een prachtig instrument om te bespelen en om de samenzang te begeleiden.’ Tegelijkertijd heeft hij ook interesse in de politiek en geschiedenis. ‘Dat bestond naast elkaar. Maar er is zoveel moois te ontdekken aan muziek. Het repertoire, de improvisaties; dat houdt nooit op.’
Verbondenheid
Zijn vroege interesse om op zondag een kerkdienst te begeleiden speelt nog altijd een rol. Iddo: ‘Dat bepaalt het ritme van mijn week. Dat is de kern. Vooral het begeleiden van het zingen spreekt me aan omdat het zo’n uiting is van gemeenschapszin. Je ademt samen, je gaat samen op. Dat heb je op heel weinig andere momenten. Juist in de gemeentezang kun je die enorme verbondenheid voelen.’
Samenwerking
Een uniek element in de uitvoeringen van Iddo is dat hij ook samenwerkt met andere kunstenaars. Bijvoorbeeld met zijn broer Aran, die schildert en tekent. Iddo: ‘We hebben samen een concert gedaan waarbij we een groot schildersdoek hebben neergezet en hij tijdens het concert een schilderij heeft gemaakt. We wilden hiermee meerdere zintuigen aanspreken. Bijzonder om te zien hoe twee kunstvormen een interactie met elkaar aangaan.’
Muziek en geloof
‘Voor mij is muziek en geloof heel erg met elkaar verbonden. Ik kan daar mijn eigen geloof goed in kwijt, alsof ik in de muziek dicht bij God ben. Los van de teksten die kunnen spreken en leven voor je. Dichter Willem Barnard schreef eens dat geloof niet alleen iets is dat je hoeft uit te zingen, maar ook kunt inzingen. Het houdt in dat de samenzang niet alleen een plek is om vreugde of verdriet een plek te geven. Maar om de verkondiging – en daarmee soms de confrontatie – in te zingen, in je op te nemen. Dat proces heb ik zelf vaak voor een dienst. Als ik in de aanloop ernaartoe de muziek en teksten beleef. Maar er zijn natuurlijk ook altijd momenten die je onverwacht raken.’
In deze aflevering speelt Iddo de volgende muziekstukken: Nun danket alle Gott van Sigrid Karg-Elert, Andante cantabile uit Symfonie no. 4 in f-klein van Charles Marie Widor, Walking a Maze uit 3 Pieces for Organ van Matthijs van der Wilt, Passacaille uit Suite in g-klein, HWV 432 van Georg Friedrich Händel, Choral ‘Morgenglanz der Ewigkeit’ van Max Reger en het 1e deel van Chaconne uit Partita no. 2 in d-klein voor vioolconcert en BWV 1004 van Johann Sebastian Bach/arr. Iddo van der Giessen.
Geschreven door
Esther Tims-Van Helden
