'Ik ervoer heel sterk de kracht en aanwezigheid van God'

"Mijn beste vriendin op de havo vertelde dat ze ‘haar hart aan de Heer had gegeven’, net als haar ouders. Ik dacht: waar heb je het over? Ik kwam daar vaak en eens, toen haar vader bad, werd ik zo geraakt dat ik moest huilen. Het was zo raar, zo warm, ik begreep het niet en vroeg me af waarom ik zo dom zat te huilen. Dat was mijn eerste ervaring waardoor ik ontdekte: geloof is meer dan een vorm, God bestaat echt! Vanaf dat moment, ik was zestien, ben ik me meer gaan verdiepen in de Bijbel en heb ik ook Jezus in mijn hart gevraagd. Ook ging ik naar christelijke jongerenkampen van de HGJB en naar gospelconcerten. Maar ik begreep de Bijbel niet goed. Ik wist niet dat je vervuld moet zijn met de Heilige Geest.”

Ik vroeg me af waarom ik zo dom zat te huilen

Maar de zoektocht naar God verwatert. “Ik ging de dingen van de wereld meer waarderen. Spullen, kleren, winkelen. Ik was depressief, had een negatief zelfbeeld en was heel onzeker over wat ik kon, wie ik was en mocht zijn. Ik kreeg een extreme focus op mijn uiterlijk. Als de buitenkant maar klopte, dan was het goed.” Marjon ging vaak lijnen en kocht dure cosmetica. “Ik geloofde dat mijn huid niet mooi was. De winkelmedewerkster zei dat ik het product niet nodig had maar ik kocht het toch.”

Geen zelfkennis

Als twintiger heeft ze geen zelfkennis, beschrijft ze. “Ik had geen vorm, geen identiteit. Iedereen wist wat hij wilde worden, ik niet. Ik ging maatschappelijk werk doen, omdat mijn vriendin het deed. Ik kon goed kopiëren, maar wat ik zelf vond of wilde, ik had geen idee. Ik wist niet eens wat mijn lievelingskleur was.”

Marjon leerde haar man kennen en ging met hem mee naar zijn gemeente, de Vergadering van Gelovigen. “Daar spraken ze ook niet vaak over de Heilige Geest, maar het was wel een stap voorwaarts in vergelijking met de kerk waar ik vandaan kwam. Mensen hadden meer een persoonlijk geloof, waren meer met de Bijbel bezig, waren als volwassene gedoopt en hadden dus bewust gekozen. Ook toen ben ik tijdens een dienst eens zo aangeraakt door de Heilige Geest dat ik moest huilen. Ik snapte niet waarom en mijn man ook niet.”

In de Vergadering van Gelovigen spreekt Willem Ouweneel eens over de Heilige Geest. Hij stelde de vraag: ‘Wie wil meer van de Geest?’ Marjon stond als eerste vooraan. “Ik rende bijna, zo hongerig was ik naar meer. Toen hij bad, voelde ik een enorme kracht als een grote bal op me neer komen. Het bijzondere is dat het echt de enige oproep om naar voren te komen was in die kerk, ik heb het daarna ook nooit meer meegemaakt.”

Woede

Ze trouwt en krijgt twee dochters. “Ook als moeder kon ik me nergens mee identificeren. Ik voelde me leeg, boos, depressief; alsof ik er niet was. Ik kreeg een burn-out. Mijn gezicht verstrakte, ik moest spierverslappers gebruiken om te ontspannen. Tot overmaat van ramp kreeg ik een beschadigde huid door verkeerd medicijngebruik. Alles waar ik waarde aan hechtte, verviel. Ik was twee jaar thuis en helemaal op. Ik kwam zelfs op een punt dat ik tijdens een kerkdienst het hele interieur wel kort en klein had kunnen slaan. Zoveel woede had ik naar God. ‘Als ik niet zie dat U echt bent, dan zou ik het niet erg vinden als ik niet meer wakker word’, heb ik gezegd.” Voor haar man is het moeilijk om Marjon zo te zien. “Hij probeerde me te steunen. Zelf heeft hij een heel rustige basis met God. Voor hem was het zo zeker en duidelijk.”

Alles waar ik waarde aan hechtte verviel

Het boekje Good morning Holy Spirit van Benny Hinn verandert Marjons leven. “Ik heb het gebed om de Heilige Geest gebeden en had dat weekend een heel krachtige ervaring met de Heilige Geest. Ik voelde dat Hij mij van binnen levend maakte, mij op God richtte; ik ervoer heel sterk de kracht en aanwezigheid van God. Dat was zo nieuw en zo bijzonder. God bevestigde mij. Ik had gelezen over tongentaal en probeerde het; het kwam gewoon. Dat verborg ik wel voor mijn man, ik schaamde me er een beetje voor.”

Profetie

Marjon laat zich dopen, het begin van een reis. Ze voelt zich aangetrokken tot profetie, iets wat niet helemaal nieuw voor haar is. Toen ze nog als maatschappelijk werkster werkte, liet God haar soms dingen zien over mensen. “Ik zei dan bepaalde dingen waar iemand dan zo door getroffen werd, dat hij of zij zei: ‘Het is mij helemaal duidelijk wat ik moet doen.’ Ook ik voelde dat God mijn mond met kracht aanraakte als ik mensen bemoedigde. Dat was een apart, krachtig gevoel. God gebruikte mij om mensen te bemoedigen. De gaven zijn al bij je, maar nog niet altijd geactiveerd. De Geest woont al in je, maar als een waakvlammetje. Tijdens de doop word je vervuld met de Geest.”

God gebruikte mij om mensen te bemoedigen

Marjon leert ook Gods stem verstaan. “Ik heb nooit geweten dat ik Hem kon horen. Middenin de nacht kon ik wakker worden om Hem te horen. Ik was zo onder de indruk en dacht: wauw, God Zelf kan en wil iets tegen mij zeggen! Daarna begreep ik dat ik Hem ook kon verstaan voor anderen. Dat is het gebied van profetie.”

Boeken, lezen, profetische bijeenkomsten bijwonen, meegelopen met een profetische bediening, Marjon deed het allemaal om te groeien. “God spreekt op veel manieren. Profetie helpt mensen om in hun bestemming te komen. Door het prediken van Gods Woord worden mensen aangeraakt, bevrijd of bevestigd.”

Genade

Als Marjon terugkijkt, ziet ze dat God al met haar bezig was op haar zestiende en daarin ziet ze Zijn trouw. “Ik maakte me altijd druk over dat ik niet dit heb en dat niet kan. Maar als God zegt wat je moet doen, moet je dat gewoon doen en dan geeft Hij ook alles wat daarvoor nodig is. Dat is allemaal genade. Ik heb altijd geloofd dat ik nergens goed in ben. Ik vond mezelf nergens in uitblinken, maar God zegt tegen mij: wees gewoon jij, zonder je druk te maken om wat je denkt wat je moet zijn.”

Beeld: Guido Fokkema

Lees ook: Mariette Mol is tappende dominee én prekende kroegbaas