‘Ik hielp mensen die het nodig hadden, maar zag de nood in Nederland helemaal niet’

Bij haar vrienden staat Esther bekend als ‘gulle gever’. “Geld vind ik totaal niet interessant. Het is leuk om een zakcentje op je rekening te hebben staan, maar het moet zeker niet het belangrijkste zijn.” Deze kijk op geld heeft ze niet van een vreemde, haar ouders laten haar dit al op jonge leeftijd zien.

“Mijn ouders hadden in mijn jeugd maar weinig geld. Mijn vader was de directeur van een stichting en kreeg salaris door middel van donaties. Die donaties waren niet genoeg om een gezin van vier te onderhouden. Toch had ik alles wat ik wilde. Mijn ouders deden zichzelf liever tekort dan dat ze ons iets niet konden geven.”

Ruimhartig

In haar tienerjaren heeft Esther geen idee wat ze wil worden. “Ik besloot uiteindelijk Marketing en Communicatie te studeren. In het laatste jaar van mijn studie liep ik stage bij de stichting van mijn vader. Deze stichting stuurt hulpgoederen naar het buitenland. Ik kwam erachter dat ik graag mensen wilde helpen. Het was apart hoe de puzzelstukjes in elkaar vielen. Ik zat echt op mijn plek.” Esther blijft bij haar vader werken en haar rol binnen de stichting groeit langzaam maar zeker.

Ze hebben net een vrachtwagen vol kleding naar Irak gestuurd, wanneer Esther een berichtje krijgt op Facebook: “Een dame stuurde een berichtje: ‘Heel goed wat jullie doen voor het buitenland, maar mijn kinderen gaan op slippers naar school.’” Dit bericht raakt Esther enorm. “Ik dacht: Wow, ik denk dat ik best goed bezig ben, maar blijk helemaal niet zo goed bezig te zijn. Ik hielp mensen die het nodig hadden, maar zag de nood in Nederland helemaal niet. Toen ben ik naar Hilversum gereden en ben ik gaan shoppen. Ik heb haar om haar adresgegevens gevraagd en heb een heleboel kleding opgestuurd.”

Wij stuurden van alles naar het buitenland, maar zagen niet dat mensen het hier ook hard nodig hadden.

“Ik ontdekte dat die vrouw absoluut niet de enige is die in zo’n situatie zit. Wat gaat er mis als wij zoveel naar het buitenland sturen, maar mensen hier ook hulp nodig hebben? Ik besloot hiermee iets te gaan, zo ontstond stichting Clothing4U. Het begon heel klein, met een paar pakketjes per maand, maar dat werden er steeds meer.”

Passie voor kleding

Het is geen toeval dat Esther ervoor heeft gekozen om met kleding te werken. “Ik vind het heel tof om mensen te helpen en wat ik ook tof vind, is kleding. Wat is er nou mooier dan die twee met elkaar te combineren?” Esther kiest kleding bij elkaar uit en stelt zelf kledingpakketten samen. “We hebben fantastische kleding. Als ik bijvoorbeeld de aanvraag krijg voor een pakket voor een meisje van acht jaar oud met maat 128, die aangeeft graag stoere kleding te dragen, zie ik het al helemaal voor me: Leren broekje, een panterprintjurkje. Van het maken van zo’n pakket word ik heel gelukkig. Ik vraag me vaak af, wat zal hun eerste reactie zijn als ze de doos uitpakken? Ik hoop dat er om zo’n doos wordt gesprongen en gedanst.”

Ik hoop dat er om zo’n kledingpakket wordt gesprongen en gedanst

Regelmatig krijgt Esther reacties binnen van mensen die een kledingpakket hebben ontvangen. “Als ik een reactie van iemand krijg, is dat vaak onbeschrijfelijk. Dan zie ik dat we echt mensen helpen. Ik krijg ook vaak de vraag: ‘Als je zo’n kledingpakket hebt gemaakt, voel je, je dan goed?’ Dat vind ik echt een rare vraag. Ik doe het niet voor mezelf, maar juist voor andere mensen. Ik doe het omdat ik vind dat het moet. Je hoort je te bekommeren om je medemens en dit is mijn manier.”

“Ik wil jullie uit de grond van mijn hart bedanken. De boxen voor mij en mijn dochter zijn waanzinnig! Toen ik die van mijn dochter uitpakte heb ik keihard gehuild. Wat zal ze er blits bijlopen maandag op school. Jullie zijn toppers dat jullie dit doen voor mensen zoals ik. Ik kan het niet in woorden uitdrukken, maar weet dat jullie een gezin heel blij hebben gemaakt. Super, super, super bedankt!”
   -  Anonieme reactie van een ontvanger van een kledingpakket

Hoogwaardige kleding

De pakketten die Esther en de vrijwilligers samenstellen bevatten alleen nieuwe kleding. Deze kleding wordt gedoneerd door bedrijven of wordt aangeschaft met gedoneerd geld. Esther heeft er bewust voor gekozen om alleen nieuwe kleding te gebruiken. “Mensen vinden het fijn om iets nieuws te hebben. Dat lees ik ook vaak terug in de reacties: ‘Eindelijk iets nieuws, eindelijk iets voor mijzelf.’ Het is niet vanzelfsprekend om iets nieuws te krijgen. Dit is onze manier om ons te onderscheiden.”

Je hoort je te bekommeren om je medemens en dit is mijn manier

Door haar werk koopt Esther voor zichzelf nog amper kleding. “Ik zie wat hier allemaal binnenkomt en dat vind ik schrikbarend. Mensen brengen kledingstukken terug naar de winkel, omdat er bijvoorbeeld een klein vlekje in zit. Die spullen worden verbrand vanwege dat ene vlekje. Wij krijgen hier zulke hoogwaardige spullen binnen. Die spullen zijn blijkbaar al niet genoeg meer om verkocht te worden. Dat vind ik echt bizar. Gelukkig kan ik er nu anderen blij mee maken.”

Toekomst

De toekomst van Clothing4u is volgens Esther een zekere zaak: “Clothing4u wordt hoe dan ook gigantisch! Ik vind dat ieder bedrijf dat in de kledingindustrie werkt, kleding aan ons moet doneren om ervoor te zorgen dat we meer mensen kunnen helpen. We helpen dit jaar toch zeker 3.600 mensen en dat moet naar de 10.000 mensen gaan.”

Het gebeurt best vaak dat er een klein bedrag op de rekening staat. Dan weet ik niet of ik salaris over kan maken

“Ik ben nu echt op het punt gekomen dat het me heel veel zou doen als Clothing4u om wat voor reden dan ook moet stoppen. Dat zou voelen alsof ik gefaald heb. Het gebeurt nu best vaak dat er maar een klein bedrag op de rekening staat. Dan weet ik niet of ik mezelf salaris over kan maken. Op zulke momenten denk ik wel eens: Zijn we wel goed bezig? Moet ik wel doorgaan? Maar al snel weet ik: Ik ga door tot het bittere einde.” Zolang er kledingpakketten nodig zijn, zal Esther deze maken. 

Esther Veenstra en haar vader Max waren op zondag 28 november te zien geweest in Nederland Zingt Dichtbij. Bekijk deze uitzending hieronder:

Tekst en foto’s: Babette ter Horst