Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Michelle David: ‘Ik leef bij de dag’

Ondanks alle rafels van het leven leeft Michelle David ten volle

De afgelopen drie jaar waren niet makkelijk voor de 54-jarige Amerikaanse zangeres Michelle David. De dood kwam dichtbij: haar moeder stierf, haar zwager bezweek aan corona en bij haarzelf werd borstkanker geconstateerd. Aan de buitenkant zul je hiervan niet veel merken. Sterker nog, ze praat alsof ze net de loterij heeft gewonnen.

Deel:

Wanneer je Michelle ontmoet, merk je al snel dat ze een mensenmens is. Ze is net zo bruisend als haar lievelingsdrankje champagne, waardoor het lijkt alsof je haar al jaren kent. Zij is zo’n vriendin die je om drie uur ’s nachts kunt bellen en die dan gewoon opneemt. “Dat had ik laatst. Een vriendin uit Amerika belde me via beeldbellen. Ze zat er helemaal doorheen en huilde. We hebben een tijd gewoon gezeten. Af en toe knikte ik instemmend. Soms mag je er gewoon zijn.” 

Michelle David & The Gospel Sessions Sunday Service

Vorig jaar stond Michelle David een aantal zondagochtenden met haar band in Paradiso met een online kerkdienst: Michelle David & The Gospel Sessions Sunday Service. Haar idee? Glimlachend schudt ze nee: “Helemaal het idee van mijn jongens (haar muzikanten). En die geloven niet, hè.” Ze zit aan tafel in de voor haar vertrouwde tv-studio van de Westergasfabriek. De Wereld Draait Door – waar ze meerdere keren te gast was – kwam hier vandaan. Vanavond heeft Michelle met ‘haar jongens’ weer een tv-optreden. Ze neemt een slok van haar spa rood en drukt met haar wijsvinger haar grote doorzichtige bril verder op haar neus. Ze draagt geen make-up en is niet direct herkenbaar van de persfoto’s. Op de tafel voor haar ligt een handdoekje met daarop poedertjes, oogpotloden, kwasten, mascara, nepwimpers: allemaal ingrediënten om de ‘gewone’ Michelle om te toveren tot een ware podiumdiva. Ze doet al jaren haar eigen make-up: “Dit is het enige moment dat ik helemaal voor mezelf heb en tot rust kom.” 

Fame

Michelle wordt in de jaren negentig ontdekt door de Nederlandse Henk van der Meijden. Hij is in New York waar zij een auditie doet. Een paar dagen later arriveert ze in Nederland. “Het moment dat ik uit het vliegtuig stapte, wist ik het: dit is mijn thuis. Amsterdam voelde voor mij als een klein stukje New York.” Oorspronkelijk wil de kleine Michelle danseres worden. Martha Graham is haar grote voorbeeld en ze gaat naar de middelbare school Fame, bekend geworden door de populaire televisieserie. Een blessure maakt echter een einde aan deze droom. Toch komt Michelle uiteindelijk wel op het podium terecht: als zangeres. Ze doet auditie voor de musical Mama, I want to sing en wordt aangenomen, maar doet er vervolgens niets mee omdat haar oudtante – die haar grotendeels heeft opgevoed - inmiddels op leeftijd is. “Ik wilde bij haar in de buurt blijven, dus ik dacht: het komt wel terug als het de bedoeling is. Kort daarna overleed ze.” 

Hoge prijs

En het is kennelijk de bedoeling want zeven jaar later komt dezelfde auditie weer op haar pad. Michelle is inmiddels getrouwd met Donald. Ze hebben een dochter Donielle en zoon Donald jr, uit een vorig huwelijk van Donald, en samen vormen ze een gezin. “Zeven is een speciaal getal, hè”, merkt Michelle op tussen de regels door. “Mijn man had me een paar jaar daarvoor horen zingen op de begrafenis van mijn oudtante en zei tegen me: “Je bént een zangeres! Je twijfelt hè? Ga! Ik wacht op je.’” Hoe lastig Michelle het ook vindt om dit besluit te nemen, ten diepste weet ze dat dit is waarvoor ze gemaakt is. Ze moet dit doen. Ondanks het feit dat Michelle en haar gezin hiervoor een enorme prijs moeten betalen. “De eerste elf jaar van ons huwelijk was ik niet bij m’n man en kinderen. Ik pendelde heen en weer. Na elf jaar reizen zei Donald tegen me: ‘Ik bedoelde niet: kom nooit meer naar huis. Ik kom nu naar jou toe.’ Hij is echt ongelooflijk! Wie doet nou zoiets? I would have left me. Echt waar, I would have left me. Dus hij kwam naar Nederland en kort daarna was ik zwanger. Dat is onze jongste, Arielle. Ze is nu zeventien en woont nog bij ons.”

Zegen voor atheïsten

Halverwege het gesprek komt de muziekredacteur binnen met de vraag: “Are you ready for a soundcheck?” Michelle moet even schakelen, maar staat op en wenkt: “You have to come too.” Ze kruipt achter de microfoon, de drummer tikt af en de band begint te spelen. Het lijkt Michelle geen enkele moeite te kosten wanneer ze haar mond opent. De noten rollen uit haar mond alsof het de gewoonste zaak is, maar de woorden zijn ongewoon gezien haar omstandigheden: “I’ve got a story to tell, about how good He’s been …” Het afgelopen jaar streed Michelle tegen borstkanker. Daarom heeft ze zeker een verhaal te vertellen. Het lied Good, good, good vertelt op aanstekelijke Motown-achtige wijze wie God voor haar is. En dat op een gewone doordeweekse avond in een tv-studio. Ze straalt niet alleen een muzikale, maar ook een geestelijke autoriteit uit door wat ze. “Heel vaak wanneer het publiek meezingt, denk ik: dan heb ik toch iets in hen losgemaakt, zodat ze misschien denken dat er toch Iets is wat groter is dan zijzelf. Daar gaat het toch om? Ik hou van atheïsten en zij houden van mij. Met mijn muziek zegen ik hen.”

Church girl

Michelle noemt zichzelf een church girl in hart en nieren. “In de entertainment business is het niet altijd even gemakkelijk, maar m’n geloof heeft me enorm geholpen. Vooral als ik onderweg was. In het begin van mijn carrière ” – nog voordat Michelle besloot in Nederland te blijven – “deed ik veel gospeloptredens, maar ik ontdekte al snel dat het woord ‘gospel’ niet altijd per definitie iets te maken had met God. O my, wat heb ik veel geleerd tijdens die tournees! Ik was heel vaak op plekken waar geen kerk te vinden was.” Begint te lachen: “En we hadden toen ook nog geen mobieltjes! Ik ontdekte in die tijd dat het niet gaat om een gebouw, procedures of tradities. Omdat ik me vaak eenzaam voelde, ontwikkelde ik een relatie met God en kwam ik erachter dat het daar om gaat. Ik ontdekte dat mijn doel in Hem ligt. Begrijp me goed, ik mis de samenkomsten en ik mis het koor. Maar, ik wandel met Hem en Hij wandelt met mij. Ik kan niet uitleggen hoe dat is; daar zijn geen woorden voor. Dat moet je echt zelf ervaren.”

Kanker

Omdat Michelle God in haar leven betrekt, houdt ze het artiestenleven vol. Ook als in 2019 bij haar borstkanker wordt geconstateerd. Ze kan zich het telefoontje van de dokter nog goed herinneren. “Donald was erbij. Ik schreeuwde, huilde, zakte ineen op de grond. Het was echt verschrikkelijk, maar in mijn achterhoofd dacht ik: Michelle, raap jezelf bij elkaar, want je dochter kan elk moment thuiskomen. Ik wist niet hoe ik het moest vertellen zonder dat onze werelden in elkaar zouden storten. Maar Michelle, de actrice … nee; zo wil ik het niet zeggen. Nu lijkt het alsof ik niet echt was. Dat was ik wel … ik vond een manier om het op zo’n manier aan mensen te vertellen dat we erom konden lachen. Ik kreeg afgelopen week weer een opmerking van iemand: ‘Ik begrijp niks van jou. Elke keer wanneer je het hebt over je borstkanker, praat je alsof je zojuist de loterij hebt gewonnen.’ God zij dank zat de kanker niet in mijn lymfeklieren, maar in mijn melkklieren. Dus ze hebben een stuk uit mijn borst gehaald, maar hé, ik heb ’m nog.” 

Ik wil niet blijven hangen in de fase “kanker”

Geroken aan de dood

Ze glimlacht en vervolgt op ondeugende toon: “Toen ze het hadden over een operatie, dacht ik: doe mij maar een borstvergroting voor beide borsten. Ik dacht altijd: I came with what I came, maar toen ze zeiden ‘operatie’ dacht ik: oooeeeh!” Haar ogen worden groter en ze redeneert hardop: “Het is een medische reden, niet cosmetisch, dus laat ik er maar voor gaan. Maar nee hoor, dat wilden ze niet.” Ze schiet enorm in de lach om zichzelf en vervolgt iets serieuzer: “Toen ik eenmaal door de kanker aan de dood had ‘geroken’, moest ik ervoor zorgen dat hij geen intrede zou doen in mijn gedachten. Zo’n manier van denken zou míj waarschijnlijk eerder om zeep helpen dan de ziekte zelf.  Ik ben meer bij de dag gaan leven en alles meer gaan waarderen. Zelfs de moeilijke tijden, zelfs de dagen waarop ik niet goed in m’n vel zit.” 

Schuldgevoel

Sinds vorig jaar is Michelle weer ‘schoon’ en daar is ze heel blij om. Toch worstelde ze een korte periode hierover met een schuldgevoel. “Ik kan het niet helpen dat ik hier met veel enthousiasme over praat. Niet dat ik luchtig doe over kanker, zeker niet, maar ik wil niet blijven hangen in de fase ‘kanker’. Mensen vragen soms waarom ik er zo vaak over praat, maar ik denk dat ik er niet genoeg over kan praten. Misschien zit er wel iemand in dezelfde situatie, die denkt dat dit het einde is. Dat is het niet! Dan zeg ik: dit is het begin van je leven, je zult de dingen meer waarderen. Dit is jouw moment om het leven ten volle te leven.”

Dit is jouw moment om ten volle te leven

Luistertip

In Holy Hits hoor je muziek vol verhalen, overtuigingen, twijfels, geloof, angsten, hoop en liefde. Bekende Radio 2-artiesten met opvallende nieuwe tracks, gospelhits die je verder niet hoort en veelbelovende nieuwe artiesten. eo.nl/holyhits 

Lees ook: Anneke had drie soorten kanker tegelijk

Tekst: Jeannette Coppoolse

Geschreven door

Jeannette Coppoolse

--:--