'Ik maak van alles: liedjes, pergola’s, cd’s, kippenhokken, en een podcast'

Je kunt je tijd maar één keer geven aan iets. Beklemmend vind ik dat. Je zou er een dikke vette FOMO van krijgen: ‘fear of missing out’, angst om iets te missen. Want vóór iets kiezen betekent sowieso ook tégen iets kiezen. En ook al doe ik aardig m’n best, het lukt niet om twee dingen tegelijk te doen.

Hoewel: podcasts luisteren, dat is echt wel een overwinning op de tijd. Wat hou ik ervan om over de weg te zoeven en wijzer te worden terwíjl ik rijd! In een Topdoks-item dat ik presenteerde, leerde ik dat je alleen maar twee dingen tegelijk kunt doen als één ervan op de automatische piloot kan.

Nu doe ik sinds jaar en dag altijd al iets te veel met m’n beperkte tijd. Ik maak van alles. Liedjes, pergola’s, columns, kasten, tv-programma’s, cd’s, serviezen, kippenhokken, vlaggetjes, en sinds kort ook een podcast: Kerk en ik. Dat laatste doe ik tijdens vergeten uurtjes ’s avonds laat en tussendoor. Iets maken is natuurlijk altijd leuk, vooral omdat het er eerst niet was. Dat is toch magisch? Zullen we als mensen wel van onze creatieve Schepper hebben geërfd.

Bij Kerk en ik ben ik met de redactie op zoek naar verhalen over de kerk. Als domineeszoon en muzikant heb ik een heleboel kerken vanbinnen gezien. Ik ben dus als kerkmens opgegroeid. Alleen, wat wil ik nu met die kerk? En wat moet ze van mij? En waarom is ze er eigenlijk? Genoeg vragen om mee op onderzoek te gaan. “Je moet wel van iets houden voordat je het wilt veranderen,” merkte mijn dominee-zwager Paul op toen ik hem voor de podcast interviewde. En een kerk kun je dus ook niet zomaar ‘maken’… Net als dat je geen extra uren in een dag kunt ‘maken’.

Misschien moet ik ook eens iets meer van de tijd gaan houden.