‘Ik wilde niet scheiden, ik wilde dat het goed zou komen’

“Hij was vlot en charmant, joviaal en lekker amicaal. Een onrustig figuur: dan had hij weer een nieuwe hobby, dan weer een nieuwe baan, dan wilde hij weer verhuizen. Toen ik op mijn 23^e met hem trouwde, ging ik ervan uit dat we samen oud zouden worden. Maar na negentien jaar huwelijk kwam ik erachter dat mijn man er een andere vrouw op nahield. Mijn leven stond op z’n kop.

Kop in het zand

We waren kerkelijk actief, hadden nooit ruzie en waren voor velen een voorbeeldgezin. Hoe kon dit gebeuren? Lag het aan mij? Lag het aan het gezin? Ik had altijd geroepen: als mijn man vreemdgaat, ga ik bij hem weg. Maar nu stak ik mijn kop in het zand. Ik wilde het aan niemand vertellen en deed alsof er niets aan de hand was. Dat was niet houdbaar, dus gingen we in therapie bij een christelijke psychologe.”

Jonge vrouwen

“Na een fijn jaar en een mooie zomervakantie in Italië en hoopte ik dat alles beter zou worden. Ik hoopte op een intensere relatie. Helaas voelde ik dat hij weer van me verwijderd raakte. Hij bleek weer een relatie te hebben met een vrouw van zijn werk. Ook nu ging het, net als de eerste keer, om een jongere vrouw. Ik ging steeds meer twijfelen aan mezelf. Ik was te lief voor hem, was zijn verklaring. Daar kon ik niks mee. Ik had altijd alles aan hem gegeven, was dit mijn dank? Ik werd heen en weer geschud tussen hoop en vrees en vroeg aan mijn man: waar kies je voor? Hij koos ervoor om bij me weg te gaan. Intens verdrietig was ik. Scheiden wilde ik niet, want een huwelijk is iets heel kostbaars. Ik wilde dat het goed zou komen.

‘Ik weet nog hoe trots ik was dat ik zelf de verstopte wc had gefikst’

Toen we eenmaal uit elkaar waren, viel ik in een zwart gat. Opeens merkte ik hoe kwetsbaar ik was. Naar mannen toe was ik achterdochtig en ik hield bewust afstand. Ik kreeg een nieuw huisje waar allerlei praktische dingen voor geregeld moesten worden, dus kocht ik een gereedschapskist en boormachine. Op het moment dat ik zelf de verstopte wc had gefikst, was ik zo trots. Ik dacht: ik kan dit!

Niet alleen oud worden

Na een roerige periode kwam ik eindelijk in rustiger vaarwater terecht. Toen de predikant langskwam, vroeg hij: ‘Hoe zie je de toekomst?’ Ik besefte dat ik niet alleen oud wilde worden, daar was ik te jong voor. Als ik door het dorp liep, zag ik allemaal gelukkige paren lopen. Dat kwam ineens hard bij me binnen. Het klinkt misschien cliché, maar ik wilde ook die arm om mijn schouder, een maatje. Ik vroeg aan God of Hij iemand op mijn pad wilde laten komen die ik volledig kon vertrouwen.”

Verlaten

“In die tijd hoorde ik dat een dorpsgenoot, genaamd Jan, bezig was met het schrijven van een musical over bijbelfiguur Ruth. Kennissen die bij me op bezoek waren, vroegen of ik een kaartje had. De musical bleek al uitverkocht, maar ik kwam op de wachtlijst. Iemand belde me; er was een kaartje vrijgekomen. Ik zag Jan staan en dacht: straks komt hij thuis na deze prachtige avond in een uitverkocht theater, en dan is er niemand thuis om je op te wachten. Ik wist dat zijn vrouw onverwachts op de stoep had gestaan met een nieuwe vriend. Ze had hem en zijn zoon verlaten. Het hield me zo bezig en ik vond het heel sneu voor hem.

Sukkel

Het weekend erop was ik alleen thuis, de kinderen waren bij hun vader. Ik heb de routine om in de ochtend het huis aan kant te maken en ’s middags boodschappen te doen. Terwijl ik aan het stofzuigen was, voelde ik – alsof ik een stem binnenkreeg – dat ik naar de winkel moest gaan. Ik legde de stofzuiger neer en liep naar de supermarkt. Daar zag ik Jan. Ik durfde niets tegen hem te zeggen. Toen ik weer thuiskwam, viel alles op z’n plek. Volgens mij was ik naar de winkel gestuurd, en deed ik er vervolgens niks mee. Wat een sukkel! Een halfuur later pakte ik de telefoon en belde Jan, met het smoesje dat ik een cd van de musical wilde bestellen. Hij zei dat ik langs kon komen om een cd op te halen.”

Plannen maken

“We raakten aan de praat, over gezamenlijke vrienden en over wat het met je doet als je partner je in de steek laat. Na lange tijd waren we nog niet uitgepraat, dus een week later spraken we weer af. We hadden een echt klik. Van het één kwam het ander. We deden het rustig aan, maar waren ook vrij snel open over onze relatie naar vrienden en de kerk toe. In een klein dorp gaat het nieuws toch snel. Mijn kinderen vroegen uiteindelijk: wanneer gaan jullie eens plannen maken? Anderhalf jaar later trouwden we. Mensen vroegen of ik een huwelijk nog wel aandurfde. Maar ik geloofde er nog in, net als in mijn eerste huwelijk. Andere mensen vonden het vlot. Ik legde uit dat mijn rouwproces om mijn stukgelopen huwelijk al eerder was ingezet. Als je man vreemdgaat, gaat er iets kapot. Onbewust was ik al vanaf dat moment al afscheid van hem aan het nemen.

Meer dan 100 procent

Ik vond het spannend om twee gezinnen samen te voegen. Ik had drie puberkinderen en Jan had nog een zoon in huis. Gelukkig ging het heel goed. Natuurlijk heeft Jan zijn kinderen op een andere manier opgevoed dan ik, maar het heeft nooit echt gebotst. Ik voel me nu heel gelukkig. Jan is een fijne, rustige man die heel goed kan relativeren. Ik vertrouw hem voor meer dan 100 procent.

‘Het is de moeite waard om te knokken voor je huwelijk’

In kleine dingen heb ik ervaren dat God mij niet alleen heeft gelaten. Mijn schoonmoeder gaf me een krantenartikel over een bootje aan een anker. God belooft niet dat ons bootje stil blijft liggen; soms stormt het gigantisch in je leven. Maar God - het anker - blijft. Dat heeft me enorm geholpen. Ik ben ontzettend verdrietig geweest, maar ik wist ook: na regen komt zonneschijn. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Ik ben niet meer zo meegaand en kan beter ‘nee’ zeggen. Daar ben ik dankbaar voor. Ook zie ik lijnen met het verhaal van Ruth. Ook al raakte ik mijn man niet aan de dood kwijt, maar aan het leven, ik moest wel vanuit mijn veilige situatie naar een nieuwe situatie. En de Heer heeft mij rijk gezegend. Haar verhaal blijft bijzonder voor mij.”

Knokken

“Tegen vrouwen die hetzelfde doormaken wil ik zeggen: het is de moeite waard om te knokken voor je huwelijk. Achteraf ben ik blij dat ik niet gelijk bij mijn man ben weggegaan, maar dat we ervoor hebben gevochten. Ik weet nu dat ik er alles aan heb gedaan om mijn huwelijk te redden. Als je een relatie aangaat, weet dan dat de perfecte relatie niet bestaat. Trouw niet zodat de ander jou gelukkig kan maken, maar trouw om elkaar gelukkig te maken.”

Als je vriendin gaat scheiden, hoe kun je haar dan helpen? Lees hier tips van vrouwen die zelf een scheiding doormaakten.

Tekst: Charlotte van Egmond
Beeld: Pixaby (de vrouw op de foto is niet Paula)