Irene werd als kind misbruikt en als volwassene gestalkt door dezelfde man

“Ik kom uit een groot Nederlands Hervormd gezin van de Gereformeerd Bond. Ik ben een van de vijf kinderen, ik was de derde van de kinderen die vlak na elkaar kwamen. Vijf jaar later kwam mijn broertje nog en weer vijf jaar later nog een zus. Mijn broertje was een zorgenkindje, er was iets niet goed met zijn hart. Mijn ouders waren altijd druk met hem bezig. Iedere zomer gingen we kamperen bij Zwolle in de buurt, vlakbij een kerk. In die kerk is het gebeurd, als ik erlangs loop voel ik het gewoon. De pastoor van die kerk misbruikte jongens, zijn hulp meisjes. In ieder geval misbruikte die hulp mij. Dat dat zo was, ontdekte ik op mijn dertigste.”

Mijn moeder blijft het misbruik ontkennen

“Nadat ik misbruikt was, werd ik op slag scheel. Ik hoorde later dat je scheel kunt worden door traumatisch gebeurtenissen, maar mijn moeder zocht nergens wat achter. Sterker nog, ze blijft ontkennen en zegt zelfs tegen mijn man dat hij niet alles moet geloven wat ik zeg. Maar incestverhalen van anderen vindt ze heel erg, zoals het misbruik in Duitsland wat laatst aan het licht kwam. Ik heb tegen haar moeten zeggen dat ik niet wil dat ze nog over dat soort dingen praat, want het raakt mij. Maar daarop volgt dan niks, niet een arm om me heen, niks. Het is gewoon nooit gebeurd… En dan verdedigt ze zichzelf tegenover mijn man, terwijl ik honderd procent zeker weet dat ze wel weet dat het gebeurd is.”

“Mijn moeder beschermt zichzelf, ze praat niet over haar gevoelens of over die van anderen. Met veel mensen heb ik diepe gesprekken, maar met mijn moeder kan dat nooit. Ik praat met haar nooit over het leven, dingen die gebeuren en dingen uit de Bijbel. En ik was altijd anders, ik speelde heel veel alleen. Ik herinner me nog een verjaardag dat er helemaal niemand kwam en dat mijn moeder mij de straat op stuurde om buurtkinderen op te trommelen om toch bezoek te hebben. Vreselijk.”

Vreemd gedrag

“Met 22 jaar trouwde ik en ik kreeg twee kinderen; een jongen en een meisje. Bij mijn dochtertje merkte ik ‘vreemd’ gedrag op bij mezelf. Als ik thuiskwam, ging ik altijd bij haar bed kijken of het niet vies was. Terwijl ik toen nog niet eens precies wist wat er aan de hand was. Ik had geen idee waarom ik steeds bij haar ging kijken, maar ik moest dat doen. Achteraf is het wel te verklaren en waren dat signalen dat ik zelf misbruikt was. Ik voelde me gewoon schuldig naar mijn eerste man, maar ik kon niet anders. Ik twijfel zelf ook weleens of ik dit niet allemaal verzonnen heb, maar hoe meer ik erover praat, hoe meer herkenning ik vind. Er zijn ook anderen die dit hebben meegemaakt.”

Toen wist ik dat hij het was die mij misbruikte

“In mijn woonplaats zat ik op een koor. We hadden vaak optredens, ook verder weg en bij ‘Nederland Zingt’ en dat soort programma’s. Op een dag kwam een man bij het koor en hij zocht direct contact met mij. Ik mocht met hem meerijden naar optredens, maar dan wel graag alleen. Niet nog iemand erbij. Zijn handen vielen me op en daarbij kwam de gedachte ‘Met die handen kan hij mij vermoorden’ bij me op. Heel bizar. Maar toen we op een dag eerst langs zijn huis moesten omdat hij iets vergeten was, kwam ik in zijn woonkamer. Daar zag ik een foto op zijn tv staan die ik herkende. Het was een foto van de camping, een caravan met een hondje. Toen wist ik dat hij de hulp was die mij misbruikte.”

“Ik ben het huis uitgerend en ik werd letterlijk ziek. Ik herinnerde me wie hij was, wat er was gebeurd en ik stortte in. Ik nam drank, slaaptabletten en van alles, mijn man vond me net op tijd op het bed. Hij schakelde hulp in, ik werd naar het ziekenhuis gebracht en opgenomen op de psychiatrische afdeling, maar ik mocht al vrij snel naar huis. Ik vertelde alleen het bestuur van het koor wie die man was, wat er was gebeurd en hij werd uit het koor gezet. Maar daarmee was ik niet van hem af. Hij parkeerde zijn auto in onze buurt, ik vond snoeppapiertjes die toen ook op de camping lagen. Twee jaar lang heeft hij me gestalkt.”

Verslaafd

Door alle gebeurtenissen, gebruikte ik vanaf 1997 en ik was eraan verslaafd geraakt. Zonder sliep ik niet. In 2018 trok ik het niet meer en ik ben mezelf gaan snijden. Maar ik realiseerde me dat God dit niet wil en daarom belde ik 112. De ambulance kwam, ik deed zelf nog open met een handdoek om mijn pols gewikkeld. Ik moest geopereerd worden, want ik had heel diep gesneden zelfs door zenuwen heen. Toen kwam ik op een gesloten afdeling terecht waar ik de slaapmedicatie moest afbouwen, ik moest van mijn verslaving af. Dat ging ik zo snel dat de artsen zich afvroegen hoe dat kon. Ik kon toen getuigen dat dit van God kwam, niet van mij.”

Verspil niets meer en vertrouw op God

“Na ruim twee maanden mocht ik weer weekendjes naar huis. Ik had toen andere slaapmedicatie gekregen die niet verslavend zijn. Na vijf maanden mocht ik helemaal naar huis. Onderweg kwam ik bij een rotonde een vuilniswagen tegen waarop stond ‘Waste no more’ (Verspil niets meer, red.) en dat was voor mij echt een teken; verspil niets meer maar vertrouw op God. Een vriendin stuurde me iedere dag mailtjes over tijd met God, Jezus en met liedjes en gebeden.

Op een dag kwam ik een bericht van de zoon van de dader tegen op Facebook. Zijn vader bleek in het ziekenhuis te liggen. Ik schreef een brief aan de dader en die bracht ik bij hem langs in het ziekenhuis. Ik zag hem kronkelen in zijn bed toen ik de brief bracht, maar voor mij was het met die brief klaar. Hij weet wat het mij gedaan heeft, of hij dat gelezen heeft of niet, dat maakt niet uit. Ik heb het hem al jaren geleden vergeven. Het is nu goed voor mij. Ik ben dankbaar dat ik nu echt leven mag, dichtbij mijn Vader.”

*In verband met de privacy, zijn namen en herkenbare omstandigheden aangepast