Jan had dertig jaar een verslaving, maar runt nu een voedselbank

Jan en Ineke Brons draaien in Nijkerk een voedselbank met dertig vrijwilligers. Ze wonen naast het pand, in een tiny house. “In augustus moeten we uit ons pand,” zo begint Ineke, terwijl ze een theemok met haar handen omklemt. Ze glimlacht. “Maar dat komt wel goed,” vult Jan aan. “En anders niet. Het is Gods voedselbank, niet die van ons.” Waar anderen allang in paniek zouden raken, lijken deze twee mensen geen stress te hebben. “Dat is Gods vrede in ons hart,” legt Jan uit. 

Verslaving

Die vrede in Jans hart was er niet zijn hele leven. “Ik heb dertig jaar verslaving achter de rug,” vertelt hij. “Negentien jaar geleden heeft mijn toenmalige vrouw gezegd dat ik kon vertrekken. Dan stort je hele wereld in. Mijn kinderen wilden mij niet meer zien. Maar een dag daarna kom ik iemand tegen die zegt: ‘jij hebt Jezus nodig’. Ze vertelden het evangelie aan mij en het raakte me. Al voordat ik een keuze gemaakt had wist ik: dit gaat mijn leven veranderen. Radicaal kwam ik tot geloof en van mijn verslaving af.” 

Ik heb dertig jaar verslaving achter de rug

“Na zeven jaar intensief met God optrekken had ik nog maar één verlangen: dit met iedereen delen. Ik vroeg God, hoe kan ik dit doen? En toen kreeg ik de gedachte om een voedselbank te beginnen. God heeft dat bedacht, het is Zijn werktuig. Dat is nu al ruim dertien jaar.”

Nieuw huis

Ineke: “Ik kwam er pas later bij. Iemand nodigde mij uit om eens te komen helpen bij de Voedselbank. Na een paar maanden kregen Jan en ik een relatie en na een half jaar zijn we getrouwd,” lacht ze. “God heeft ons bij elkaar gebracht. ‘Ik wil nieuwe mensen leren kennen’, bad ik tot God.” Jan tegen Ineke: “Nou en dat is toch aardig gelukt, want je kent nu zo’n vijfhonderd nieuwe mensen.”

We wisten dat het goed zou komen, want God zorgt voor ons

Inmiddels is dit de vijfde locatie van de voedselbank. Sinds drie jaar wonen ze ernaast. Eerst in een camper, nu in een tiny house. Jan heeft de hele inrichting zelf gemaakt. Alles zit erin. “Het is wel heel fijn om naast de voedselbank te wonen,” vertelt Ineke. Jan: “We woonden eerst in een ruim huis in een woongemeenschap, maar dat ging niet goed. Toen moesten we verhuizen. We hadden al drie jaar om een nieuw huis gebeden. Tijdelijk zaten we in een camper naast de voedselbank. We wisten dat het goed zou komen, want God zorgt voor ons. Maar niet altijd op de manier waarop je verwacht. We zaten in die camper en toen pas realiseerden we ons: dit is de gebedsverhoring!”

Spullen wegdoen

Ineke: “Ik moest veel wegdoen, maar we hebben een weggeefwinkel in de Voedselbank. Dat maakte het een stuk makkelijker. Ik kon er andere mensen blij mee maken. Je krijgt daar ook ruimte van in je hoofd. Alleen wat in ons tiny house past, mag blijven. De rest moet weg. We waren beiden al niet van de luxe voordat we elkaar kenden en de voedselbank er was. Maar zeker nu hechten we geen waarde meer aan spullen en rijkdom. We willen ook niet meer groter wonen. Het leven hier is ons tijdelijk bestaan, we krijgen het beter. Ons echte huis is boven, bij Jezus. We kunnen ons zo druk maken om wat we hier hebben, maar het is maar een heel klein stukje van ons leven. Als je dat perspectief hebt, maak je je veel minder druk om wat er gebeurt, en al helemaal niet meer om bezit.” 

We hebben ook tijden gehad dat we elke maand rood stonden

Jan: “Toen ik tot geloof kwam, interesseerde geld mij helemaal niets meer. In mijn verslaving heb ik behoorlijk wat geld verkwist. Maar daarna maakte geld mij helemaal niks meer uit. Ik heb bijna alles aan mijn ex-vrouw afgestaan. Ik hoef niks over te houden. We hebben ook tijden gehad dat we elke maand rood stonden. Maar we bleven net zoveel weggeven als toen we nog wel geld hadden.”

Dankbaar zijn

“We wisten dat God ook toen voor ons zorgde. Daardoor konden wij dankbaar blijven,” legt Jan uit. Ineke vult hem aan: “God is erbij, in goede én in slechte tijden. God zorgt voor je, dat vertrouwen stond vast. Het is heel makkelijk om dankbaar te zijn en te zeggen dat God voor je zorgt als alles goed gaat. Maar ook op de momenten dat wij geen pand hebben voor de voedselbank, vertrouwen wij op Hem. Het bestuur lag soms wakker, maar wij wisten dat het goed zou komen. Je mag het allemaal aan God opdragen. Wij hebben vaak al een beeld van hoe Hij voor ons moet zorgen, zoals wij drie jaar lang voor een huis baden, maar een camper kregen. God werkt op Zijn manier.”

Het bestuur van de voedselbank lag wakker, maar wij wisten dat het goed zou komen

“We hebben een keer één dag zonder pand gezeten. Het stond meteen in de krant, want wij konden niets uitdelen. Het haalde zelfs EenVandaag. Diezelfde dag nog hadden we een pand,” glimlacht Jan. Ineke: “Je kunt je focussen op wat tegenzit en wat je niet hebt, maar je kunt er ook voor kiezen om te kijken naar wat je wel hebt, om dankbaar te zijn. Dan zit je altijd in de plus.”

Jan en Ineke zijn zondag 1 maart te zien bij Nederland Zingt Dichtbij, 11.05 uur op NPO2.

Lees ook het verhaal van Carin van Essen: een onbevangen vertrouwen in God.