Jannine verloor haar zoon Bart

“Bart had een kinderlijk geloof en een vast vertrouwen in God,” vertelt Jannine. “Hij zei eens: ‘Mam, ik denk dat ik weet wat Zijn plan met mijn leven is. Als mensen om ons heen zien hoe wij tijdens mijn ziekte op God vertrouwen en hoe goed Hij voor ons zorgt, willen zij misschien ook gaan geloven.’”

Hoogbegaafd

Bart wordt op 15 april 1991 geboren. “Bart was de makkelijkste en liefste baby van de wereld. Hij ontwikkelde zich razendsnel. Toen hij zes maanden was, stopte hij al vormpjes precies goed in een kubus. Kruipen sloeg Bart over, en met zeven maanden liep hij al in de box. Als Bart iets deed, moest het in één keer goed.” Als Bart naar school gaat, heeft hij weinig aansluiting met de andere kinderen en is hij erg gericht op volwassenen. Jannine: “Een psycholoog ontdekte dat Bart hoogbegaafd is, maar met een zogenaamde intelligentiekloof. Dat leverde een verklaring voor zijn gedrag en de problemen waar hij mee kampte. Maar het gaf ook handvatten om er beter mee om te gaan.”

‘Ik mis je’: Annemarie verloor haar tante aan dementie

‘Ik mis je’: Annemarie verloor haar tante aan dementie

Erg moe

Na de basisschool wordt Bart in een speciale brugklas geplaatst. Dit blijkt later niet de juiste keuze te zijn, want Bart voelt zich daar totaal niet thuis. Pas als hij in de vwo+-klas terechtkomt, zit hij op zijn plaats en kan hij prima opschieten met zijn medeleerlingen. Maar als het eindelijk goed gaat op school krijgt hij gezondheidsklachten. “Bart was erg moe,” herinnert Jannine zich. “Ook klaagde hij over pijn aan zijn arm. Wij weten het aan zijn snelle groei, de puberteit en het feit dat hij per dag veertig kilometer fietste.” Alles raakt in een stroomversnelling wanneer Bart op school ongelukkig ten val komt en zijn arm breekt.

Botkanker

“Bij controle bleek dat er meer aan de hand was. De arts vertelde ons dat hij aan het Ewing-sarcoom dacht, een ernstige vorm van botkanker. We werden direct naar Leiden doorverwezen. Daar werd ons bange vermoeden bevestigd en tuimelden we de medische molen in.”

Bart wilde niet weer een chemokuur doormaken

Bart start met een chemokuur in Leiden en sluit vwo 2 af in het ziekenhuis. In de zomervakantie wordt hij geopereerd. Het bot met de tumor wordt verwijderd en vervangen door donorbot. Ook volgt een longoperatie. Janinne: “Vanuit de kerk organiseerden ze spontaan een bidstond. Het was geweldig om een gemeenschap van broeders en zusters om ons heen te hebben. De kaarten stroomden onophoudelijk binnen en Barts vrienden leefden met hem mee.”

Feest

Na de zomervakantie start het tweede zware traject: weer een halfjaar chemokuren.
Als Bart in het voorjaar klaar is met de behandeling, wil hij graag een feest geven als afsluiting. “Dus we organiseerden een groot feest. Bart genoot. We konden God danken voor Zijn hulp, bijstand, grote liefde en kracht.”

Maar de blijdschap duurt niet lang: bij een controle is er iets verontrustends te zien op Barts longen. Een operatie volgt. De uitslag is verpletterend: de tumor is uitgezaaid in zijn longen en Bart wordt medisch opgegeven. “Hij zou nog twee tot vier maanden te leven hebben,” vertelt Jannine. “Er was nog wel de mogelijkheid tot een experimentele behandeling, maar Bart wilde niet weer een chemokuur doormaken. We besloten na veel gebed om Barts leven in Gods hand te leggen en niet verder te gaan met dit experiment.”

Genadetijd

De groei van de tumoren staat daarna even stil. “We hebben God iedere dag gedankt. Anderhalf jaar lang. Het was genadetijd.” Bart gaat zelfs een opleiding bouwkunde doen. Maar na zes weken moet hij afhaken omdat de tumoren weer groeiden. Heel veel mensen komen langs om afscheid te nemen. 

Ik ga naar Jezus toe, ik zie jullie daar weer terug

“De twee laatste weken kwam hij zijn bed niet meer uit. Het was half december en Bart hoopte dat hij Kerst in de hemel kon vieren. Toen ik op een ochtend naast hem zat en zijn hand vasthield, deed hij opeens zijn ogen open. Hij keek me aan, en zei: “Mam, ik voel dat ik bijna ga sterven. Ik ga naar Jezus toe. Ik zie jullie daar weer terug, adieu!” Bart overlijdt op 22 december 2007. Hij is 16 jaar oud geworden.

“Natuurlijk troost de gedachte dat Bart bij de Heer is en dat we elkaar zullen weerzien. Maar we moeten ook rouwen. Het verdriet verwerk je niet, het wordt verweven in je leven. Ik ben een jaar lang elke dag naar Barts graf gegaan, het was een magneet. Zijn lichaam ligt daar, hij is een stuk van mij. We missen hem, hij is niet meer bij ons. Toch overheerst een diepe vrede; hij is bij Jezus. En dat is waar hij zo graag wilde zijn.”