Jood en man van kleur: ruilen graag!

Sinds vorig jaar is ons land twee nationaal coördinatoren rijker: eentje tegen antisemitisme en eentje tegen discriminatie en racisme. Beide heren zijn op het oog buitengewoon geschikt voor hun functie. De coördinator tegen antisemitisme is Eddo Verdoner, die tegen discriminatie en racisme is Rabin Baldewsing.

Verdoner is joods en is volop actief geweest in de joodse gemeenschap. Hij was bestuurslid van het CIDI, en voorzitter van het Centraal Joods Overleg. Baldewsing is een man van kleur, van Surinaamse komaf. Hij werkte in het verleden voor de Haagse migrantenomroep en was als PvdA-wethouder in Den Haag verantwoordelijk voor inburgering en integratie.

Je zou zeggen: die mannen weten waar ze over praten.

Beiden zijn ook voortvarend van start gegaan. Ze geven interviews waarin ze waarschuwen tegen antisemitisme (Verdoner) en tegen discriminatie en racisme (Baldewsing). Allebei hebben ze ook al plannen geschreven en gepresenteerd: Baldewsing pleit bijvoorbeeld voor excuses voor het slavernijverleden, Verdoner wil onder andere dat antisemitisme in voetbalstadions actiever wordt bestreden.

Hartstikke logisch en sympathiek allebei. Maar toch heb ik een wat ongemakkelijk gevoel bij beide coördinatoren. Want maakt het feit dat je zelf tot de groep behoort die lijdt onder antisemitisme of discriminatie en racisme je nou geschikter of minder geschikt voor je functie? Eerlijk gezegd denk ik: minder geschikt.

Als ik in de krant lees dat een jood bezorgd is over antisemitisme, denk ik: logisch! En als ik op televisie zie dat een man van kleur boos is over racisme, denk ik: natuurlijk! Misschien ben ik een slecht mens, maar ik denk dan toch: die preekt voor eigen parochie. Die komt op voor zijn groep, voor mensen van z’n eigen identiteit. Niks mis mee, maar niet per se op voorhand voor iedereen heel overtuigend.

Ik stel voor dat Verdoner en Baldewsing ruilen van functie. Dus Verdoner wordt coördinator tegen discriminatie en racisme, Baldewsing wordt coördinator antisemitismebestrijding. Dat zou echt sterker zijn. Als iemand die niet van kleur is, opkomt voor mensen van kleur of als iemand die niet joods is, opkomt voor joden, denk je toch sneller: hé, die lobbyt niet voor zichzelf. Hij of zij zal wel een punt hebben. Zo werkt communicatie. De boodschapper doet ertoe.