Renske Luijten in 'Adieu God?': 'Ik geloof niet dat ik ooit echt heb geloofd'

Als kind groeide Leijten op in een huis dat meer was dan een gezin alleen – haar ouders boden jarenlang opvang aan kinderen die nergens anders terecht konden. "Dat waren mijn broers en zussen. Want zo is dat als je vijf, zes bent – dat zijn gewoon de mensen met wie je leeft." Die ervaring legde vroeg de basis voor haar gevoel van rechtvaardigheid en verbondenheid met mensen aan de rand van de samenleving.

In de katholieke Groenmarktkerk in Haarlem schreef ze als puber haar geloofsbelijdenis, waarin ze afstand nam van macht en voorrecht, en koos voor solidariteit: “Ik zal niet geloven in het recht van de sterkste, in de taal van de wapens, in de macht van de machtigen. (…) Maar ik wil geloven dat alle mensen mensen zijn.” Leijten kijkt daar nu op terug met een glimlach: “Ik zou het opnieuw kunnen schrijven.”

Het verlies van een klasgenoot op 14-jarige leeftijd confronteerde Renske hard met de zinloosheid van de dood. Toch vond ze troost in de gedachte dat het leven een cyclus is en dat we uiteindelijk "onderdeel worden van de natuur." Dat God dit zou hebben gewild, dat zou ik niet trekken", aldus Leijten.

• Bekijk hier 'Adieu God?' met Renske Leijten