Jurjen ten Brinke: Laten we daarom het goede doen

Enerzijds is er de nadrukkelijke oproep om onderdeel te zijn van een groter geheel. Vers 1 legt uit dat we elkaar (zachtmoedig!) terecht wijzen, vers 6 benadrukt het belang van open en kwetsbaar zijn naar een ander. De verzen 2 en 10 vertellen dat ‘goed doen’ óók betekent dat je elkaars lasten draagt en sowieso richting je geloofsgenoten alles doet wat kan.
Anderzijds zien we het belang van zelfonderzoek, heel persoonlijk. Vers 1 benadrukt dat we zelf ook geen misstappen moeten begaan; de verzen 3, 4 en 5 roepen ons op onszelf te toetsen omdat we toch echt zelf verantwoordelijk zijn voor onze daden.

En als je zowel je positieve aanwezigheid in de gemeenschap alsook je individuele verantwoordelijkheid serieus neemt, dan legt Paulus uit waarom dit goed doen überhaupt van belang is. Het heeft te maken met het principe van zaaien en oogsten.
Als je vooral voor jezelf leeft, ben je egoïstisch en zaai je als het ware op de akker van je eigen aardse natuur. Dát gaat geen vrucht opleveren; sterker nog: het resulteert in verderf (vers 8). Maar als je op de akker van de Geest zaait, oogst je eeuwig leven.
Nu kun je er hele theologische verhandelingen op loslaten wat het zaaien op de akker van de Geest is, maar in dit Bijbelgedeelte blijft dat toch echt beperkt tot één ding: goed doen. Tot drie keer toe (vers 6, 9 en 10) komt dat woord ‘goed’ terug. Je zou haast zeggen: het is niet ingewikkeld.

Lukt het je als mens eigenlijk wel om goed te doen? Besef dat hoofdstuk 6 uit de Galatenbrief niet op zichzelf staat; de hoofdstuknummering is er immers later aan toegevoegd. Hoofdstuk 5 vers 25 laat zien wat het geheim is om goed te doen: als we leven door de Geest, laten we de Geest dan ook volgen.
Met andere woorden: als de Geest in je hart gewerkt heeft, als dát je bestaan is geworden, dan kan het niet waar zijn dat je de Geest niet volgt. ‘Goed doen’ komt dan als vanzelf: ‘vrucht’ noemt Paulus het. Goed doen staat synoniem aan de uitingen van liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing (5:22). Wie zou daar wat tegen hebben?