Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Laura is single, maar heeft een kinderwens

De toekomst vind ik best eng. Wat als het zo leeg blijft?

Voor de één is het single-leven heerlijk, maar voor Laura* (36) niet meer. Na meerdere relaties is ze nu single, maar ze heeft wel een kinderwens. Laura: “Het voelt alsof je op de kade staat en iedereen op een boot stapt, behalve jij. En die boot vaart steeds verder weg, totdat je de boot niet meer ziet. Weinig mensen begrijpen mijn verdriet en dat voelt heel eenzaam.”

Deel:

“Ik heb wel meerdere serieuze relaties gehad, maar toch bleek het telkens niet de ware te zijn. Eén keer heb ik een relatie, met pijn in mijn hart, beëindigd omdat hij niet meer open stond voor het geloof. Er zijn regelmatig mannen die een relatie willen, maar als iemand niet gelooft, ik niet verliefd ben en/of hij stiekem al getrouwd blijkt te zijn, dan begin ik daar liever niet aan.

Al tijdens mijn studie begonnen vrienden om mij heen te settelen. Ze hebben dubbeldates, gaan samenwonen, de avonden, weekenden, vakanties en feestdagen veranderen. Je bent blij voor ze, maar langzamerhand en onbewust word je buitengesloten, omdat de verschillen groter worden. Gesprekken gaan steeds meer over het gezinsleven, de kinderen, opvoeding. Allemaal onderwerpen waar ik niet over mee kan praten. Daarom ga ik niet meer naar kraamvisites en spreek ik ook niet meer af bij een ballenbak of speelparadijs. Mijn pijn staat lijnrecht tegenover hun grootste geluk.”

Eenzaam

Laura: “Natuurlijk kan ik mijn situatie uitleggen, maar de impact is heftiger dan zij zich kunnen voorstellen. De pijn die ik voel als ik een zwangere vrouw zie lopen. Normale zaken zoals ‘s ochtends goedemorgen zeggen en samen eten heb ik niet. Het is gênant om met betraande ogen een babypakje voor een nichtje te kopen en je afvragen of er ooit een moment komt dat je het voor jezelf koopt. Ik mis zelfs de aansluiting als iedereen bij mijn ouders thuiskomt. Ook daar zijn de gesprekken veranderd, voel ik mij verloren, niet begrepen en eenzaam. Maar ik gun het ze ontzettend en ben blij dat ze niet in mijn schoenen staan.”

Als kind had ik al een kinderwens: ik wilde juf én mama worden

“Het is dankzij het geloof dat ik mijn liefde voor kinderen nooit ben kwijtgeraakt. Ik ben stapelgek op mijn neefjes en nichtjes. Zij voelen mijn oprechte liefde en ik ben heel dankbaar dat ik daarvan zo geniet. Het liefste zou ik elk weekend willen oppassen. Als kind wilde ik altijd ‘juf en mama’ worden. Dat dat nog niet zo is, is soms heel zwaar en helemaal als je alleen bent. Als je als stel niet zwanger kunt worden, ga je samen door een rouwproces en beschikbare therapie is ook voornamelijk gericht op echtparen. Je rouwt over iets wat je nooit hebt gekend en je weet niet wanneer het eindigt.”

Alleen aan kinderen beginnen

“De maatschappij is vooral ingericht op stellen en gezinnen. Dat is ook heel belangrijk. Het is zo vanzelfsprekend dat je iemands vrouw, partner, moeder of oma bent. De combinatie single en kinderloos raakt je in je kern. Wie ben je nou eigenlijk? Daar dacht ik vroeger nooit over na. Tot nu.

De combinatie single en kinderloos raakt je in je kern

Ik heb weleens overwogen om alleen aan kinderen te beginnen. Toch vind ik dat moeilijk. Het is net of je het heft in eigen hand neemt. Daarnaast is de kans heel groot dat je na een zwaar traject, medicijnen en bijwerkingen alsnog een zware teleurstelling te verwerken krijgt. De toekomst vind ik best eng. Wat als het zo leeg blijft? Ik ben niet iemand die is gemaakt om alleen te blijven en daarnaast heb ik een moederhart. Ik vind het moeilijk en zwaar, maar ik weet dat God voor mij zorgt en mij niet loslaat. Dat geeft vaak kracht en vertrouwen.”

Kerk

“Ook in de kerk is het soms te confronterend. In de regio waar ik woon en de kerk bezoek, lijken er alleen maar gezinnen in de dienst te zitten. Er is weinig aandacht voor mensen die een andere weg bewandelen. Gelukkig zijn er tegenwoordig veel diensten online en heb ik mensen in mijn omgeving met wie ik over het geloof kan spreken.

Het grootste gemis is dat van een kind dat er niet is

Mijn pijn is moeilijk met anderen te bespreken. Vaak komen mensen meteen met tips en adviezen, of ‘het komt wel goed’. Dan wals je zo over iemands gevoel heen. Ik krijg dan vragen als ‘geloof of bid je wel genoeg?’, ‘is er zonde in jouw leven?’ Ze zullen het vast goed bedoelen, maar het feit dat zij wel een gezin hebben maakt ze niet zondevrij. Het onbegrip vind ik heel moeilijk. Het grootste gemis is dat van een kind dat er niet is.”

Ontmoeting

“Ik hoop dat er een (online) ontmoetingsplek komt voor single, gelovige vrouwen met een kinderwens. Veel vrouwen houden zich stil, groot en sterk, omdat het pijnlijk is om over te spreken en niemand je lijkt te begrijpen. Maar ik wil ze laten weten: je bent niet alleen! God ziet je en er zijn echt meer vrouwen die met dezelfde beproeving te maken hebben. Als je iemand in je omgeving kent die in deze situatie zit, bied dan een luisterend oor. Ze verwachten geen oplossing of goedbedoeld advies van je. Gewoon er zijn voor iemand is al genoeg.”

Laura is niet de echte naam van de geïnterviewde.

Lees ook: hoe overleef je de corona-crisis als single?

Geschreven door

Eva Celine Prins

--:--