Lazarus staat op | De meeste gelovigen geloven het wel

PopUpGedachte donderdag 12 september 2019 – de meeste gelovigen geloven het wel

Er staan soms van die opdrachten in de Bijbel die je niet anders kunt lezen dan heldere opdrachten en waarvan heel de christenheid – op een paar heiligen en uitzonderingen na – toch denkt: misschien een andere keer of voor iemand anders. Het zijn met name de uitspraken van Jezus, toch best wel centraal in dat hele christendom, waarvan je toch hoopt dat het misschien een cryptische omschrijving is van een bovennatuurlijke waarheid en niet letterlijk zo bedoeld. Zoals deze vanochtend:

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Tot u die naar Mij luistert zeg Ik: Bemint uw vijanden, doet wel aan die u haten, zegent hen die u vervloeken en bidt voor hen die u mishandelen. Als iemand u op de ene wang slaat, keert hem ook de andere toe; en als iemand uw bovenkleed van u afneemt, belet hem niet ook uw onderkleed te nemen. Geeft aan ieder die u iets vraagt, en als iemand wegneemt wat u toebehoort, eist het niet terug.

Je hoopt toch op een soort ‘je moet het in de tijd plaatsen’ of een uitleg die stelt dat dit een gebod is voor straks in de hemel. Dat laatste hou je maar even vol, want dat verhaal over bedoeld zijn voor de hemel houdt niet zo lang stand en hoezo mishandeling en vijanden dan? Dus: degenen die je het leven zuur maken liefhebben. Degenen die je het bloed onder de nagels vandaan halen, die je echt stijf vloeken als je niet presteert of achter je rug om je op een nare manier bespreken, degenen die je fysiek bedreigen, hou van ze, zegen ze, bid voor hen.

En dat zegt hij niet tegen een paar kloosterlingen in the middle of nowhere, maar tegen zijn leerlingen. Vissermannen onder andere. Leren dat als iemand je op je smoel slaat, dat je dan diegene terug in de ogen kijkt en als het ware je andere wang aanbiedt. Ooit gedaan? Ik ooit geheel onvrijwillig, die eerste klap kwam zo hard aan dat ik al rondtollend mijn gezicht nog een keer aanbood. Maar dat had weinig met het volgen van dit gebod te maken én ik haatte die gast nadien. Met schroeven in mijn kaken en kokende woede in het hart. Deze tekst doet het als wandtekst, maar verder?

En toch. Is dit nu het nieuwe gebod? De nieuwe test of iemand wel een echte christen is? Het interessante is dat als je dit als gebod zou geven, iedereen je uit zou lachen. Niet doodslaan is namelijk haalbaar, niet stelen ook. Maar dit? Dit vraagt om zo’n toewijding dat je er een monnikspij voor zou aantrekken en je kop kaalscheren én in een klooster gaan wonen, want dan heb je minder te maken met het echte leven. Al is het binnen de muren ingewikkeld genoeg, blijkt dan bij nader inzien.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Jezus bloedserieus is. En dat je dit heus niet hoeft te doen, maar dat als je door JC getriggerd bent en daar iets mee wilt. Met die vrijheid, met die manier van in het leven staan, met die genade – dat dit dan je uitdaging is. Ga maar doen, zegt hij. Er is iets genadigs in die onhaalbaarheid van dit gebod, want wie kan dit totaal volhouden? Niemand toch? Het is alsof je tegen iemand zegt: wordt de beste muzikant. Dat kan haast niet als opdracht. Je kunt wel je lessen zo aangrijpen alsof je de beste muzikant wil worden. Dat laatste lijkt Jezus te willen losmaken. Die overgave, die toewijding en dan maar gewoon proberen.

Eens kijken wat er gebeurt als ik besluit toch lief te hebben of tandenknarsend een gebedje de lucht in te sturen voor die ander. Niet om het af te tikken op je lijstje van geboden maar omdat je die man van Nazareth een geloofwaardig mens vindt, waar de wereld meer van nodig heeft. En waarom zou jij daar dan niet iets van zijn – iets van wie hij was. In een wereld waar er zoveel van nodig is.

De rabbi komt niet met uitgepolderde voorschriften, die haalbaar zijn. En ergens gelukkig, want als je haalbare dingen niet doet, wie kan je dan nog verexcuseren? Jezus houdt rustig het meest hoopvolle ideaal overeind zodat elke keer als je vraagt of dít misschien een situatie van uitzondering is, hij rustig en vriendelijk ‘nee’ schudt en je uitdaagt om een stapje verder te groeien. Is de muzikale ontwikkeling ooit genoeg voor degene die wil groeien als artiest? Zijn er ooit genoeg boeken gelezen voor degene die wil leren? Zijn er ooit genoeg recepten uitgeprobeerd voor degene die écht chef wil zijn? Zo zoekt JC naar jou en mij en nodigt je uit om op weg te gaan en te proberen, te leren en te groeien. En elke nieuwe stap en elke overwinning wordt gevierd, reken maar.

Zegen vandaag. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.