Lazarus staat op | Maak er dan ook gebruik van

Maak er dan ook gebruik van – PopUpGedachte 21 januari 2020

Het is donker buiten. Op de achtergrond raast een snelweg. Ik voel me slaperig en het is alsof de gedachten niet in beweging willen komen. Zoals de meesten weten, is dit ochtenduur elke keer weer een experiment. Om zes uur de wekker, uit bed rollen, even buiten staan op het balkon om wakker te worden, een moment van stilte, gebed, rust. En dan de bijbelteksten van de dag lezen om te zien of er iets instaat voor vandaag. Iets wat fascineert, verrast, verwart, wat dan ook. En dan schrijven, opnemen, delen. Voor zeven uur. Niet te lang nadenken, gewoon beginnen.

Het gaat er niet om dat er iets goeds geschreven wordt, ga gewoon schrijven en laat je verrassen. Dat houd ik dan mezelf weer voor en zo weeft de PopUpGedachte zichzelf. Het is niet bedoeld dat ik mezelf een nieuwe taak opleg om output te leveren. Een extra agendapunt van de dag. Dit is mijn uurtje en de luisteraar of lezer is mijn stok achter de deur, mijn excuus zo je wilt, om het steeds weer opnieuw te doen. Maar hoe snel wordt het een verplicht nummer, waar haal je de geestelijke discipline en zelfcorrectie vandaan in het leven om dat wat je vrijwillig bent gaan doen, ook steeds vrijwillig te blijven doen? Dat je het niet doet omdat iemand anders het nu eenmaal vraagt, maar dat je weet dat je het doet om zelf op aarde te blijven, omdat het iets vervult, omdat het je richting geeft, omdat je wilt.

Vandaag zegt Jezus dit tegen zijn luisteraars. Ze hebben zojuist de leerlingen van Jezus bekritiseerd omdat ze graankorrels tussen hun handen malen en opeten onderweg. Niet mijn favoriete middagsnack, maar het gaat in dit geval niet om het culinaire karakter dat wordt bekritiseerd: het is volgens de toegewijden een vorm van werken op de sabbat en ze hadden toch met elkaar afgesproken als volk dat ze dat niet zouden doen. En dan zegt Jezus: dat kan wel zo zijn maar 1) ze zijn bij mij en met mij begint een nieuw hoofdstuk van dat hele verhaal van ons. 2) 'De sabbat is gemaakt om de mens, maar niet de mens om de sabbat.

Dat zinnetje. De sabbat is gemaakt om de mens, niet de mens om de sabbat. Dat verdient eigenlijk een ereplaats in mijn bovenkamer. De PopUpGedachte is gemaakt om mij iets te leren, ik ben niet gemaakt om via de PopUpGedachte anderen te leren. Of erger: ik ben niet gemaakt om de PopUpGedachte in stand te houden. En geldt dat ook niet voor werk, huwelijk, woning. We zijn niet gemaakt om die dingen te realiseren, die dingen zijn gemaakt zodat wij gerealiseerd worden. Zodat we mens leren zijn.

Als ik werk voor mijn huis, dan is dat zomaar míjn plek. Zelf gerealiseerd. Terwijl als het zo is dat mijn huis bestaat zodat ik kan worden wie ik ben: een basis om vanuit te werken, mensen welkom te heten, te delen. Dan gebruik ik mijn huis als onderdeel van wat mij te doen staat in het leven. In plaats van dat het huis mij nodig heeft, mijn werk, mijn 24/7 arbeid en toewijding om gerealiseerd te worden als mooi huis. Ik ben geen dienaar van mijn huis en mijn baan. No way.

Zo ook met de ideeën van religie. Kerk, rust op zondag, een community van mensen die met elkaar leven, ze zijn gecreëerd om je te dienen. En wie dat beseft, kan ook kiezen om er prioriteiten in te stellen, om ervan af te zien, om eruit te stappen. Dat kan allemaal. We zijn niet gemaakt als kerkvulling of als mensen die moeten rusten zodat de zondagsrust blijft bestaan. Het is steeds opnieuw andersom. Maar hoe snel glipt het uit de vingers.

De vakantie die je graag wilde en die je ruimte bracht, wordt vervolgens een taak op je lijstje om nog te realiseren, omdat je anders niet echt genoeg rust hebt gehad toch? Of omdat je anders voelt dat je jezelf te kort doet. Dus harder werken, goed sparen en zorgen dat het gerealiseerd wordt. Jaarlijks. Maar wie dient dan wie?

Het is een blijvende mentale oefening. De belangrijke elementen van je leven – van nachtrust tot huis tot baan tot PopUpGedachte – zijn niet heilig. Maar ze zijn ook niet zomaar inwisselbaar. De mentale ruimte zoeken om te beseffen dat ze me gegeven zijn zodat ik kan groeien, het hogere doel in het oog houden en de rest als hulpmiddel? Zoiets.

Tot zover vandaag. Meer PopUpGedachtes op Lazarus Staat Op en voor nu: vrede. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.