Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Nieuwe Moed

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Nieuwe moed – PopUpGedachte dinsdag 29 september 2020

Moed is een interessant fenomeen. We willen het allemaal wel hebben, wie wil er nou laf zijn? We willen graag dat de mensen om ons heen het hebben. De moed om ons te confronteren, de moed om te zeggen wat je op je lever hebt, de moed om in actie te komen als de situatie erom vraagt. Het is echt wel balen als iedereen om je heen de moed niet lijkt te hebben. Een deprimerend idee.

Maar moed hebben betekent ook dat er iets staat te wachten waar je niet op zit te wachten. Moed betekent dat er shit aan staat te komen die je moet overwinnen. Moed hebben betekent dat je iets gaat doen, zeggen, ondernemen wat mogelijk mis kan gaan. Bij moed hoort angst. Tenminste, in mijn leven dan. Waarom zou je moed nodig hebben, als je niet bang hoeft te zijn? Het gaat juist om de momenten waarop het heel logisch is dat je bang bent en dat je dan moed nodig hebt als een maatje naast je angst om het toch op te pakken. Kun je angst overwinnen? Ze zeggen dat de liefde de angst verjaagt – en dat zal ook vast – maar in de praktijk zijn moed en angst nogal vaak onafscheidelijk. In mijn praktijk in elk geval. Het houdt elkaar dan zo’n beetje in evenwicht.

Vandaag lees ik een psalmdichter van jaren en jaren voor onze jaartelling en hij schrijft in zijn lied:

U prijs ik om uw goedheid en trouw,
want uw belofte hebt Gij mateloos vervuld.
Wanneer ik tot U riep hebt Gij mij steeds verhoord,
Gij hebt mij altijd nieuwe moed gegeven.

Die eerste zinnen zijn echt lekker rustgevend. Blijkbaar is er goedheid en trouw, precies zoals beloofd en dan nog wat meer, elke keer als ik schietgebedjes of omstandige verzoeken de lucht in joeg naar boven, was er een verhoring – dat betekent niet per se een totaaluitvoering van de opdracht die aan de godheid wordt gegeven -  maar reactie: dat vragen aan de Eeuwige niet stukstoten op een koperen hemel, dat idee.

Tot zover dus helemaal prima, goedheid en trouw om je heen, precies zoals beloofd en reactie als je roept. En dan de conclusie, wat is dan de reactie als je roept: nieuwe moed. En dat is onheilspellender. Het is fijn om moed te hebben, maar dat betekent niet dat de dingen opgelost zijn. In tegendeel, aan de omstandigheden is niets veranderd alleen de moed die in je schoenen is gezakt, zit nu weer goed in de borst ergens. Dus welgemoed weer de dingen aangaan die onzeker zijn, onhelder, onvoorspelbaar. Dat is blijkbaar de realiteit, ook van de diepgelovige. Nieuwe moed. Moed die gepaard gaat met angst, tenminste in mijn leven. Want waar had je anders de moed voor nodig als er niets was om bang voor te zijn?

We hopen op moedige mensen in onze omgeving. Anders valt de vastigheid wel een beetje weg om ons heen. Onze omgeving hoopt dat wij moedige mensen zijn, omdat het belangrijk is om op elkaar aan te kunnen. En dat we dat niet altijd zijn, moge duidelijk zijn. Te weinig moed om de ander in de ogen te kijken, te weinig moed om mezelf onder ogen te komen, te weinig moed om te erkennen dat ik er eigenlijk niets meer van geloof, te weinig moed om op te biechten dat ik eigenlijk hartstikke bang of onzeker ben. Moed ziet er niet altijd moedig uit, het trilt en beeft en snottert en stottert heel vaak. Maar oi, wat hebben we moed nodig.

Blijkbaar heeft de Eeuwige het op voorraad: moed. En hoefde de psalmdichter er maar om te vragen. Dat vind ik dan een fijn idee. Ik denk dat ik er maar weer eens vaker een beroep op ga doen in deze gekke tijden.

Tot zover de PopUpGedachte. Een hele goede dinsdag gewenst – en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--