Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Er is geen alternatief

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Er is geen alternatief

Goedemorgen. En van harte welkom. De allereerste PopUpGedachte van een brandnieuw seizoen. Tussen zes en zeven ’s ochtends schrijf ik op werkdagen een overweging om de dag mee te beginnen. Vandaag met de titel

Er is geen alternatief – PopUpGedachte maandag 17 augustus 2020

Er ligt een grijze mist over de stad. Vogels laten zich horen. Een nieuwe dag wacht. Een nieuw seizoen. Er mogen weer PopUpGedachtes worden gemaakt. Het is een niet meer weg te denken gewoonte uit mijn leven geworden. De wekker van zes uur, stilstaan op het balkon in een kort moment van gebed, dan het lezen van de Bijbelteksten van de dag en me de vraag stellen wat er blijft haken. Om dan al denkendeweg schrijven in de hoop dat er iets zinnigs ontstaat. Uitstel is niet mogelijk, te lang wikken en wegen ook niet. Bevrijdend, verrassend en altijd een beetje spannend is het, vergezeld van het plezier van taal en schrijven.

Nooit eerder leefden we zo in dezelfde wereld met elkaar, realiseer ik me na terugkomst van wat redelijk corona-proof reizen door Europa deze zomer. De digitale lijntjes zijn duizelingwekkend kort en fastfood en merkkleding vind je overal. Iedereen weet wat een mondkapje is en heeft er een mening over. We leven in één wereld. Tegelijk weet je niet meer van elkaar waar je mentaal zit, spiritueel, inhoudelijk. De mentale bubbels zijn gesloten en van elkaar vervreemd. Het is niet altijd een pretje om op een rustige vakantiedag door Twitter te bladeren of Facebook. Bewust besluit ik dan maar niet te reageren. Wat win je ermee? Het duurt even om de onthutsend andere werkelijkheid van de ander van me af te schudden en het water aan mijn voeten weer te voelen, het gespetter van kinderen en de rust van het moment.

In deze ene, verdeelde wereld zoekt de ziel naar rust. Naar een punt om aan te haken en zeker te weten. Naar vaste grond onder de voeten. Augustinus schreef de beroemde woorden: Onrustig is ons hart, totdat het rust vindt in U. En dat is tof dat Augustinu zoiets gevonden heeft, die rust. Maar rusteloosheid is onderdeel van het geestelijke leven van ons allemaal. Want de beste Augustinus schreef dat op een bepaald moment in de tijd, maar ik geloof er niets van dat die rust vervolgens een vaste toestand is geworden. In deze gedeelde wereld zwerft de ziel of je geest en vindt soms rust. Als een vlinder, die zich kan koesteren in de zon, maar nooit te lang blijft zitten. Want de seizoenen veranderen of er wordt een weg door je favoriete vlinderbloemenveldje aangelegd of een kind met een schepnet heeft je te pakken. Er is altijd iets.

Vandaag vraagt een jonge man aan de rabbi van Nazareth wat hij moet doen voor blijvende rust. Hij noemt dit ‘het eeuwige leven’. Het gaat daarbij niet om ‘naar de hemel gaan’ en een wolkje met je naam erop. Ik weet ook niet precies wat het wel is, maar het heeft iets te maken met iets blijvends, iets veiligs, een plek voor je ziel, onvervreemdbare rust. Dit staat er:

Eens kwam iemand naar Jezus toe om te vragen: 'Meester, wat voor goed moet ik doen om het eeuwige leven te verwerven?' Hij zei hem: 'Waarom wilt ge van Mij weten wat goed is? Één slechts is er goed. Als gij het Leven wilt binnengaan, onderhoud dan de geboden.'

Er ligt een lichte argwaan in het antwoord. Waarom wil je van mij weten wat goed is? Één slechts is er goed. Een leerling gaat langs vele meesters om zijn of haar ware stem te vinden, maar elke leraar die die niet verwijst naar de eenvoudige goedheid zoals die universeel gegeven is, is een bedrieger. Zoiets hoor ik hier.
Kwakzalvers beloven je gouden bergen als je maar hun manier van doen overneemt. Hun methode, hun gedachtes, hun inzicht. Ze verkopen er boeken van, ze leren methodes, ze hebben een gat in de markt. Tien stappen zus, 15 ademhalingsessies zo, een kerkmodel dat werkt of een gebed dat gegarandeerd rust brengt. Zo niet de rabbi. Die vraagt argwanend of je soms een binnenbocht zoekt, iets anders, iets uniekers dan hetgeen al gegeven is: de ander liefhebben met heel je hart, ziel en verstand en de Eeuwige die de wereld, de ander en jouzelf liefdevol heeft voortgebracht eveneens.

Dat is de ziel van de geboden: heb lief. Er is geen alternatief. En liefde brengt niet altijd rust. Soms. Even. Het brengt ook pijn, verwarring, verrassing. Maar er is maar één wereld – en in welke bubbel je ook rondhangt, je bent nooit één met die bubbel want boven alles uit gaat die ene vraag aan je: heb lief. Er is geen andere weg.

Tot zover vanochtend. Een hele goede maandag gewenst in een heel nieuw seizoen. Ik ga graag met je op pad in overwegingen en mijmeringen. Voor nu, vrede gewenst. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--