Lazarus staat op | Een zwerver als vader

Een zwerver als vader – PopUpGedachte maandag 21 juni 2021

De drie grote wereldreligies, het jodendom, christendom en de islam, hebben het reizen in het DNA. Het is de stamvader van de drie van wie als eerste gezegd wordt dat hij op reis ging om in een land te gaan wonen dat hij niet kende en waar hem mogelijk niet al te vriendelijk gezinde medelanders zouden wachten. Nergens lijkt het erop dat hij moest vluchten, we lezen niets van hongersnood of wat dan ook. Abraham, de vader van alle gelovigen ging op goed geluk misschien wel op zoek naar het geluk, gedreven en geroepen door een stem waarvan hij de enige ontvanger was. Dat houdt het niet in een asielgesprek hoor, zo’n verhaal, mocht het ooit zover komen.

Sinds die tijd is er nogal veel gebeurd. Joden, christenen en moslims zijn geen zwervers meer, al zijn vele van degenen die zwerven nog wel jood, christen of moslim. Er zijn nu joodse, christelijke en islamitische landen. Er wordt niet alleen gezworven, er is ook bezit: afgegrendeld bezit. Het soort van christelijke Europa heeft het momenteel dusdanig afgegrendeld dat het de dodelijkste grenzen ter wereld heeft. Zou Abraham het gehaald hebben, als Brussel aan het roer stond? In samenwerking met Griekse, Hongaarse, Bulgaarse en Kroatische grenswachten?

Gisteren op het strand van Scheveningen stonden er 7000 houten gedenktekens. Een eindeloze rij, met op elk van die tekens een naam of een ‘naam onbekend’ van een man, vrouw of kind van wie het lichaam was gevonden. Een hartverscheurende installatie om vluchtelingen te gedenken die stierven op weg naar gehoopte veiligheid en vrijheid. Het waren er nog maar 7000 van de 44000 en dat zijn enkel nog maar degenen die gevonden zijn of waar bewijs van is. Mijn dochter speelde tussen de houten planken, ze was ergens neergeploft in het zand en nu een berg aan het maken. De plank achter haar las: kind, 11 november 2019, Lesbos. Auw.

Soms dan maar even geen woorden. En er zijn. En daarin de hoop vinden. Met mensen die beseffen dat vluchten en reizen en zoeken bij ons mensen hoort. Nu eens jij, dan weer ik.

Dit staat er vanochtend

In die dagen zei God de Heer zei tot Abram: Trek weg uit uw land, uw stam en uit het uw familie, naar het land, dat Ik u zal aanwijzen. Toen vertrok Abram, zoals de Heer hem bevolen had op weg naar het land Kanaän. Abram trok het land door tot de plaats Sichem, en de eik van More. Vandaar reisde hij verder naar het bergland ten oosten van Betel, en sloeg zijn tent op tussen Betel ten westen en Ai ten oosten. Daarna trok Abram steeds verder naar de Negeb toe.

De man reist. Weg van familie, geboortegrond en gewoonten. Hij blijft niet in de regio, hij blijft niet in z’n eigen ‘cultuur’. De voorvader van alle grote religies wordt geïntroduceerd als iemand die zijn regio verliet en al reizende nieuw land zocht en vond.

Wat dat voor mij doet vandaag? Ik weet het niet zo goed. Waarom de zwaarte van die installatie van gisteren delen? Omdat het niet zo zwaar was. Soms wel, even. Die eindeloze reeks namen. Maar dan was er ook zon en licht en mensen en de enorme hoeveelheid mensen die dit dragen.

De week begint en wat die gaat brengen weten we nog niet. Het hoost van de regen hier op dit moment, dat is het enige wat ik er voorlopig nog van kan zeggen. Die week dan maar met de openheid van Abraham tegemoet treden. Op weg gaan omdat het leven ons roept, zonder te weten waar het ons zal brengen. Steeds maar verder trekken.

Een hele goede maandag gewenst, morgen weer een nieuwe popupgedachte en voor vandaag, vrede gewenst, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.