Lazarus staat op | Verandering van koers, niet van karakter

Verandering van koers, niet van karakter – PopUpGedachte maandag 25 januari 2021

Niet ver van hier, van deze keukentafel, is het Museumplein. De helikopter die boven de Amsterdamse binnenstad hing gisteren, voorspelde al niet veel goeds. Er werd gevochten, met stevige inzet van waterkannonen en ME. Heel even moest ik de neiging onderdrukken om te gaan kijken. Het is ook sensatie natuurlijk, even iets meemaken in deze gekke coronatijd. Zou dat ook een aandeel hebben in de heibel? Hier in de stad, in Eindhoven, elders in het land. Voetbalhooligans met te weinig om handen?

Toch is het meer dan dat. Als hele redelijke mensen op de Facebooktijdlijn echt het gevoel krijgen door overheidsmaatregelen in de tang genomen te worden zonder reden, dan is er buiten mijn online bubbel nog veel meer ongenoegen. Of beter gezegd: heilige verontwaardiging. En dat ken ik wel, die emotie. Heilige verontwaardiging. Er zijn er die dan ook niet zo goed begrijpen dat je wel heel kritisch bent op de overheid rond het vluchtelingenbeleid, maar zo mild bent over de coronamaatregelen. Deze PopUpGedachte is niet de plek om dat gesprek te voeren, het is wel de plek om even de helikopter in te stappen om een poging te doen over de horizon van het moment heen te kijken.

Vandaag lees ik over Paulus. Een van de beroemde en bij velen beruchte grondleggers van christendom. Hij wordt wel gehekeld om vermeende vrouwenhaat, een negatief mensbeeld en door theologiestudenten om zijn onuitstaanbaar lange zinnen. Zijn werk is geen lichte kost, al is het briljanter en interessanter dan menig Paulushater denkt, is mijn indruk. De man heeft een bijzondere geschiedenis, want de toewijding die spreekt uit zijn latere werk, was de toewijding waarmee hij de volgelingen van de man van Nazareth achternajoeg om ze achter tralies en veroordeeld te krijgen, eventueel tot de dood door steniging als dat zo mocht uitkomen. Hij achtervolgde mensen binnen de grenzen en als het moest daarbuiten, totdat hij het licht zag.

Ik ben een vurig dienaar van God, en u allen geeft vandaag blijk van hetzelfde.
Ik heb de aanhangers van de Weg tot de dood toe vervolgd. Mannen en vrouwen heb ik gevangengenomen en laten opsluiten, iets dat de hogepriester en de hele raad van oudsten kunnen bevestigen. Ik heb van hen zelfs aanbevelingsbrieven gekregen voor onze broeders in Damascus, toen ik daarheen ging om de volgelingen van Jezus in die stad gevangen te nemen en hen naar Jeruzalem te brengen, waar ze hun straf moesten ondergaan. Maar onderweg, niet ver van Damascus, gebeurde er tegen het middaguur iets onverwachts: opeens werd ik omstraald door een fel licht uit de hemel.

Wat me fascineert aan Paulus vandaag is dat de man niet is veranderd. Er staat niet dat hij een vurig dienaar wás, hij ís een vurig dienaar en heeft niet anders dan halverwege zijn paard gewend en een diametraal andere richting ingeslagen op bovennatuurlijke instigatie.

Wat zegt dat over jou en mij? Misschien wel dat je karakter en de manier waarop je invulling geeft aan je inzichten niet zo veranderen. Zeer gewaardeerde vrienden met liefde voor natuur en spirituele zachtheid nodigden uit om naar het Museumplein te komen om koffie te drinken. Met uitzicht op waterkannonen, mogelijk op jou gericht, maar dat moest je maar voor lief nemen in de strijd voor de liefde. Anderen gingen niet de straat op, maar ze verzetten zich, zoeken uitwegen, schrijven commentaren. Ze zijn altijd kritisch op restricities op de vrijheid, omdat ze niet geloven in een geharnaste overheid. Ook dat is karakter.

Paulus van een afstandje zien opereren – met vuur de ene kant op en vervolgens met hetzelfde vuur de andere kant op – maakt me milder naar mezelf en naar de ander. Mogelijk heb ik het verkeerd met mijn begrip voor de overheidsworstelingen en maatregelen. Mogelijk heeft de ander nog een licht te zien en blijkt het verzet niet gerechtvaardigd. Of niet op die manier of niet om die reden. Dan zal hun kwaliteit zich weer op iets anders richten – hopelijk.

Er is bij Paulus sprake van verandering van koers, niet van karakter. Het gaat er niet om dat we allemaal op dezelfde manier consequenties trekken uit onze inzichten of dat we allemaal voorzichtige, polderende, diplomatieke mensen worden – ook al kan ik me voorstellen dat de politie in deze dagen er een lief ding voor over zou hebben – alle karakters zijn fragmentjes van een goddelijk groot geheel. En soms blijkt dat je met dat hele karakter de koers moet omgooien, radicaal zoals Paulus of heel zachtjes aan, als op het gefluister van een briesje.

Tot zover de PopUpGedachte van deze ochtend. Een hele goede maandag gewenst. En vrede, waar je ook bent, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.