Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Het kan ook woordeloos

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Het kan ook woordeloos – PopUpGedachte maandag 3 mei 2021

Misschien zijn woorden wel net als geld, alleen dan wat creatiever. Ze staan voor een werkelijkheid, zonder dat ze die werkelijkheid zijn. Achter de briefjes, munstukken of digitale getallen gaat een werkelijkheid van waarde schuil. Geld verwijst naar iets anders. Iets groots of kleins en het is overdraagbaar. Ik geef dan jou mijn geld en dan is de waarde waarnaar het verwijst in jouw bezit. Het geld is niet de waarde zelf, iets dat je merkt bij inflatie. Hetzelfde geld verwijst naar veel minder.

Exact wat gebeurt bij woorden. Het is de reden waarom mensen in de bres springen als nazisme of fascisme gebruikt wordt voor iets dat het wellicht niet is. Als we het overal voor gaan gebruiken, dan valt de waarde van het woord weg. Dan is het tientje opeens geen tientje meer, maar slechts een paar cent. Woorden en geld zijn vergelijkbaar, alleen zijn woorden creatiever. Ik zou niet weten hoe te dichten met geld, hoe te zingen met geld, hoe literatuur te schrijven met geld, hoe koosnaampjes te verzinnen met geld. Dat laatste, daar is misschien nog wel een financiële equivalent voor, liefde proberen te winnen met geld. Toch is dat gelijk zoveel platter dan met woorden.

Punt is dat woorden, net als geld, verwijzen naar een bestaande werkelijkheid. Iets wat het woord zelf niet is. Het woord liefde wijst op iets waar we waarde aan hechten, maar we komen niet veel verder dan de vijf letters. En varianten daarvan. Als we er niet uitkomen, gaan we het omschrijven om dichter op de bedoelde waarde te komen. We voegen er muziek aan toe om nog dichter te raken aan dat wat we bedoelen. Maar de liefde zelf? Volkomen ongrijpbaar. Net als God. Of zonsopgang. Wie oog in oog staat met de bedoelde werkelijkheid achter de woorden, voelt weer even hoe beperkt die letters zijn. En wie die werkelijkheid niet kent, van de majestueze zonsopgang, wie bij dat woordje God slechts denkt aan donkere woorden van een toornige pastoor, hoe zouden de woorden dan helpen?

Ik neem de volgende vier dagen even een PopUpGedachte-pauze. Een korte periode om ’s ochtends even geen woorden te zoeken om de dag mee te beginnen. Maar gewoon even te blijven liggen. En er is weinig passender dan de Psalmlezing van vanochtend om dat mee te doen. Met het besef dat het verhaal dat verteld en verwoord wordt; in spiritualiteit, in popupgedachtes, in de grote verhalen van de wereld – heus wel verteld wordt, ook zonder dat er gesproken wordt. Taal verwijst naar de werkelijkheid die er allang is – ook als we zwijgen of slapen of we allang vergeten en verleden zijn. Dit staat er vanochtend, in de taal van de psalmdichter zolang geleden – verwijst hij naar het onzegbare:

De hemel verkondigt Gods heerlijkheid,
het uitspansel toont ons het werk van zijn handen.
De dag roept het toe aan de volgende dag,
de nacht geeft het door aan de nacht.

Geen woord wordt gesproken, geen stem weerklinkt,
geen enkel geluid is te horen;
toch klinkt over heel de aarde hun roep,
hun boodschap dringt door tot de rand van de wereld.

Volgende week maandag ben ik er weer met frisse gedachtes, ondertussen blijft de roep overal klinken. Op elk moment van de dag. Dat is een ontspannen gedachte. Je hoort 'm vast ook wel.

Tot zover de PopUpGedachte van vandaag. Een hele goede maandag en een goede week gewenst – en natuurlijk: vrede, en alle goeds

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--