Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Maar er moet nog zoveel gebeuren...

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte dinsdag 8 oktober – ‘Maar er moet nog zoveel gebeuren...’ 

Waarom heb ik eigenlijk zo’ n hekel aan mooie en vrome woorden? Waarom is de stilte soms zo ver te zoeken in mijn leven? Waarom moet ik zelfs van de stilte die ik zoek, op deze ochtenden, een projectje maken met een output en luisteraars en alles?

Ik vraag het me af terwijl ik deze ochtend wakker wordt in Heerenveen. Het ligt ergens buiten de ring van Amsterdam en het is hier stil. Verder is er niet zoveel anders dan thuis in de stad. Er wonen mensen met een verlangen naar geinspireerd leven, dat bleek tijdens de lezing van gisteravond. Mensen die het verlangen kenden naar engagement, die graag kwamen luisteren naar iemand die de woede ontdekt had als motor van vernieuwing en van constructieve creativiteit. Het was een mooie avond, met energie en daadkracht als belangrijke rode draad.

En dan lees ik vanochtend de Bijbelteksten van de dag en die stellen mij een vraag. Met mijn dadendrang en mijn projecten. Dit staat er:
In die tijd kwam Jezus in een dorp, waar een vrouw die Marta heette, Hem in haar woning ontving. Ze had een zuster, Maria, die gezeten aan de voeten van de Heer, luisterde naar zijn woorden. Marta werd in beslag genomen door de drukte van het bedienen, maar ze kwam er een ogenblik bij staan en zei: 'Heer, laat het U onverschillig, dat mijn zuster mij alleen laat bedienen? Zeg haar dan dat ze mij moet helpen.' De Heer gaf haar ten antwoord: 'Marta, Marta, wat maak je je bezorgd en druk over veel dingen.
Slechts een ding is nodig. Maria heeft het beste deel gekozen, en het zal haar niet ontnomen worden.

Kijk, ik vind het dus essentieel om je bezorgd te kunnen maken. En ik maak me druk over veel dingen. Misschien niet per se over het huishouden, dat zou wat meer mogen. Maar wel over het huishouden van de wereld. Of hoe er soms huisgehouden wordt in de wereld. En dan is stilzitten niet mijn sterkste kant. Of beter gezegd: dan kan ik van sommige vroomheid een punthoofd krijgen. En dat gaat niet alleen over religieuze vroomheid, dat gaat ook over het organiseren van een groot evenement over onze grenzen, over vluchten, over het asieldebat terwijl er die dag net tientallen jonge Eritreërs op straat worden gezet in de stad omdat ze geen papieren hebben. Dan moet je toch niet stilzitten, niet praten, niet luisteren maar handelen?

In heel veel gevallen is dat denk ik ook zo. Maar Maria stelt vanochtend mij een vraag. En de vraag is of ik nog kan stilzitten. Of ik mijn PopUpGedachte ook voor mezelf zou kunnen houden. En gewoon zitten in de aanwezigheid van de eeuwige, van de godheid, op de vroege morgen, en meer niet. Zonder daar gelijk een popupgedachte over te typen en die te uploaden en te delen. En mijn antwoord is voorlopig dat ik vrees dat ik dat niet kan en dus maar verder typ. Maar met het stellen van de vraag wordt er even aan mijn vaste patronen gewrikt. Zou ik het kunnen? En hoe lang? En hoe vaak? Zou ik misschien … De vraag heeft zich genesteld in mijn hoofd en ik weet dat die vraag daar hoort. De vraag naar stil kunnen zijn en luisteren.

Wat te doen? Het is tijd om weer te lezen. Een manier voor mij om de rust te vinden waar Maria het hier over heeft. Tijd om te verdiepen ook, misschien niet een nieuw project verzinnen meteen maar eens koffie drinken met degenen die verstand hebben van de migratie-problematiek. Heb ik ook een beetje, maar er is altijd een baas boven baas. Aan de voeten zitten en luisteren. 

Een wijs mens zei ooit: er zijn spanningen die je moet oplossen en spanningen die je moet managen. Tensions you gotta solve, and tensions you got to manage. De spanning tussen contemplatie en actie, tussen verstillen en handelen, tussen hart en handen, daadkracht en op adem komen, die spanning moet niet opgelost worden. Het is niet het één of het ander. Geen van beide heeft de absolute voorkeur. Hoogstens tijdelijk even om de boel recht te trekken, om doorgeslagen spanning te herstellen. Maar ze zijn beide nodig en de spanning tussen beide is als de spanning van de plus en de min-pool. Hef je die spanning op dan is het gedaan met de energie, letterlijk, met de elektriciteit. 
Tot zover vandaag. Het is genoeg. Tijd om aan de gewone dag te beginnen met deze vraag van Maria in mijn achterhoofd en de actie van Marta in mijn DNA.

Dit was Lazarus Staat Op. Meer gedachten te vinden op lazarusstaatop.nl en je kunt je daar ook abonneren. Deel en reageer vooral.
En voor nu: Vrede en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--