Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Het is allemaal maar even

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Het is allemaal maar even – PopUpGedachte vrijdag 25 september 2020

Het leven is kort. Je moet er iets van maken. Pluk de dag. Je leeft maar één keer. Die ogenschijnlijk vrolijke gaan-met-die-banaan teksten, keren zich in het leven van de meeste mensen al heel tegen je. Het zijn teksten die je helpen om verantwoordelijkheden te laten lopen, mensen achter je te laten, niet te zwaar in het leven te staan.

Maar zeker als je ietsje ouder wordt, heb je zomaar het gevoel dat je er niet iets van aan het maken bent, dat je de dag niet hebt geplukt, dat je maar één keer leeft en de boel als los zand door je handen glipt. De losbol-methode komt dan opeens met de zweep langs om je te pijnigen over het feit dat je niet los genoeg bent, dat je niet genoeg impact hebt, dat je niet genoeg geniet. Dat kan zo pijnlijk worden, dat als mensen al zeggen: ‘geniet ervan, hè’  - wat je dan ook gaat doen – dat je daar op reageert als een rode lap op een stier. Geniet ervan, geniet ervan, mag ik het ook gewoon eens een stukje uitzitten misschien? Ik ga helemaal kapot aan dat moeten genieten.

Vandaag zegt een dichter, eeuwen voor onze jaartelling, in tijden waarvan wij denken dat ze nog veel langzamer gingen dan de onze, waarin digitaliteit nog een onbestaand fenomeen was en mechanisch vervoer nog verre toekomstmuziek. Alles was trager, gezien vanuit ons perspectief. En toch. Dit schrijft hij – of zij.

Wat is dan een mens, Heer, dat Gij om hem geeft,
een mensenkind, dat Gij U om hem bekommert?
De mens is niet meer dan een vleugje wind,
zijn dagen vergaan als een vluchtige schaduw.

De verbazing van de dichter dat de Eeuwige überhaupt zoveel interesse heeft in de mens dat er sprake is van interactie, van wetten en voorschriften voor het goede leven, van tempels en gebruiken, van woede en frustratie als de mens faalt, van geluk en zegen als de mens het eindelijk een beetje begrepen lijkt te hebben. In die trage tijd begreep de dichter allang dat mijn leven en het zijne, in het perspectief van de eeuwigheid een vleugje wind is, een rimpeling, een schaduw.

Daar zit geen lang leve de lol in, want zomaar ga je dood of een pluk de dag. Het is een andere toon, het besef van tijdelijkheid, van het zijn in een moment, dat opflakkert en verdwijnt. Een dag kan eindeloos duren voor ons. Als je niet weet waarheen, als de spanning je teveel wordt, als mensen kritiek op je hebben of je wacht op een spannende uitslag. Maar als we terugkijken hoeveel van die dagen we ons herinneren dan is het alsof de geboorte en leven nu, niet eens zo ver verwijderd zijn.

Natuurlijk, doe iets goeds met de dagen die je zijn gegeven. Maar geef er ook niet te hoog van op. We zijn niet het middelpunt van het heelal, noch het middelpunt van het leven. We zijn een moment, waarbinnen je steeds opnieuw kunt kiezen wat je met dat beetje tijd doet dat je is gegeven.

Gisteren zei ik tegen de kinderen dat het me speet dat ik soms kortaf was deze dagen. Dat er zulke grote beslissingen worden gemaakt in dit huis deze dagen, dat het niet zo goed lukt om altijd ook rustig oog te hebben voor de momenten thuis. Onze oudste van negen vroeg of er niet anderen waren in het team, zonder kinderen, die dan deze beslissingen konden nemen. Ik antwoordde dat ik het ook belangrijk vind dat zij in een huis opgroeien waar dit soort keuzes gemaakt moeten worden, of het nu gaat over Moria of over het in een woongroep wonen of wat dan ook. Toen zei hij; ik wil dat later ook. Dat soort beslissingen maken. En dat mijn kinderen dan ook leren om soms grote dingen te doen.

Tikje ontroerd door die kleine grote man. Als het leven voorbijflitst kun je ook af en toe iets achterlaten wat misschien wel doorwerkt. Misschien. De tijd zal het leren. Nu is het bijna weekend in het voorbij-waaiende leven. Tot zover vandaag.

Een hele goede vrijdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--