Lazarus staat op | Einde gejaagdheid

Einde gejaagdheid – PopUpGedachte woensdag 14 oktober 2020

Een wedstrijd van het Nederlands elftal en de corona-persconferentie, ik denk dat dit de toppers zijn in kijkcijfers de afgelopen jaren. Heftige maatregelen weer, vooral voor mensen in de cultuursector en de horeca. Daar gaat je ziel en zaligheid, deur op slot en hopen dat de inboedel over een paar weken niet door een deurwaarder wordt opgehaald. Hoeveel lege toko’s gaan we zien de komende maanden in de stad? Holle gaten waar vroeger de tap stroomde, de koffiemachine overuren draaide en de keuken de ene na de andere briljante maaltijd of snelle hap produceerde. Je hoopt voor hen dat de afhaal de boel nog wat kan rekken, maar makkelijk wordt het niet. En hoe moet het straks met de rest? Het is absoluut peanuts, maar ik word veertig dit jaar, zo ergens begin december. Online Zoom party? We zullen zien.

Het kan je opjagen. En niet zo’n beetje ook. De slinkende bankrekening, de donkere dagen, de onzekerheid, de maatschappelijke verdeeldheid ook en je eigen verlangen naar een knuffel, naar breeduit leven, naar dansen tot in de late uurtjes, naar festivals en diners. Maar ook dieper: naar zekerheid, vaste grond onder de voeten, helderheid. De ademhaling klimt omhoog tot in de borst, de schouderspieren trekken aan, de kaak staat gespannen, want er gaat iets niet goed en hoofd en lijf willen iets anders. Ze vertrouwen het niet en zijn voortdurend op zoek naar een uitweg.

Vandaag lees ik dit: 'de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid, ingeto­genheid. Tegen zulke dingen bestaat geen wet. Zij die Christus Jezus toebehoren hebben het vlees gekrui­sigd met zijn hartstochten en begeerten. Daar wij leven door de Geest, willen we ook leven volgens de Geest.'

Tegen zulke dingen bestaat geen wet. Ook geen coronawet. Tenzij je onwettelijk vriendelijk wilt zijn tegen ongedocumenteerden en vluchtelingen, dan kan de wet opeens heel lastig worden. Vraag het maar eens aan de mensenredders aan de kusten van Griekenland. Maar verder heeft Paulus best wel gelijk. Liefde, vreugde, vrede, geduld ook, vriendelijkheid, en dan goedheid, trouw zijn, zachtheid en ingetogenheid. Het zijn niet per se de allereerste bijnamen waar mensen aan denken bij mijn werk de laatste week. Dan gaat het meer om drammers, landverraders en deugtuig. Maar goed, met een beetje goede wil zou je dat ook trouw, liefde en goedheid kunnen noemen, alleen dan een beetje tegen het zere been.

Wat me triggert vanochtend is de wereld die uit deze woordenserie naar boven komt. Negen keer rust ademen deze woorden. En hartstocht en begeerte ademen twee keer onrust en gejaagdheid. Ik ben absoluut fan van hartstocht, maar als het de jonge vruchten van goedheid, vriendelijkheid en trouw van de takken schraapt, omdat het zo nodig weer een stok zoekt om een ander mee te slaan, dan is dat zonde. Laat die takken nou rustig uitbotten, er groeien vruchten van de geest aan. Kruisig die begeerten. Een pijnlijke exercitie en een scherp contrast met groeiende vruchten. De één moet met geweld worden geëxecuteerd, omdat die anders gewoon nooit en te never z’n mond zal houden of de leiding over je leven zal loslaten. De ander moet zachtjes groeien. De begeerte waarmee ik jaag naar vastigheid, naar zekerheid, naar hebben, naar winnen, naar iemand zijn, naar alles wat er was toen alles nog bij het oude was, die maakt me stuk en put me uit. Als ik die heb terechtgesteld, ontstaat er ruimte voor groei. Voor een geest die waait. En het lijkt wel alsof de negen woordenserie al een vorm van zaaien zelf is, of van begieten of van bemesten. De woorden zelf begeleiden de groei van liefde, van vreugde, die is er ergens echt, misschien een kwetsbaar plantje, maar het is er, van vrede, geduld, ook zoiets, van vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid en ingetogenheid. Een overwoekerende kruidentuin in je ziel, die zodra de grote overwoekeraars zijn verwijderd, licht en lucht en ruimte vindt. En dan is er algauw meer dan genoeg, voor jezelf en anderen. Op anderhalve meter weliswaar, maar toch.

Tot zover de PopUpGedachte van vanochtend. Een hele goede woensdag gewenst, en vrede en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.