Lezen waar je staat

Ik was verbijsterd door wat ik las: zelfs de opstellers van de Nashville-verklaring hebben zoiets niet voorgesteld. Dat Iran of Saoedi-Arabië zulke wetten heeft, verbaast niemand. Maar Oeganda is een christelijk land!

Ik heb vaker dit soort christelijke cultuurvervreemding ervaren. In Zimbabwe vertelde een voorganger me hoe hij vocht tegen het in zijn ogen doodzondige alcoholgebruik (om over roken maar te zwijgen) en me vervolgens aan zijn twee (!) vrouwen voorstelde. Zonder enige vorm van gêne.

Ik moet de eerste voorganger in het Westen nog tegenkomen die zegt dat een alcoholdrinker geen christen kan zijn maar polygame oudsten welkom zijn.

Nog een voorbeeld: als tiener was ik ooit in Israël te gast bij een Palestijnse christen die kansarme jongeren aan een baan probeerde te helpen. Uit alles bleek dat zijn visie op Israël niet direct overeenkwam met wat ik in mijn orthodoxe kerk geleerd had. Het was keiharde vervangingstheologie: God had Israël echt niet nodig voor Zijn heilsplan. Israël was de bezetter. Met dergelijke ideeën word je in Nederland toch met pek en veren de kerk uit gesleept.

En dan de Amerikaanse christenen die gejuicht hebben voor Donald Trump en voor wie een verplichte zorgverzekering het teken van het beest is en de grote verdrukking inluidt. Als Europese christenen kijken we onze Amerikaanse evenknieën toch glazig aan.

Gemene deler van deze verhalen is dat dit allemaal Bijbelgetrouwe gelovigen zijn die standpunten hebben die op zijn zachtst gezegd schuren met hoe wij de Bijbel lezen. Doorvragen leert dat al deze gelovigen beweren dat ze Bijbelgetrouw zijn en lezen wat er staat. Hoe kan dat? Je komt blijkbaar niet weg met: eenvoudig lezen wát er staat. Zo eenvoudig is dat blijkbaar niet. Cultuur, opvoeding, fysieke en sociale omstandigheden bepalen meer dan je zou willen toegeven hoe je de Bijbel leest.

Hóé je leest wat er staat, wordt nogal bepaald door wáár je staat. Dat zegt iets over hun, maar ook over onze standpunten.