Lida verrast duizenden onbekenden met kaartjes: 'Soms is onverwachte post precies wat iemand nodig heeft'

De schoenendoos was al snel leeg. Lida bleef schrijven en besloot een oproepje te plaatsen in de kerk-app: heeft iemand nog kaarten liggen? “De respons was boven verwachting,” vertelt ze. “Eén gemeentelid had er al 1.750 liggen, en daarna kwamen er steeds meer bij. Op een gegeven moment had ik wel 6.000 kaarten in huis.”

Omdat ze zoveel kaarten krijgt, begint Lida verder te kijken dan haar eigen gemeente. Via de Facebookgroep 'Kaartje sturen, kleine moeite, groot plezier' ontdekt ze oproepjes van mensen die een kaartje goed kunnen gebruiken: een zieke vrouw, iemand die door een moeilijke periode gaat, een kind dat weinig familie heeft om een verjaardag mee te vieren. In de groep kunnen mensen een kaartje aanvragen voor zichzelf of voor iemand anders die wel een steuntje kan gebruiken.

Het is veel meer dan een ansichtkaart; het is aandacht

Ook doet Lida mee met Project Postmaatje. “Daar word je gekoppeld aan iemand die graag post ontvangt. Je stuurt regelmatig een kaartje zodat iemand zich minder alleen voelt. Het is simpel, maar het doet echt veel.”

Iedere zondag is voor Lida inmiddels vaste kaartjesschrijfdag. Terwijl de kerkdienst via de radio klinkt, zit ze aan tafel te schrijven en te kalligraferen, met gekleurde stiften binnen handbereik. Ze maakt van elke kaart iets persoonlijks en vrolijks, en versiert ze met stickers die ze vaak goedkoop bij de kringloop vindt. “Ik denk dat ik dit jaar al ruim 2.500 kaartjes heb verstuurd. Ik hou ervan om er echt iets moois van te maken.”

Soms krijgt ze een berichtje terug via Facebook. Iemand die schrijft dat het kaartje precies op het goede moment kwam. Een moeder die bedankt omdat haar dochtertje een mooie kaart ontving. “Die dankbaarheid is zó groot! En dat voor een kaartje dat mij een paar minuten kost.”
Toen Lida's man vanwege knieproblemen een aantal kaarten op de mat kreeg, zag ze opnieuw hoe een klein gebaar raakt. “Je realiseert je opeens dat het veel meer is dan een ansichtkaart. Het is aandacht. Iemand denkt aan je.”

Ik heb de hele kerkdienst gehuild

Dat kleine gebaar aan haar man laat haar beseffen waarom dat zoveel betekent. Want ooit miste ze die zelf. “Ik kwam uit een omgeving vol agressie en narcisme. Altijd ruzie, altijd oordeel. Ik voelde me nooit gezien.”
In 2018 verlaat Lida die onveilige situatie. Kort daarna ontmoet ze haar huidige man, een weduwnaar die trouw naar de kerk gaat. “Hij vroeg of ik een keer mee wilde. Ik had niets te verliezen.”

De eerste keer in de kerk staat helder in haar geheugen. “Ik heb de hele dienst gehuild. Het was alsof de dominee het over mij had: over Gods liefde, dat je er mag zijn, dat je gezien wordt.”

Een nieuw begin

Niet lang daarna laat Lida zich dopen. “Die druppels, ik weet nog precies waar ze op mijn hoofd vielen. Ik voelde dat God me vasthield en dat ik opnieuw mocht beginnen. In het begin was ik ook best verdrietig: had God maar eerder ingegrepen. Maar nu weet ik: Hij deed het op Zijn tijd.” Het is dat verleden, en die nieuwe start die haar kaartenmissie mede dragen. “Je weet nooit wat er achter een voordeur schuilt. Mensen hadden vaak niet door wat er bij mij thuis speelde. Ik deed alsof alles in orde was.” Juist daarom begrijpt ze hoe waardevol een klein gebaar kan zijn. “Zomaar een kaartje, uit het niets. Dan voel je: iemand denkt aan mij. Dat kan precies zijn wat iemand nodig heeft.”

Toen Lida de kerstactie van de EO-Kaartenclub ontdekte, sprak het haar meteen aan.“Veel mensen in verpleeghuizen hebben weinig sociale contacten. Een kaartje komt dan goed terecht. Daar wilde ik ook graag aan meedoen.”

“Vorig jaar stuurde ik zelf ook al honderd kerstkaarten naar verzorgingshuizen”, vertelt Lida. “Dit jaar schrijf ik 150 kaartjes voor de EO-Kaartenclub kerstactie. Dat is toch prachtig?”

Kaarten zonder grenzen

Lida’s kaarten gaan inmiddels ook letterlijk de grens over. Via haar kerk heeft ze contact met een zustergemeente in Roemenië, waar veel Hongaarse gezinnen in armoede leven. “We ondersteunen die gemeenschap al langer”, vertelt ze. "Het leek me mooi om hen ook een kerstkaart te sturen.”
Ze schreef 175 kaarten in het Hongaars, ieder met een zakje thee en een klein chocolaatje erbij. “Dat schrijven in Hongaars was best moeilijk, maar het ging goed”, lacht ze. “Het ontroert me zó om te bedenken dat mensen daar straks een kaartje openen dat speciaal voor hen is. Ik weet zeker dat ze er blij mee zullen zijn.”

De betrokkenheid van Lida en haar man gaat verder dan kaarten. “We hebben laatst met onze gemeente een actie opgestart om tweehonderd Hongaarse gezinnen van aardappelen voor een heel jaar te voorzien. Klinkt simpel, maar daar is het van levensbelang.”

Begin gewoon klein

Wat wil Lida zeggen tegen mensen die denken: ik wil ook wel iemand verrassen, maar waar begin ik?
“Start gewoon klein. Je hoeft echt niet zoals ik duizenden kaarten te sturen. Eén kaartje is al genoeg. Stuur er eens één naar iemand in je straat, iemand uit de kerk, een buurvrouw die alleen is of iemand waarvan je weet dat die wel een opsteker kan gebruiken.”

• Download gratis de nieuwe Visie-app!

  Meer informatie

Ze moedigt mensen aan om rustig te ontdekken wat bij hen past.“Kijk eens op Postmaatje of in zo’n Facebookgroep waar mensen oproepjes doen. Daar zie je meteen hoeveel behoefte er is aan een klein beetje aandacht. Maar je kunt ook dichtbij beginnen, gewoon in je eigen dorp of wijk.”

Volgens haar hoeft een kaartje sturen helemaal niet ingewikkeld of duur te zijn. “Kaartjes kun je overal krijgen. Mensen hebben vaak thuis nog een hele stapel liggen, en in de kringloop vind je ze voor bijna niets. Stickers ook trouwens.” Zelf brengt ze haar kaartjes vaak rond in het dorp. “Dat scheelt een postzegel én je hebt soms nog een praatje aan de deur. Of iemand zwaait even vanachter het raam. Het zijn kleine contactmomenten, maar ze doen ertoe. Houd in je achterhoofd dat jouw kaartje het verschil kan maken. Dus waarom wachten? Kijk in je la, pak een pen en stuur vandaag nog een kaartje."