Liefde heeft het laatste woord

Ik kan me goed voorstellen dat de confrontatie met de eindigheid van het leven mensen tot gedrag kan brengen dat ze zelf ook niet voor mogelijk hadden gehouden. Nu de blaadjes vallen, het langer donker is en we een lang najaar voor de boeg hebben, is de mist die corona optrekt een angstaanjagend perspectief. We willen er niet aan en dat is logisch. Het is de ideale voedingsbodem voor bizarre complottheorieën en verzet tegen het gezag. Als je de werkelijkheid maar hard genoeg overschreeuwt, raak je steeds meer overtuigd van je eigen gelijk. En dat gaat soms ver.

Doodsbedreigingen

Zo gebeurde het dat een kerkbestuur In Staphorst dat deze week – volgens de richtlijnen – kerkdiensten had belegd met 600 mensen per keer, overspoeld werd met doodsbedreigingen en andere nare teksten. De kerk had alle maatregelen opgevolgd: vooraf een plek reserveren, handen ontsmetten, afstand houden door ruimte tussen de zitplaatsen in het grote kerkgebouw... In deze tijd waar mensen een mikpunt voor hun onvrede en woede zoeken, kon je erop wachten dat deze kerkgemeenschap al snel het mikpunt werd van haat en spot. 

Ik geloof dat ons land vol zit met liefde

Stilstaan

Vandaag luidt het kabinet een periode in waarin we worden opgeroepen om aandacht voor elkaar te hebben. Om stil te staan bij mensen die verlies hebben geleden: een geliefde die overleed door corona, wegvallen van inkomsten, dreigend ontslag... Als we in deze tijd iets nodig hebben is het wel het besef dat we allemaal mensen zijn, met onze eigen angsten en problemen. En met de behoefte om gezien en geliefd te worden. Daar kom je niet aan tegemoet met haat en complotten, maar met een stukje oprechte liefde. Ik geloof dat ons land daar vol mee zit. Ik geloof dat liefde het laatste woord heeft.

Op repeat

Laat het vandaag eens aan iemand merken, misschien juist aan iemand die je niet kent. De cassière in de supermarkt, de handhaver die je vraagt afstand te houden, de buurman die al weken niet buitenkomt, de kerkgemeenschap die zoveel mensen binnen had, een willekeurige voorbijganger op straat. Liefde heeft het laatste woord. En als je bang bent om dat te vergeten, zet dan dit lied van Damascus maar op repeat. Dan hoor je voor even niet het geschreeuw van mensen die ook even stil zouden moeten zijn om dit lied in hun hart te laten resoneren.