Lydia Harding: ‘Ik wil hoop brengen, want het Licht is nu in mij’

Veranderd in de gevangenis

19 maart 2019 · Leestijd 5 min ·

Als tiener zoekt ze haar bevestiging in uiterlijke schijn, criminaliteit, drugs en alcohol. Ze heeft ongezonde relaties en belandt uiteindelijk in de gevangenis. Nu, bijna tien jaar later, is het leven van Lydia Harding (26) compleet anders. Ze vertelde haar verhaal eerder in De Verandering. Hoe gaat het nu met haar?

Lydia is nog maar een klein meisje als haar ouders uit elkaar gaan. “Zoals vele anderen ben ik de dupe geweest van de gebrokenheid in de wereld,” vertelt ze. “De situaties waarin ik terechtkwam, hebben me beschadigd. Ik wist niet welke richting ik op moest lopen. Onderweg kwam ik van alles tegen waar ik vervulling in zocht, maar wat uiteindelijk geen vervulling bracht. Ik kwam juist steeds dieper in de ellende terecht. Ik werd depressief en moest het huis uit toen ik zestien was.

In mijn dagboek stelde ik als negenjarig meisje vragen aan God, of zei ik sorry tegen Hem voor de dingen die ik deed.

Ik had een vriend, maar mijn relatie met hem was obsessief. Hij was het laatste waar ik me aan vasthield; ik was mijn zelfwaarde, toekomstperspectief, warmte en veiligheid al verloren. En toen raakte ik hem óók nog kwijt: toen ik er voor de zoveelste keer achter kwam dat hij vreemdging, draaide ik helemaal door.” Lydia stak haar vriend neer, waardoor ze op haar zeventiende in de jeugdgevangenis belandt.

Hartsverlangen

Uiteindelijk is de gevangenis de plek waar haar leven verandert. “Mijn ouders namen mij vroeger mee naar de kerk. Toen vond ik het al leuk om te zingen over Jezus en tekeningen te maken van Bijbelverhalen. Op den duur stopten mijn ouders met naar de kerk gaan en verloor ik het geloof fysiek uit het oog. Toch leefde dit voort in mijn hart. In mijn dagboek stelde ik als negenjarig meisje vragen aan God, of zei ik sorry tegen Hem voor de dingen die ik deed. Het kwaad heerste over me, maar m’n hart wilde zich aan Hem vasthouden. Ik reikte naar Hem uit voor een sprankje hoop. En daar ben ik weer naar gaan grijpen in de gevangenis – het was het enige wat ik kon doen. God heeft mijn hartsverlangen gezien, en daar is Hij op ingegaan.”

Alles waar je naar zoekt

“We zoeken veiligheid, liefde, zekerheid, identiteit; dat heb ik gevonden in God. Híj is dat perfecte beeld, Híj is mijn veilige Vesting, mijn Trooster. Soms vergeet ik dat en dan baal ik ervan dat ik weer tot een bepaald dieptepunt heb moeten komen. Maar toch brengt dit mij dichterbij Hem. Iedere keer als ik zoiets meemaak, valt er een laag van ‘de ogen van m’n hart’ af, waardoor ik Hem nog scherper zie. Hij werkt alles ten goede. Pas had ik nog zo’n situatie. Ik leerde een jongen kennen uit de kerk. Hij voldeed aan alles waarnaar ik verlang in een man en toch raakte ik de weg kwijt.

Ik verwachtte perfectie van mezelf, maar was vergeten waar ik vandaan kom: ik heb nog geen zuiver beeld van liefde. In eerste instantie was ik teleurgesteld in mezelf en wilde ik dit gevoel direct verdoven, waardoor ik weer sigaretten ben gaan roken. Maar tegelijk ben ik naar God gegaan. Hij heeft me laten zien dat Hij de heling brengt en richting geeft die ik nodig heb, waardoor ik al het andere weer kan loslaten. Hoe ik het nu heb gedaan, is al een gigantische vooruitgang vergeleken mijn vorige teleurstellingen. Gelukkig doe ik al die gekke dingen van vroeger niet meer.”

Gelukkig doe ik al die gekke dingen van vroeger niet meer

Lydia werkt bij het Leger des Heils als woonbegeleider voor mensen met drank- of drugsverslaving. “In het begin was ik heel erg gericht op het herstel van mensen, en mijn eigen visie daarin. Maar ik heb mogen inzien dat míjn perspectief niet altijd de vorm van herstel is die een persoon nodig heeft. Ik heb geleerd los te laten. Ik wilde altijd redden, ‘Kom, ik leid je naar verlossing’ – maar ik moet vertrouwen op Gods weg met mensen. Er staat letterlijk in de Bijbel ‘Vertrouw op God, steun niet op eigen inzicht’. Natuurlijk hoop ik dat mensen Jezus vinden, maar de realiteit is dat niet iedereen daarvoor zal kiezen. Ook voor die mensen wil ik een licht zijn. Dat is iedere dag opnieuw een zoektocht. Maar ik merk dat als ik dichtbij God blijf, ik er sterker in sta.”

Nederland Zingt Dag

Op de Nederland Zingt Dag 2018 gaf Lydia haar getuigenis. “Het was zo’n grote eer dat ik mijn verhaal heb mogen delen, dat het zoveel mensen hoop heeft gegeven. Het is precies wat ik als mijn missie zie: bijdragen aan het herstel van de levens van mensen. We hadden net een bidstond in de kerk voor het schietincident in Utrecht [dat een paar dagen vóór het interview plaatsvond] en het raakte me diep. Er is zoveel angst in de wereld, zoveel mensen met traumatische ervaringen – maar er is hoop. Ik kan die hoop brengen, want het Licht is nu ook in mij. Mijn wens is dat ik mensen daar iets van kan meegeven.”