Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Marije verloor twee kinderen vlak na de geboorte

Ze schreef het boek 'Kinderen voor de overkant'

Marije Kaptein heeft twee gezonde kinderen als haar derde kindje niet levensvatbaar blijkt. Kort na zijn geboorte is ze weer zwanger. Dit kindje - Ezra - overlijdt drie weken na zijn geboorte. Over haar ervaringen schreef Marije het boek 'Kinderen voor de overkant'.

Deel:

“Tijdens mijn vorige zwangerschap (Marije was eerder zwanger van een kindje met anencefalie, lees hier haar verhaal over Levi) had ik nagedacht over een volgende zwangerschap. Ik wist dat Levi niet levensvatbaar was, maar dat hoefde niet het einde van mijn wens - een groot gezin - te zijn. Door genetisch onderzoek wisten we dat Levi's aandoening niet erfelijk was. Zeven weken na zijn geboorte was ik weer zwanger. Maar een zwangerschap wordt natuurlijk nooit meer ontspannen. Ik kon niet blij zijn, eerst moesten we het maar eens zien. De eerste echo was goed, maar het zat me toch niet lekker. 

Hartafwijking

Vanwege onze voorgeschiedenis zou er een specialistische echo worden gedaan. En daarop zagen ze een verdikte nekplooi. Als verpleegkundige wist ik dat ze het ook mis konden hebben. Maar we gingen weer de medische molen in. De onzekerheid was gekmakend. Er werd aan verschillende dingen gedacht. Zelfs aan anencefalie. Maar uiteindelijk werd met zeventien weken een hartafwijking geconstateerd.”

De drie weken dat hij heeft geleefd, zijn een lijdensweg geweest

Waar Marije kon genieten van de zwangerschap van Levi, lukt dat bij Ezra niet. “Bij Levi wist ik dat hij niet kon leven, maar hij zou ook niet lijden. Bij Ezra had ik geen idee hoe het zou gaan en of hij zou lijden. Hij zou geopereerd moeten worden en mijn grootste angst was dat ik mijn kind uiteindelijk toegetakeld op schoot zou krijgen en dat het daarna dood zou gaan. En dat is precies wat is gebeurd. De drie weken dat hij heeft geleefd, zijn een lijdensweg geweest. 

Onbegrijpelijk

Waarvoor moest hij dat allemaal doorstaan? Ik ben boos, depressief en heel erg teleurgesteld geweest. Er hadden zo veel mensen gebeden. Er waren beelden geweest en Bijbelteksten. Mensen hadden allemaal gedachten over hoe God werkt. Ik ontleende daar veel aan en greep mij vast aan elke hoop. Ik geloofde dat Ezra gezond geboren kon worden. God zou het vast goedmaken. Maar God denkt zo anders dan wij, Hij heeft de helikopterview. Ik geloof dat God alles kan, dat Hij goed is en nog steeds dezelfde. Maar we kunnen Hem ook niet peilen en begrijpen. Je krijgt geen antwoord. 

Als ik ging bidden, dan kwam het niet goed

Het contact met God is altijd gebleven. In alles wat we hebben meegemaakt, was er een diep, zeker weten dat God bestaat. Maar na Ezra is wel een tijd geweest dat ik niet kon bidden. Ik durfde ook niet te bidden voor Eva en Boaz, want als ik ging bidden, dan kwam het niet goed. God heeft het beste met ons voor, dat geloofde ik, maar dat was toen vooral een verstandelijke keuze.”

Nooit meer

“Na Ezra was het voor ons duidelijk dat we dit nooit meer wilden meemaken. We zouden geen kinderen meer krijgen van onszelf. Voor ons waren de goede jaren voorbij. De onbevangenheid was voorgoed weg. En we namen maatregelen om niet zwanger te worden. Toen ik op een gegeven moment last kreeg van brandend maagzuur, suggereerde mijn man dat ik misschien een zwangerschapstest moest doen. En de test was positief! Ik vond het helemaal niet leuk, dit kon niet goed gaan. Ook met dit kindje was hoe dan ook iets aan de hand. Ik wilde geen echo en zei het tegen niemand.

Al had het kind twintig tenen, wat kan mij dat schelen

Pas toen ik het na een aantal weken vertelde aan een paar vriendinnen en zij blij reageren, kreeg ik eindelijk een sprankje hoop dat het ook goed zou kunnen gaan.” Marije moet al haar moed verzamelen voor een echo. Als de verloskundige constateert dat alles er heel ‘normaal’ uitziet, is Marije’s blijdschap groot. “Ze zei: ‘Ik zie hersenen, een hart, een middenrif en de baby heeft tien vingers en tien tenen.’ Ik dacht op dat moment, al had het kind twintig tenen, wat kan mij dat schelen! Langzamerhand begon er weer vertrouwen te groeien." 

Tevreden

"Toch kwam de onzekerheid wel terug. Ook voor de andere kinderen moest deze zwangerschap goed gaan. Het kon toch niet nog een keer gebeuren dat er een baby dood zou gaan? Na de geboorte van Lois, merkte ik dat ook Eva eerst afstand hield. Na zes weken zei ze: ‘Ik denk dat ze nu wel blijft.’”

In oktober 2017, vijf maanden na de geboorte van haar dochter Loïs, gaat Marije mee met de Eva-reis naar Namibië, waarmee een droom uitkomt. “Ik wilde altijd al op reis naar Afrika, helemaal na alles wat we hadden meegemaakt. Een maand nadat ik me opgegeven had, bleek ik zwanger te zijn, maar ik kon de reis niet meer annuleren. Toen dacht ik, dan moet het blijkbaar zo zijn, en heb ik de knop omgezet. En het was zo geweldig! Ik heb geen moment heimwee gehad."

Door het kolven kon ik deze baby helpen

"Voordat ik op reis ging, had ik melk afgekolfd voor Loïs en natuurlijk ging ik daar in Namibië mee door. Ik vroeg aan de mensen van Beautiful Kidz of zij wat met mijn moedermelk konden. En zo kwamen we bij een arme moeder die net bevallen was. Ze woonde in een golfplaten hut en dronk. Je zag de uitzichtloosheid in haar ogen. Haar kindje had ze nog geen naam gegeven. Ik moest zelf erg denken aan de naam Joshua (God redt). De volgende dag gingen andere reisgenoten mijn melk brengen en ook zij hadden die naam in hun hoofd. Zij mochten hem de naam geven en door het kolven kon ik deze baby helpen. Dat was zo mooi!"

Genieten van kleine dingen

"Het was een indrukwekkende reis. De mensen die daar met kinderen werken hebben ons zo veel gegeven en geleerd. De ervaring deed me beseffen dat wij altijd maar beter willen en niet tevreden zijn met wat we hebben. We zijn allebei minder gaan werken, zodat we meer tijd hebben voor ons gezin, onze famili, de de omgeving en voor mensen die dat nodig hebben. Nu wil ik tevreden zijn met wat ik heb en niet voortdurend nieuwe doelen stellen en plannen maken. Ik wil minder ‘doen’ en meer ‘zijn’. De onbezorgdheid van vroeger en het perfecte plaatje zijn er niet meer. Ik mag veel meer genieten van de kleine dingen.”

Marije Kaptein schreef een boek over haar ervaringen – Kinderen voor de overkant https://www.facebook.com/kinderenvoordeoverkant/

Beeld: Ruben Timman, visagie en styling: Vera Timman

Geschreven door

Inge-Mirjam Bosveld

--:--