Mathilde (28), dominee in Syrië: 'Als er geen mannen meer zijn, doe ik het!'
Mathilde Sabbagh houdt van make-up, is een sterke vrouw met humor en leidt sinds 2016 haar kerkelijke gemeente in Syrië met passie en creativiteit. “Ik ben niet van plan mezelf te veranderen als ik predikant word, dus die mannen moeten er maar aan wennen dat ik met lippenstift op de preekstoel sta. Want zo ben ik.”
De situatie in haar stad Al-Hassakeh is gespannen en gevaarlijk. De voorganger van haar gemeente vluchtte dan ook ruim drie jaar geleden. Haar nichtje werd in 2015 vermoord door moslimextremisten. “Ze werd afgeslacht met een kruis op haar keel.” Uitkomen voor je christelijk geloof is een risico, maar Mathilde wist dat ze nodig was: “Als er geen mannen meer zijn die de kerk leiden, dan doe ik het!” Dat maakt haar de eerste vrouwelijke predikant van Syrië, maar nog belangrijker: een dochter van God die met Zijn liefde hoop wil geven in de gebroken wereld om haar heen.
Dagenlang in de badkamer
Hoe gebroken die wereld is, werd direct al duidelijk op haar eerste dag als predikant. Een botsing vond plaats tussen twee legers. Een raket ging dwars door haar huis heen. “Ik was bang en bibberde, maar niet met twijfels en nooit met de intentie om mijn mensen te verlaten.” Ze was thuis en bivakkeerde samen met haar familie dagenlang in de badkamer.
De kans dat ze de oorlog niet zal overleven, ziet ze als reëel: “Vandaag kan het mijn laatste dag zijn, door de raketten en de aanwezigheid van de terroristen overal.” Ze is niet bang en houdt vast aan haar missie: “De kerkdeuren wil ik openen voor alle overgebleven christenen om samen te groeien en te schijnen in de duisternis en Gods woord te vertellen aan iedereen die nog niet van Hem gehoord heeft.”
Hoop is wie wij zijn
Samen met haar gemeenteleden ziet ze steeds meer broeders en zusters vertrekken. De kerk daalde van vijftig naar tien gezinnen. Dit en de pijn bij het verlies van bekenden roept angst op, angst voor de toekomst: “We putten onze moed uit de woorden van Jezus, die heeft gezegd: ‘Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden, want voor hen is het koninkrijk van de hemel.’” De gemeenteleden blijven doorgaan met getuigen. Samen laten ze Gods liefde zien. “Als christenen zijn wij de mensen van hoop. We kunnen onze identiteit niet veranderen, alleen omdat we in tijden van oorlog leven. Hoop is wie wij zijn.”
De droom die ze al vanaf dertienjarige leeftijd koestert zet ze door: “Omdat ik dicht bij mijn vader wil staan en samen met hem God wil dienen.” Haar vader was dominee en overleed in 2012. Naast dat Mathilde in de voetsporen van haar vader wil treden gelooft ze in vrouwen en hun rol binnen de kerk. Toen Mathilde aan haar familie vertelde dat ze een vrouwelijke dominee wilde zijn, verklaarden ze haar eerst voor gek. Toch gaven haar familie en haar gemeente haar een kans. “Ze kennen mijn hart en weten dat ik mijn best doe om Gods glorie te dienen.”
Van nul naar 150 kinderen
Hoop ziet ze niet in de oorlog, maar in de continue zegen van God. Binnen ruim een jaar zijn ze van geen zondagsschool naar een zondaggschool met 150 kinderen gegaan. “Aan die kinderen, die midden in de duisternis leven, moet ik de liefhebbende hand van God laten zien.” Ze vraagt of we voor deze uitdaging willen bidden: “Alsjeblieft, bid voor ons als kerkleiders. Dat we een veilige omgeving blijven bieden aan de kinderen en tieners, waarin ze kunnen leven, lachen en van Jezus kunnen houden.”
Haar geloof in Jezus en het vertrouwen dat Hij ons leven in overvloed geeft zorgt ervoor dat Mathilde volhoudt. Haar gemeente is voor haar een plek van vrede in een tijd van oorlog. “Eerlijk waar, met één glimlach van mijn zondagschoolkinderen vergeet ik de hel van deze oorlog.”
Tekst: Elsina Neutel
Help de mensen in Syrië!
Op dit moment organiseert EO-Metterdaad een campagne voor de inwoners van Syrië onder het motto 'Geloof, hoop en Syrië,' om mensen in het land een nieuwe start te geven. Wil jij hieraan bijdragen? Kijk dan hier hoe je dit kunt doen.
