Met drie jonge kinderen verhuizen naar Spanje: 'Waar begin je aan?'

Op het moment van dit interview leven Machiel (39), Erika (40), Olivia (12), Laurens (9) en baby Simon nog uit koffers. Hun huis in Amersfoort is inmiddels verhuurd. Ze bivakkeren nu tijdelijk in Otterlo, tot ze met het vliegtuig naar de Spaanse hoofdstad kunnen. In de tussentijd zijn Machiel en Erika nog druk met het regelen van paperassen en afscheid nemen. “Vorige week heeft de verhuizer al onze spullen opgehaald. Dat is fijn, want nu hoef ik éíndelijk niet meer na te denken over wat weg kan, wat mee moet in de verhuiscontainer en wat we hier nog nodig hebben.”

Korte en lange broeken

Erika’s man Machiel gaat voor vier jaar op de Nederlandse ambassade in Madrid werken als landbouwattaché, waarbij hij het beleid van de Nederlandse overheid vertegenwoordigt op het gebied van landbouw, natuurbeheer en voedselkwaliteit (LNV). Een paar weken geleden ging Erika op huizenjacht in Spanje – alleen. “Machiel had geen tijd, dus ik heb een dag lang met een makelaar huizen en appartementen bekeken. De volgende ochtend vloog ik weer terug.” Uiteindelijk beslist de Nederlandse ambassade welk huis geschikt is voor Machiel en Erika, maar ze mogen wel hun voorkeuren doorgeven.

Heb je zin om te vertrekken?
“Ja, enorm! Ik ben een echte globetrotter. Ik heb Rural Development and Innovation gestudeerd, een studie die gericht is op sociale problematiek in ontwikkelingslanden. Mijn buitenlandstage en afstudeeropdracht deed ik in Pakistan, en kort na ons trouwen hebben Machiel en ik een halfjaar ontwikkelingswerk in Cambodja gedaan. In 2012 vertrokken we voor de GZB voor zes jaar naar Mexico, waar we vloeiend Spaans leerden spreken – wat nu natuurlijk goed van pas komt.

Dus nee, als ik heel lang op één plek zit, word ik op een gegeven moment onrustig. We hebben drieënhalf jaar in ons laatste huis in Amersfoort gewoond en waren net klaar met klussen. Maar ik dacht alweer: wat is het volgende project?”

De gemiddelde ‘Visie’-lezer zal denken: waar begin je aan, met drie jonge kinderen!
“Haha, dat snap ik wel. Kijk, ik heb er zin in, maar dat betekent niet dat alles zonder moeite gaat. Er komt een enorme papierwinkel bij kijken. En of we een geschikt huis vinden, is natuurlijk ook wel spannend. Al is het een groot voordeel dat Machiel en ik allebei Spaans spreken en dat Olivia en Laurens dat ook weer snel zullen oppikken. Overigens zullen zij in Madrid naar een internationale school gaan en daar dus vooral Engels spreken.”

Kijken de kinderen er ook naar uit?
“Olivia wil het liefst vandaag nog naar Spanje. Ze vindt het allemaal veel te lang duren voordat we gaan. Ze heeft net afscheid genomen van de basisschool en wil graag iets nieuws gaan doen. Ze vertrouwt erop dat ze in Madrid weer nieuwe vriendinnen vindt. Laurens is net klaar met groep zes. Hij vindt het aan de ene kant heel leuk, en aan de andere kant echt verschrikkelijk. ‘Ik heb nog nooit langer dan vijf jaar op één plek gewoond’, zei hij laatst. Hij heeft er moeite mee om afscheid te nemen van vrienden en familie.”

Hoe gaan jullie daarmee om als ouders?
“We hebben het heel goed met elkaar besproken. En ook gezegd: ‘Als iemand echt helemaal in paniek raakt, dan doen we het niet.’ Op zo’n moment merk je bij Laurens dat hij tegelijk realistisch is en kan zeggen: ‘Ik vind het leuk, maar ook heel moeilijk.’ En dat mag ook. Bovendien is het knap dat hij op die leeftijd deze twee kanten kan zien: dit ga ik missen en daar kijk ik naar uit.”

Wie of wat zul je zelf het meest gaan missen?
“Familie. En Amersfoort ook wel, denk ik. Het gemoedelijke, dat je zo even naar het centrum loopt. Dat zal in Madrid echt anders zijn. Ook mijn baan bij EO Metterdaad zal ik missen. Wat het deze keer anders maakt dan onze andere uitzendingen, is dat ik in Madrid geen werk heb. Niet dat ik daar vier jaar lang alleen maar thuis zal zitten, maar voorlopig zal ik op sociaal vlak echt mijn weg moeten vinden. Hopelijk helpt het meedraaien in een lokale kerk daarbij.”

Wat kunnen we van jouw verhalen verwachten?
“Ik wil vooral gaan schrijven over onze integratie in het land. Hoe is het om je als oer-Hollands gezin aan te passen aan een leven onder de Spaanse zon? Ik kan me niet voorstellen dat ik daar vooral met andere Nederlanders ga zitten klitten. Ik wil me juist verdiepen in de cultuur en gebruiken van Spanje.”