‘Mijn vader liep voorheen altijd te zweten’

Vierde generatie

Hans: “Ik koos er zelf voor om in de bakkerij te gaan werken. Mijn vader niet; hij wilde eigenlijk piloot worden. Gelukkig was het werk mijn passie, mijn leven! Ik had elke ochtend zin om aan de slag te gaan. Als bakker ben je een deel van andermans leven: je maakt mensen blij bij geboortes, bruiloften en zelfs begrafenissen.” Zichtbaar geroerd: “Dat Jacqueline de bakkerij wilde overnemen, is het mooiste wat er is. Ik sta nu niet meer in de bakkerij, maar handel de financiële zaken af. Mijn vrouw pakt nog veel van onze chocoladeproducten in. Of er in al die jaren iets is veranderd? Door de modernisering kregen we onze eerste computer, een fijnere oven – mijn vader liep voorheen altijd te zweten – en een gebakfaxlijn voor bedrijven.”

Vijfde generatie

Jacqueline: “Ik groeide op met de bakkerij, maar ik wilde eerst ontdekken of ander werk bij me paste: ik koos voor de hotelschool. Tijdens een stage bij een sterrenrestaurant in Londen maakte ik zelf brood en toen drong het tot me door: ik wil bakker worden. Na de hotelschool ging ik naar de bakkersschool en in 2012 werd ik medefirmant. Om mee te bewegen met de tijd, heb ik de tearoom en het terras geïntroduceerd.

Toen mijn ouders een stapje terugdeden, werd Edwin medevennoot; in zijn jeugd heeft hij tien jaar voor mijn ouders gewerkt. Hét geheim van ons 125-jarig bestaan? We luisteren naar de klant en streven naar de beste kwaliteit. Ook zijn we een familiair bedrijf. We staan op de werkvloer tussen onze collega’s en hebben belangstelling voor elkaar. De meesten zullen hier tot hun pensioen blijven werken! Net als ik: ik verwacht de rest van mijn leven dit mooie werk te blijven doen.”

Beeld: Nathalie van der Straten-Folkersma