Moet de kerk rechten opeisen in coronatijd?

De reacties waren furieus. Heel seculier Nederland ging vol op het orgel om het hele noten zingende volksdeel tot de orde te roepen. ‘Reli-gekkies!’ En: ‘Ik ga van mijn kroeg een kerk maken, dan kan ik ook vijfhonderd man kwijt.’ Er werd weinig moeite gedaan tot begrijpen.

Dat begrip kwam later alsnog, vanuit allerlei kanten: christenen werden wel heel makkelijk weggezet. In Staphorst en andere kerken hielden ze zich keurig aan de regels. Er volgden reflecties op de vrijheid van godsdienst, dat toch wel een groot goed blijkt te zijn. Dat er nog dingen heilig zijn voor mensen wekte bewondering. ‘Staphorst is jaloersmakend’, kopte een column.

Inmiddels zijn de coronamaatregelen generiek aangescherpt. Toch zingt Staphorst nog langzaam door mijn hoofd. Ik was in eerste instantie ook verontwaardigd en daarna vond ik het een hetze van een seculiere meerderheid tegen een kleine christelijke minderheid. Staphorst als het dorp van Asterix en Obelix dat dapper standhoudt tegen de ongelovige tirannie van de Randstad.

De kerk is ten diepste geen club die rechten moet opeisen, maar die recht moet brengen

Toch blijft het ergens knagen: was dit nou de juiste wedstrijd om te winnen? Moet de kerk zich in coronatijd bezighouden met de vraag hoeveel zielen er coronaproof in het gebouw kunnen?

Hoe belangrijk het recht op samenkomst ook is, de kerk is ten diepste geen club die rechten moet opeisen, maar die recht moet brengen. En wat is nu recht doen in deze tijd? Zorgen dat de livestream stabiel is? Hele kerkenraden zoomen zich suf over hoe ze de eredienst-op-anderhalve-meter moeten organiseren en vergeten dat de kerk de enige club is die niet opgericht is voor zijn leden, maar juist voor de niet-leden. Dat het misschien belangrijker is om je af te vragen hoe we als kerk in coronatijd voor onze niet-leden goed nieuws kunnen zijn. Niet anderhalf uur op zondag, maar gewoon door de week.

Het is ons goed recht om godsdienstvrijheid op te eisen. Maar ik vraag me af of het dan blijvend jaloersmakend is of dat we uiteindelijk voor de niet-leden toch een stelletje reli-gekkies blijven.