Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Na haar scheiding vond Manon zichzelf opnieuw uit

‘Eindelijk kon en mocht ik ontdekken wat er allemaal in mij zit’

Toen ze na ruim twintig jaar huwelijk verlaten werd, wist Manon Companjen (47) niet meer wie of wat ze was, laat staan wat ze wilde. Aangemoedigd door haar omgeving, koos ze ervoor staande te blijven. Het resulteerde in deeltijdstudie Communicatie en de start van een eigen bedrijf, “maar ik leerde vooral van mezelf te houden.”

Deel:

Wie bij Manon naar binnen gaat, zal het niet ontgaan. De tekst, in folie op de voordeur geschreven: Mijn thuis, mijn thuis, waar ik binnen bijkom van buiten. “Buiten is niet alleen de letterlijke buitenwereld”, legt Manon uit, “maar gaat over álles wat van buiten bij mij binnenkomt; mailtjes, appjes, gedachten. Hier wil ik veilig zijn. Veilig bij mezelf. Dat mag er nu zijn.” Ze zucht even. “In die zin ligt een heel verhaal besloten.”

Kwijtgeraakt

Een verhaal dat compleet op de kop gaat als Manon na ruim 22 jaar huwelijk door haar man wordt verlaten. “De scheiding was binnen zes weken rond, er viel weinig meer te bespreken. Dat zegt genoeg.” Manon besluit meteen de badkamer en de gang te laten verbouwen – “Ik moest iets doen, mijn leven oppakken” – en zoekt een psycholoog: “Ik had hulp nodig. Dit raakte zo mijn hele zijn. Alles lag, en ligt in mijn hoofd soms nog, overhoop. Mijn (financiële) zekerheid, mijn toekomstdromen; samen opa en oma worden. En welke impact zou de scheiding hebben op onze kinderen en de generaties die volgen? Maar ook: wie ben ik, wat kan ik eigenlijk? Ik had al die jaren geleefd voor mijn vijf mannen. Daar heb ik geen spijt van, het was mijn wereld als vrouw, maar ineens was ik zoveel basiszekerheid kwijtgeraakt, en nu dreigde ik degene die ik geworden was – dienstbaar aan mijn gezin – ook nog kwijt te raken.”

Alles wat zorgvuldig was opgebouwd, was ingestort

Bij de psycholoog kreeg Manon een beeld van zichzelf in haar huis waar een bulldozer, zonder omkijken, doorheen was gereden. “Ik zat daar in kleermakerszit op de grijze puinhoop van stenen. Alles wat zorgvuldig was opgebouwd, was ingestort. Eén van de dieptepunten is wel dat ik in bed lag en niet meer wist waar ik het zoeken moest. Ik weet nog dat de buurvrouw bij mij op bed kwam zitten, er gewoon voor me was, anderhalf uur lang. Hoe moest het nu verder?”

Wijsheid

Stukje bij beetje begon Manon zichzelf te herontdekken, te ont-wikkelen wat niet meer bij haar past. “Dat startte met de keuze om staande te willen blijven, met name voor de kinderen. Ik moet denken aan het plaatje van een leeuwin dat mijn zus onlangs online postte. Er staat bij: I thought about quitting, but then I saw who was watching. Dat gold vooral voor mijn rol als moeder. Ik mag een voorbeeld zijn voor mijn kinderen, wil dat ook zijn. Daarbij geeft Psalm 1 mij moed: de wetenschap dat ik me mag omringen met wijsheid van God en de mensen om mij heen, geplant ben aan waterstromen, en daarmee vrucht zal dragen op zijn tijd. Ik hoor mezelf praten terwijl ik dit zeg. Bah, wat vroom! En toch gaat het op. Ik sta continu – nog steeds – gedwongen op allerlei kruispunten. Mijn jongste wordt straks achttien; hoe zorg ik voor voldoende inkomsten als er kindgebonden inkomsten wegvallen? Door alle ontwikkelingen past mijn huidige functie niet meer bij mij … ik heb wijsheid nodig. Wijsheid van goede, veilige mensen die mijn kwaliteiten zien en me aanmoedigen, ook vanuit Gods Woord.” 

Helemaal stuk

Tijdens het traject met de psycholoog koos Manon ervoor een personal trainer op te zoeken.  “Iemand bij wie ik me veilig genoeg voelde. Ik had namelijk helemaal niets met sporten, maar had wel in de gaten dat alles wat in mijn hoofd gebeurde een weg naar buiten moest vinden. Ik ging daar helemaal kapot. Dat gevoel – ik kan niet meer, ik wil niet meer, en toch doorgaan – hielp mij niet alleen om te leren omgaan met mijn verdriet, boosheid en frustratie, maar ook om te ontdekken dat ik blijkbaar veel meer kan dan ik dacht.”

Ambitie

Die ontdekking bracht Manon op de Christelijke Hogeschool in Ede, waar ze aan een deeltijdstudie Communicatie begon. “Er zit veel meer in mij. En in het vak van communicatieadviseur zit zo veel. Ontdekken waar je vandaan komt en naartoe gaat. Visie ontwikkelen. Creatie. Met dat ik aan de opleiding begon, kwam er een enorme ambitie los. Alsof ik vleugels kreeg. Eindelijk kon en mocht ik ontdekken en laten zien wat er allemaal in mij zit.”

Ik ben uit mijn kleine bubbel gestapt

Het was haar praktijkbegeleider die Manon vervolgens voorstelde een eigen bedrijf te beginnen. Dat zou meteen wat extra financiën opleveren. Dus startte ze in november vorig jaar I4U-Consultancy, waarmee ze bedrijven ondersteunt op het gebied van office management, en communicatieadvies en -coaching. “Mijn wereld is zoveel groter geworden sinds ik de opleiding doe en een eigen bedrijf begonnen ben. Ik ontmoet nieuwe mensen, verdiep me in politiek, levensbeschouwing en maatschappelijke zaken. Ik ben het NRC gaan lezen, heb megaleuke gesprekken met mijn zoons. Ik ben uit mijn kleine bubbel gestapt – gedwongen eigenlijk – en heb ontdek dat de kennis die ik nu elke dag opdoe mijn wortels voedt en verbreedt.”

Zegen

“Weet je, ook al is mijn huwelijk er niet meer, er zijn continu mensen die met mij oplopen en voor mij zorgen. Dat toelaten is een hele worsteling, maar ik leer het uit liefde voor mezelf. Ik mag hen tot zegen laten zijn. Door hen ervaar ik dat ik het waard ben om van gehouden te worden en kan ik op mijn beurt uitdelen van wie ik ben. In het vallen en weer opstaan heb ik een nieuw levensritme gevonden. Dat platgereden huis, waar ik het eerder over had, staat weer overeind. Er is opgeruimd en er zit kleur op de muren. En belangrijker misschien wel: ik loop er vol verwachting in rond.” 

Foto: Alida Hoogteijling

Lees ook: Angelina werd weduwe, maar kreeg een nieuwe relatie

--:--