Na vijf keer kanker is Marions lichaam niet meer hetzelfde

“Het is allemaal begonnen in mijn tweede zwangerschap. Ik brak mijn bekken, spontaan, op drie verschillende plaatsen. Pas jaren later ontdekte de arts dat ik het syndroom van Ehlers-Danlos heb. Dat betekent dat ik onder meer hypermobiel ben in mijn gewrichten. Daarna volgde kanker. Maar liefst vijf keer heb ik deze diagnose gekregen, maar gelukkig kan ik het nog navertellen en ben ik nu schoon. Tijdens het ziek zijn, bewoog ik veel te weinig. Hierdoor werd ik steeds dikker. Ik besloot een maagverkleining te doen. Een operatie die ook de nodige complicaties gaf. Ik viel af, maar ben door kanker toch weer aangekomen.”

Onzeker

“Ondanks alles voel ik mij een gezegend mens. Allereerst omdat ik nog leef! En ten tweede omdat ik ervaar dat mijn zwakheid ook mijn kracht is. Mijn verhaal kan tot steun zijn voor anderen en dat ervaar ik al vele jaren. Natuurlijk heb ik dit niet altijd zo gevoeld. Als jong meisje was ik onzeker over mijn lichaam. Ik was 1.83 meter en stak boven iedereen uit. Ik voelde me daardoor niet mooi. Dat veranderde toen ik merkte dat jongens wél naar mij keken. Mijn zelfbeeld groeide. Ik trouwde en voelde me zelfverzekerd en ik weet nog dat ik mezelf tijdens mijn eerste zwangerschap mooi vond.

Ik weet dat ik me niet hoef te schamen. Mijn lichaam heeft een enorme strijd gevoerd en dit is hoe ik eruit ben gekomen. De ene dag kan ik mijzelf er makkelijker bij neerleggen dan de andere dag. Als je in magazines naar de modellen kijkt, dan zie ik prachtige vrouwen. Als ze een maatje meer hebben, dan zie je niet de cellulitis op de benen. In het echt is dat natuurlijk niet zo. Wat ik mooi aan mezelf vind? Mijn handen en voeten en mijn gezicht vind ik mooi. Nee, ik mag echt niet klagen.”

Tankini, badpak of t-shirt

“Ik ga deze zomer daarom gewoon naar het strand. Ik draag dan gerust badkleding of een t-shirt, zonder mijn protheses te dragen. Dan mis ik de vrouwelijke rondingen aan mijn bovenlichaam, maar ook dan ben ik mooi. Het is een acceptatieproces dat gaat met vallen en opstaan, maar wel hetgeen ik wil uitdragen. Wanneer ik mijn tankini, badpak of t-shirt draag, kun je een deel van mijn mooie tatoeages zien die ik op de littekens van de amputaties heb laten zetten. Met deze tatoeages voel ik mij, ook zonder borsten, een mooie vrouw.

Hoe ik er ook uitzie, ik ben Gods geliefde dochter. Dit heb ik tijden hardop tegen mezelf gezegd. Als je dit doet, ga je het vanzelf echt voelen.”

Foto: Marion

Lees ook: De waarheid over jouw zelfbeeld