Nancy viert kerst met haar samengestelde gezin

De eerste date

“Het begon met een telefoontje van een vriend in oktober 2015,” vertelt Nancy. “Hij had een spannende vraag: een kennis van hem, Cees, had gevraagd of ik koffie met hem wilde drinken. Ik kende Cees van horen zeggen, hij is bekend in mijn familie en vice versa, daarnaast hebben we gemeenschappelijke vrienden. De vraag overviel me, omdat ik wist dat Cees weduwnaar was van Heleen. Twee jaar hiervoor was mijn zus op bezoek gekomen, nadat zij naar de begrafenis van Heleen was geweest. Ik herinner me dat we de liturgie hebben besproken en over Heleen hebben gepraat. Voor mijn gevoel was dit nog maar kort geleden en ik vroeg mij af of Cees er wel klaar voor was. Een vriendin zei tegen mij: ‘Nancy, jij moet beslissen of jij eraan toe bent, en Cees beslist dat voor zichzelf.’ Toen heb ik gezegd dat ik wel openstond voor een date, waarna die gemeenschappelijke vriend onze mailadressen uitwisselde en wij onze eerste afspraak planden. Ik was me er wel bewust van dat er meer bij kwam kijken door met deze vrijgezelle man af te spreken: stel dat zoiets klikt, dan komen er wel drie thuiswonende kinderen bij die hun moeder hebben verloren. Dat maakte dat ik er niet lichtzinnig in stapte. Het schrok me niet af, maar ik heb er wel goed over nagedacht.”

Kennismaking met de kinderen

Nadat Nancy en Cees een tijdje verkering hadden, werd het tijd voor de kennismaking met de kinderen. Nancy reisde met de trein vanuit haar thuisbasis Zwolle naar Amersfoort, waar Cees met zijn kinderen woonde. Nancy: “Ik weet nog dat ik zó zenuwachtig was! Ik had verhalen gehoord en foto’s gezien, maar ik wist natuurlijk niet wat ik kon verwachten. Ik was nog nooit in zo’n situatie geweest. Nadat Cees me van het station had afgehaald, moest ik eerst een rondje lopen om tot rust te komen. Tijdens die wandeling kwamen we de beste vriend van Cees tegen, heel toevallig! Zijn aanmoediging had ik echt even nodig.” Op dat moment waren de kinderen 19, 17 en 15 jaar. “Ik vond het belangrijk dat de kinderen genoeg tijd hadden om te wennen aan het feit dat hun vader een vriendin had, daarom wilde ik het niet te vroeg doen. Ik kwam maar eventjes langs, het voelde echt als een officiële kennismaking. Ik heb verteld dat ik heel blij was met hun vader. Ik was tevreden over de ontmoeting, ik hoorde later van Cees dat één van de kinderen had gezegd: ‘Ze wil gelukkig niet onze moeder zijn.’ Dat heb ik zelf niet expliciet gezegd, maar ik wilde dat wel duidelijk maken. Ik was blij dat dat zo was overgekomen.” 

Eerste kerst

De eerste kerst die Nancy meemaakte zorgde voor een hoop indrukken. “Ik kwam langs bij Cees en de kinderen in hun huis. Ik kom zelf uit een meidengezin, dus ik was niet zo gewend aan al die mannen. Op een gegeven moment gingen de jongens voordat we naar de kerk gingen één voor één hun overhemden strijken, daar was ik zo verbaasd over!”, lacht Nancy. 

Ik was niet gewend aan een gezin met jongens

“Ik heb 28 jaar zelfstandig gewoond, waardoor ik mijn eigen gebruiken heb ontwikkeld. Door in dit gezin te komen, kwamen er niet de gewoontes van één iemand bij, maar van vier personen. Gourmetten was traditie in Cees’ gezin. Iedereen ging op automatische piloot aan de slag met zijn eigen taakje: mixen, snijen en dekken. Iedereen wist precies wat er moest gebeuren, behalve ik. Toen ik voorstelde om iets op mijn manier aan te pakken, heb ik zelfs nog gediscussieerd met Cees. Hij was verbaasd: ‘Zo doen we het gewoon altijd’.”

De vriend van Cees’ dochter Anne-Renske was er ook bij, waardoor ze die kerst met zijn zessen waren. Nancy: “Voor hem was ik gewoon Nancy die bij Cees hoorde, hij kende geen andere situatie. Voor Cees’ eigen kinderen lag dat natuurlijk gecompliceerder. Ik kwam naast hun vader te staan, op een plek waar hun moeder eerst stond. Het was fijn om erbij te zijn, maar ik voelde me nog geen onderdeel van het gezin. Cees deed daar echt goed zijn best voor, hij functioneerde als de lijm tussen mij en de kinderen.”

Verhuizen

Nancy trouwde in juni 2017 met Cees. Ze verhuisde uit Zwolle, waar haar huis, familie, vrienden, werk en kerk waren. Ze kan zich een moment voor de verhuizing nog heel goed herinneren: “Toen we met zijn allen op het strand wandelden, kwam Anne-Renske, Cees’ dochter van 16, naast me lopen en zei: ‘Wij,’ – ze sprak namens haarzelf en haar broers – ‘vinden het heel dapper en moedig dat je gaat verhuizen.’ Dat betekende veel voor mij. Het feit dat de kinderen het daar samen over hadden en zagen dat het voor mij een grote stap was, waardeerde ik heel erg. Ik heb nooit de verwachting gehad dat het gezin naar Zwolle zou komen, dat zag ik niet eens als een optie.” 

Beladen feestdagen

Met zijn vijven ging het gezin in een nieuw huis wonen in Amersfoort, om een nieuw hoofdstuk te beginnen. Vanaf toen maakte Nancy alles ‘op de eerste rij’ mee. “De decembermaand is heel beladen. Vlak voor kerst is de sterfdag van Heleen, waar Cees en de kinderen natuurlijk mee bezig zijn. Het toeleven naar kerst bracht hierdoor een zwaar gevoel met zich mee, vooral in de eerste paar jaren. Ik vond het lastig om me op een goede manier tegenover hen te verhouden. Je weet niet wat je moet doen, er is geen boekje met regels voor wat wel en niet fijn is.

De kinderen hebben hier niet voor gekozen

Ik was me er heel bewust van dat de kinderen hun moeder hadden verloren en dat ze er niet voor hadden gekozen dat ík nu bij hen aan tafel zit. Maar, ik heb het nooit vervelend gevonden als ze het over hun moeder hadden. Het gemis van Cees vind ik lastiger, niet omdat ik het niet snap, maar omdat ik na Heleen mijn plek heb ingenomen als zijn echtgenote.”

Drie families

In hun samengestelde gezin moet nu met kerst rekening worden gehouden met drie families: de familie van Cees, die van Nancy en die van Heleen. “Vroeger vierde ik de ene kerstdag met mijn familie, de andere met vrienden. In het eerste jaar dat we met zijn vijven in ons nieuwe huis woonden, gingen we met de feestdagen naar Maastricht. Mijn familie begreep en accepteerde dat wel, maar ze vonden het wel even slikken, dat ik niet met hen kerst kon vieren. Sinds ik met Cees ben moeten we dus veel meer plannen en keuzes maken. Zo vullen we nu de kerstdagen met de gezinnen van mij en Cees, op Oudejaarsdag bezoeken we mijn ouders en ’s avonds vieren we de jaarwisseling met vrienden.” 

Op Nieuwjaarsdag zijn we met de familie van Heleen

De familie van Heleen speelt ook een rol in de feestdagen. “Op Nieuwjaarsdag worden er oliebollen gegeten bij Heleens ouders met de hele familie. Ook ik werd daar verwacht. Ik vind het zo bijzonder hoe ze mij met open armen ontvingen: aanvaardend, liefdevol en geïnteresseerd.”

Samengesteld gezin

“Als ik mij voorstel zeg ik altijd: ‘Ik ben getrouwd met Cees, en Cees heeft drie kinderen.’ Ik ben officieel stiefmoeder, maar die term gebruik ik zelf bijna nooit. Ik heb altijd sterk gevoeld dat ik niet de rol van hun moeder kon innemen, dat was ook niet mijn wens. Ik heb het verschil geleerd tussen ‘moeder zijn’ en ‘moederlijk’. Ik ben van de kinderen gaan houden, daarmee kwamen moederlijke gevoelens. Ik geloof dat dit de plek is die God mij heeft gegeven en die ik mag innemen.” 

Ben je benieuwd naar het perspectief van Anne-Renske, Cees’ dochter? Lees hier hoe zij de feestdagen ervaart in het samengestelde gezin.