'Nederland telt inmiddels meer atheïsten en agnosten dan gelovigen'

De balans van de secularisatie kent voor- en nadelen, zo beschrijft het SCP. Voordelen van de secularisatie: mensen ervaren meer vrijheid om zelf keuzes te maken, en de positie van mensen die anders geaard zijn, is verbeterd naarmate de invloed van geloof afnam.

Nadelen zijn er ook: niet-gelovigen zien de zin van het leven minder, al hebben ze er wel ‘zin in’. Betekent wel dat ze meer moeite moeten doen om betekenis te geven aan hun leven. Dat kan een klus zijn, zeggen de onderzoekers. Het kan zelfs leiden tot burn-outs. En ook: leden van kerken doen vaker vrijwilligerswerk dan atheïsten en agnosten. Als kerkgang afneemt, neemt het vrijwilligerswerk ook af. Wat verder opvalt in het onderzoek: de kloof tussen de seculiere meerderheid en de gelovige minderheid groeit. Het onbegrip bij seculieren over gelovigen groeit en dat kan leiden tot uitsluiting, vrezen de onderzoekers.

Je zou zeggen: misschien moeten we als gelovigen meer uit onze eigen organisaties stappen en meer deel uitmaken van de seculiere samenleving. Stop met christelijke scholen! Zorg dat je echt samenleeft met je niet-gelovige buren. Niet alleen kun je voor hen misschien een ‘lichtend licht’ en een ‘zoutend zout’ zijn, het geeft die niet-gelovigen ook de gelegenheid kennis te maken met – en begrip te krijgen voor – jouw levensovertuiging.

Daar staat tegenover dat de secularisatie het traagst gaat in de gebieden waar de zuil het stevigst is. De SGP was de enige christelijke partij die groeide bij de jongste verkiezingen. Het is zoveel gemakkelijker te blijven geloven als anderen om je heen dat ook doen. Geloven in je eentje is echt een mega-monsterklus in onze cultuur.

Ik denk steeds vaker: we kunnen eropuit gaan en proberen anderen te bereiken met het evangelie of begrip te kweken voor onze levensovertuiging. Maar misschien is het in deze tijd wel minstens zo belangrijk om bij elkaar te blijven, goed na te denken over wat we wel en niet (meer) geloven, ons uiterste best doen het geloof over te dragen aan onze kinderen – en dan maar hopen en vooral bidden dat er op den duur toch een harde kern overblijft van de kerk.

Excuus voor m’n somberheid.