Nelleke kan geen geschikte woning vinden: 'Ik ben ongelukkig in mijn huis'

Tien jaar geleden verhuisden Nelleke en haar man naar een huurwoning in Elst. “Hier in de omgeving moet je zeker tien jaar ingeschreven staan bij een woningcorporatie om in aanmerking te komen voor een huis. Ik denk dat wij net drie of vier jaar ingeschreven stonden, dus we maakten niet veel kans. Maar er was een optie ‘indirect huren’, waarbij je boven de sociale huurgrens uitkomt. Als je op tijd bent kun je op dat soort woningen reageren. Toen kwamen we uit bij de woning waarin we nu, bijna tien jaar later, nog steeds wonen.”

Ongelukkig in huis

“Ik voel me heel ongelukkig in dit huis. Het is slecht geïsoleerd en op de bovenverdieping zit bijna alleen enkel glas. Er wonen voornamelijk ouderen in de buurt en nauwelijks kinderen, waardoor we weinig aansluiting hebben. Om me heen zie ik dat mensen verhuizen naar een groter huis. Voor mijn gevoel leven zij verder, terwijl wij stilstaan op een plek waar we niet willen zijn.”

Ook voor Nelleke’s kinderen is het moeilijk doordat ze weinig sociaal contact in de buurt hebben. “Wij wonen net buiten de wijk waar hun school zit. Daardoor wonen vriendjes uit de klas net te ver weg. Ik merk dat mijn zoon van negen jaar het vervelend vindt en zich sneller verveelt.”

Je staat met je rug tegen de muur

Nelleke vertelt dat ze graag een koopwoning willen, maar dat dit niet lukt. “Mijn man heeft zeker acht jaar als uitzendkracht gewerkt. Ik werkte in een winkel en dat was ook geen vetpot. Dus we kwamen nauwelijks in aanmerking voor een hypotheek.” Vier jaar geleden heeft Nelleke’s man een nieuwe baan gekregen, waar hij een vast contract aangeboden kreeg. “We dachten: dit is onze kans om een woning te kopen. Maar ja, toen gingen de woningprijzen flink omhoog en werden sommige regels aangescherpt. Je staat met je rug tegen de muur.”

Het gezin kan in de huidige omstandigheden een hypotheek van ongeveer 250 duizend euro aanvragen. “Vroeger kon je een fatsoenlijk huis kopen voor twee ton, maar nu zijn die huizen niet meer te vinden en moet je er zeker een ton bij rekenen om een fatsoenlijke woning te krijgen. Een huis dat we enigszins op zouden moeten knappen is geen probleem, maar ook dat is niet te vinden. We beginnen niet eens aan het bieden op huizen.”

We hebben ons erbij neergelegd

“Inmiddels hebben we ons er ook bij neergelegd. Tuurlijk blijf ik op Funda kijken wat erop staat, maar wij hopen dat er ooit een regeling komt voor mensen zoals wij die er constant tussen vallen. Nu bestaat wel de regeling dat je tot je 35^e geen overdrachtsbelasting hoeft te betalen, maar mijn man is inmiddels 35 geworden en ik word dit jaar 35. Dus ons geduld wordt erg op de proef gesteld. Uiteindelijk hoop je dat je een keer in een fatsoenlijk huis komt, maar we hebben het ook niet helemaal zelf in de hand.”

Toekomst

De toekomst ligt voor Nelleke en haar gezin volledig open. “De focus ligt erop dat we gezond blijven en dat we gewoon de dingen kunnen blijven doen die we leuk vinden. Hopelijk komt er nog een keer een huis tussendoor zodat we ook daar het geluk in kunnen terugvinden. De ideale situatie zou een eengezinswoning zijn waarin iedereen zijn eigen plekje heeft, in een buurt met school en vriendjes. Het neemt natuurlijk ook niet weg dat ik echt wel dankbaar ben voor onze situatie, zeker als je ziet wat er nu in Oekraïne gebeurt.”

Lees ook: Met z’n zessen in een containerhuis middenin de polder