Nog meer vragen aan Eva-columnist Victor Rosier

Hoe kwam je erbij om programmamaker te worden?

“Ik wilde helemaal geen programmamaker worden. Ik wilde piloot worden bij de MAF. Ik heb op de middelbare school met hangen en wurgen de bètavakken afgerond, en ben gegaan voor de pilotenopleiding van de KLM. Mijn wereld stortte in toen ik niet door de test heen kwam. Ik dacht: dan ga ik volgend jaar naar Amerika om daar de pilotenopleiding te doen. Ik ben toen eerst een jaar naar de EH gegaan en ik deed ook journalistiek, en uiteindelijk heb ik het pilotenverhaal laten varen, omdat journalistiek me dezelfde uitdaging bood. Achteraf denk ik dat ik blij mag zijn dat ik geen piloot geworden ben. Mijn aandachtsspanne is nogal kort. Als ik zie wat een MAF-piloot allemaal moet doen, denk ik: dat zou voor mij niet meest geschikte baan zijn geweest.”

En toen werd je programmamaker…

“Ik ben na mijn studie bij de EO aan de slag gegaan, eerst als verslaggever bij actualiteitenprogramma’s, later voor Metterdaad. Drie weken nadat dat onze zoon overleed, zou ik eigenlijk naar Sri Lanka gaan om daar een reportage te maken. Ik wilde dat graag doen, maar Chris zei: ‘Ik zie het niet zitten dat je weggaat.’ Ik heb het toen afgezegd, maar de EO zei: ‘Als Chris nou meegaat…’ We zijn samen gegaan, en dat is heel louterend geweest voor het proces waar we toen in zaten. We hebben samen in grootste misère rondgelopen, we zagen kinderen die op straat leefden, die verwaarloosd werden. Dat we voor die kinderen wat konden betekenen was een heel grote troost in die periode van rouw.”

Wat hielp jou toen je rouwde?

“Direct na overlijden van Ephraïm was ik heel verslagen. Ik was verdoofd, ik zat in een bubbel. Niks interesseerde me meer, kranten, tijdschriften, televisie. We gingen niet meer naar feestjes. Wat is de betekenis van een feestje, dacht je. Bij Chris was het weer heel anders. Na haar overlijden ben ik op vakantie gegaan met Rachel en Jaap (Rachels man, red.), en daarna ben ik een paar weken in mijn eentje, op de fiets met een tentje, weggeweest. Het was voor mij een openbaring dat ik in mijn eentje iets kon. Dat was een manier van verwerken. Ik vond het heerlijk om in mijn eentje te zijn. Als ik fietste was het net of Chris bij me achterop zat. Ik heb veel met haar besproken. En ik heb veel in de Bijbel gelezen.”

Jij raadt ons aan ‘Wanneer de hemel zwijgt’ van Ronald Dunn te lezen. Waarom?

“Ronald Dunn is een dominee die zijn zoon verliest door zelfmoord. Hij beschrijft zijn eigen worsteling na de dood van zijn zoon. Hij zat met de grootste vragen naar God toe: wat is er gebeurd? Wat heb ik fout gedaan? Hij stelt alle vragen die je zou kunnen stellen. Wat heeft God hiermee te maken? En de grootste vraag die je kunt stellen: waarom? Op die waarom-vraag krijg je geen antwoord, zegt hij. Je blijft in bitterheid hangen als je je daarin vastbijt. De manier om verder te komen, is de vraag: wat nu? Waartoe?”

Ben jij veel bezig met je gezondheid?

“Haha, nee, nooit. Ik ben wel dol op sporten en ik probeer ook gezond te leven. Hoewel, ik eet ook verkeerde koeken en taartjes! Maar ik ben er niet mee bezig niet in relatie tot wat met Chris is gebeurd, en met Ephraïm. Helemaal niet.”

Je dochter Rachel is in jullie voetsporen verder gegaan. Hoe is dat voor jou?

“Dat is superleuk. Ik heb het nooit gedacht, totaal niet. Ook niet dat ze zou kunnen presenteren. Hoewel, toen ze klein was, klom ze altijd op podia, en thuis oefende ze liedjes met omgekeerde schroevendraaiers. Maar ik vind het ongelofelijk dat ze door die strenge selectie heen is gekomen.”

Kijk je ook naar alles wat ze doet?

“Nee! Dat is niet bij te houden. Ze deed in het voorjaar bijvoorbeeld mee een tien uur durende aflevering voor Zapp Live om de olifant te redden. Achteraf laat ze me dan een dingetje zien waar het misging, en daar moet ze dan hard om lachen. En we hebben het regelmatig over werk: wat moet ik hier mee of daarmee. Ik vind het leuk om haar daarin te kunnen helpen. Nee, ik ga niet alles opnemen en terugkijken. Ik weet dat ze het goed doet. De eerste paar keer heb ik gekeken. En ik kijk natuurlijk als er iets speciaals is.”

Hoe is het om op je 53e opnieuw vader te worden?

“Alles is nieuw. Het is één groot nieuw fenomeen. Ik ben alles vergeten, het is of ik voor de eerste keer opnieuw vader wordt. Sinds mijn dochter na een week of zes kon lachen is er communicatie, dat is echt zo bijzonder.”

Je vrouw als moeder zien, hoe is dat?

“Het was voor ons allebei een grote verrassing, het ging allemaal nogal snel. Wilma is een ongelofelijk leuke moeder. Ze is heel erg betrokken, ik vind haar heel erg leuk met de baby.”

Wat zou je tegen Jezus willen zeggen?

“Ik heb vorige week nog ‘Imagine’ van Amy Grant gedraaid. De tekst gaat over wat je zou doen als je Jezus zou ontmoeten. Halleluja zingen? Op je knieën vallen? Maar tegelijk – er zijn dingen die ik niet snap. Dingen uit de tijd dat Jezus op aarde was. De moord op al die kinderen in Betlehem toen Jezus geboren werd, bijvoorbeeld. En toen zijn neef Johannes in gevangenis belandde, dat Jezus daar niets aan deed. Jezus was zo dichtbij, hij deed het ene wonder na het andere – en Johannes werd onthoofd. Daar zou ik met Hem over willen praten.”  

Wat is je favoriete Bijbelgedeelte?

“De Psalmen lees ik heel graag. Die zijn zo herkenbaar, of je je nou beroerd voelt of blij. En als je je beroerd voelt en je leest een blije psalm, dan kan dat ook nog wel eens helpen.”

Wat zou je doen met een miljoen?

“Ik zou een leuke vakantie boeken, en dan zou ik tijdens die leuke vakantie gaan nadenken wat ik met de rest zou doen.”