Omdenken voor ouders: ‘Mijn dochter kleedt zich graag gewaagd’

Dochter met gewaagde kleding

“Mijn dochter van zeventien kleedt zich graag uitbundig en gewaagd. Niet alleen als ze uitgaat, maar ook doordeweeks. Denk: strakke topjes met of zonder spaghettibandjes, waarbij de navel goed zichtbaar is, en dat in combinatie met een laag uitgesneden heupbroek en een goeie dosis make-up. Regelmatig roep ik dat ze zo bloot echt niet de deur uit kan. Het lijkt haar allemaal echter weinig te kunnen schelen. Zij vindt het mooi, zegt ze. Ik maak me zorgen over wat ‘men’ ervan vindt. Wat denk je, maak ik me druk om niks en moet ik het laten gaan? Of mag ik haar wel degelijk meermalen op de consequenties wijzen?”

Berthold: "Dit is nou zo’n lastig vraagstuk waar elk simpel advies per definitie de plank volledig misslaat. Wat is je eerste neiging als ouder? In paniek raken. Straks wordt ze aangerand! Of erger! En wat doen we als we in paniek zijn? Domme dingen. Zoals boos worden. Ruzie maken. Verbieden. Maar als er één ding is wat je als ouder vrij snel leert, dan is het wel dat verbieden meestal averechts werkt. Want wat is leuker en spannender dan dingen te doen die eigenlijk niet mogen?!  Dus verbieden, niet doen. Of alleen in het uiterste geval.

Want dan wél? Ik zou je in overweging willen geven om in dit geval je dochter niet als kind, maar als deskundige te benaderen. En haar in die rol uiterst serieus te nemen. Hoe denkt zij over de afweging tussen je ‘leuk en spannend’ kleden aan de ene kant en de risico’s die dat met zich meebrengt aan de andere kant? Ik kan me voorstellen dat zij het zelf ook niet echt verstandig vindt om in het holst van de nacht moederziel alleen met een naveltruitje met blote schouders en diep uitgesneden decolleté licht aangeschoten door een slecht verlichte buitenwijk van een grote stad te banjeren. Vraag haar wat ze tegen zichzelf zou zeggen als ze haar eigen moeder was. Wat zou ze zichzelf adviseren? Wat zou ze willen? En wat zou ze niet willen. Welk risico zou ze aanvaardbaar vinden? Probeer dat gesprek vervolgens zo serieus mogelijk te voeren. Stel oprechte vragen en probeer het grootste deel van het gesprek niet te praten of te overtuigen, maar vooral te luisteren.

En mocht ze desondanks in de toekomst toch vervelend benaderd worden (of erger) en huilend of in paniek thuiskomen, omarm haar, heb haar lief en ga haar nooit, maar dan ook nooit verwijten maken. Dat doet ze namelijk zeer waarschijnlijk zelf al."

Eindeloos bankhangen, explosieve huilbuien of steevast te laat thuiskomen: wil jij als ouder  graag eens met een nieuwe blik naar je uitdagende opvoedkwesties kijken? Voor deze nieuwe online rubriek zoeken we uitdagende opvoeddilemma’s die we aan Berthold kunnen voorleggen. Heb jij als ouder te maken met een uitdagende opvoedkwestie? Mail dan jouw dilemma naar eva@eo.nl o.v.m ‘Omdenken’.