Van warme zorg tot vrolijke bingo – maak kennis met de mensen achter de Bert van Leeuwenprijs

Een thuis voor wie niemand heeft – pleegzorg met open hart

In Hardinxveld-Giessendam woont een echtpaar dat al tientallen jaren leeft met open armen. Dianna en Harry Ardon, de ouders van Nikita Aarnouts, hebben als pleegouders honderden kinderen verwelkomd in hun gezin – van een nacht tot jarenlang.
Drie pleegkinderen zijn zelfs nooit meer weggegaan en maken blijvend deel uit van het gezin. Wat begon met het gevoel 'we hebben ruimte in ons hart en huis' groeide uit tot een levenswijze die een hele familie inspireerde. Zussen, broers, kinderen – ook zij zetten zich inmiddels in voor pleegzorg.
De pleegkinderen kregen geen opvang; ze kregen een thuis. En ook nu nog – met hun kinderen uit huis en een camper in de oprit – staan ze klaar voor wie hen nodig heeft. Zonder schijnwerpers, zonder behoefte aan eer. Alleen met een overvloed aan liefde.

Ivo's wereld – waar niemand alleen hoeft te zijn

In Oosterhout woont Ivo Gabriels (54), een man die ondanks chronische pijn en een ernstige huidaandoening, zijn leven wijdt aan het welzijn van zijn buren. In een seniorencomplex waar de gemiddelde leeftijd rond de 80 ligt, bracht Ivo letterlijk beweging in de zaak.
Hij organiseert bingomiddagen, zangavonden, sjoelwedstrijden, gezamenlijke lunches en zelfs minigolf. Dankzij zijn initiatief is er elke dag iets te doen voor de ruim 100 bewoners.
Waar eerst eenzaamheid overheerste, bloeit nu verbondenheid. Ivo kookt, luistert, regelt, troost en verbindt. De sociale ruimte van het complex is mede dankzij zijn toewijding een ontmoetingsplek geworden waar bewoners zich gezien voelen.
Zelfs de gemeente kijkt met bewondering naar zijn aanpak. Zijn kracht? Pure betrokkenheid en een groot hart. Ivo is geen bestuurder, geen zorgprofessional, maar een medemens die de stilte doorbreekt met warmte en spel.

Ik wil dat geen enkel kind dat mee hoeft te maken

Corline’s Wijk van Liefde – waar de deur nooit dicht is

In de achterstandswijk Breda Noord leeft Corline Schouten het ideaal van onvoorwaardelijke liefde en verbondenheid. Samen met haar man Lenard woont ze er al elf jaar, met een open deur en een open hart.
Als buurtpastor organiseert ze maaltijden, buurtkerk, koffieochtenden, fietsles, creaworkshops en nog veel meer. Maar wat je niet ziet, is minstens zo indrukwekkend: de boodschappen voor een buurvrouw, een gesprek met een dakloze op het kerkbankje, een warm welkom voor een uitgeprocedeerde asielzoeker.
Corline combineert haar werk als persoonlijk begeleider bij het Leger des Heils met een leven vol vrijwilligerswerk. Ze voelt zich geroepen – niet in grote woorden, maar in dagelijkse daden.
Ze is de brug tussen kerk en wijk, tussen hoop en wanhoop. En hoewel ze liever niet op de voorgrond treedt, is ze voor velen een baken van licht.

Van honger naar hoop: Leo’s missie voor Haagse gezinnen

Leo van Rheenen is 86, maar rusten? Geen sprake van. In Den Haag runt hij Stichting Harlin: een voedselbank en weggeefwinkel speciaal voor mensen die nét buiten de boot vallen bij de reguliere hulpinstanties.
Zijn dagen zijn gevuld met sjouwen, regelen, ophalen en uitdelen. Maar wat hij doet gaat verder dan voedsel geven: hij ziet mensen. Hij helpt kinderen zonder ontbijt, bemiddelt bij schulden, regelt meubels, kleding en meer. En dat alles zonder subsidie, maar met een onverwoestbare inzet.
Leo’s motivatie komt voort uit een diep persoonlijk verleden. Als kind zag hij zijn moeder huilen van honger – dat beeld draagt hij nog altijd bij zich. “Ik wil dat geen enkel kind dat hoeft mee te maken,” zegt hij.
Zelfs na een hartoperatie ging hij gewoon weer door. Want de wijk rekent op hem. En Leo rekent op zichzelf.