'Op zoek naar de perfecte kerk'

Dat moeten sommigen in mijn omgeving hebben gedacht: ik kreeg de laatste tijd opeens berichten van mensen die meldden zich niet langer verbonden te weten met hun kerk en hun heil elders gingen zoeken. Kerkhoppers, op zoek naar een perfecte kerk.

Ook in mijn eigen imperfecte kerk was het raak. Je zou vrij naar Paul Simon kunnen zeggen: “There must be 50 ways to leave a church.” Ik noem een paar redenen (u kunt doorhalen wat niet van toepassing is):

Er is te veel/te weinig charismatisch leiderschap;
Er is te veel/te weinig onderwijs over bepaalde onderwerpen;
Er is te veel/te weinig ruimte voor de gaven van de Geest;
Er is te veel/te weinig water bij de doop;
Er is te veel/te weinig heldere visie op Israël;
Er is te veel/te weinig ruimte voor nieuwe liederen;
Er is te veel/te weinig ruimte voor vrouwen;
Er is te veel/te weinig geld en daar is onenigheid over;
Er is te veel/te weinig ruimte om met andere instrumenten dan een orgel te zingen;
Er is te veel/te weinig ruimte voor liturgische elementen;
Er is te veel/te weinig aandacht voor jou;
Er is te veel te weinig.

Ik snap de overwegingen en kritiek van kerkhoppers wel, zeker als het mijn eigen kerkje betreft. Ik begrijp wel dat ze zoeken naar de perfecte kerk, waar alle problemen van ons kneuzenkerkje niet meer zijn. Toch voel ik niet de neiging om zelf een perfecte kerk te zoeken, omdat de ideale kerk volgens mij niet bestaat. De kans is groot dat de kerkhoppers over een paar jaar weer zo’n lijstje kunnen maken, en weer voldoende redenen zien om te vertrekken. Bovendien ben ikzelf nogal imperfect en daarom zou een perfecte kerk voor mij verre van ideaal zijn.